ﯽ
surah.translation
.
من تأليف:
مركز تفسير للدراسات القرآنية
.
ﰡ
ﭑﭒ
ﰀ
رسول‌الله صلی الله علیه وسلم چهره در هم کشید و روی گرداند.
به خاطر آمدن عبدالله بن أمّ مکتومِ نابینا تا از او راهنمایی بگیرد، او در حالی آمد که رسول صلی الله علیه وسلم سرگرم گفتگو با بزرگان مشرکان بود و آرزو می‌کرد که آنها هدایت شوند.
و - ای رسول- تو چه می‌دانی شاید این نابینا از گناهانش پاک شود؟!
یا از اندرزهایی که از تو می‌شنود پند بگیرد، و از آنها نفع ببرد.
اما کسی‌که با مالی که دارد خودش را از ایمان به آنچه آورده‌ای بی‌نیاز می‌داند.
تو به او می‌پردازی، و به‌سوی او روی می‌آوری.
و اگر با توبه به‌سوی الله از گناهانش پاک نشود چه چیزی به تو می‌رسد.
و اما کسی‌که در جستجوی خیر، شتابان نزد تو آمد.
ﭴﭵ
ﰈ
درحالی‌که از پروردگارش می‌ترسید.
تو به جای او به بزرگان مشرکان می‌پردازی.
امر این‌گونه نیست، بلکه فقط اندرز و یادآوری است برای کسی‌که بپذیرد.
که هرکس بخواهد الله را یاد کند، او تعالی را یاد کند و از آنچه در قرآن است اندرز گیرد.
پس این قرآن در صحیفه‌هایی گرامی نزد فرشتگان است.
ﮇﮈ
ﰍ
بالابرده‌شده در مکانی مرتفع و پاک که هیچ آلودگی و پلیدی‌ای به آن نمی‌رسد.
ﮊﮋ
ﰎ
و این صحیفه‌ها در دستان رسولانی از فرشتگان است.
ﮍﮎ
ﰏ
که نزد پروردگارشان گرامی هستند، و خیر و طاعات زیادی انجام می‌دهند.
نابود باد انسان کافر؛ چه شدید است کفر او به الله!
الله او را از چه چیزی آفرید که در زمین تکبر می‌ورزد و از الله ناسپاسی می‌کند؟!
از آبی اندک او را آفرید، سپس آفرینش او را مرحله به مرحله اندازه‌گیری کرد.
و بعد از این مراحل، خروج از شکم مادرش را برای او آسان کرد.
سپس بعد از اینکه عمری در زندگی برایش مقدر کرد او را میراند، و قبری برایش قرار داد که تا زمانی‌که برانگیخته می‌شود در آن می‌ماند.
سپس هرگاه بخواهد او را برای حسابرسی و جزا برمی‌انگیزد.
امر آن‌گونه که این کافر می‌پندارد نیست که حقوقی را که برای پروردگارش برعهدۀ او است ادا کرد، زیرا او فرائضی را که الله برایش واجب گرداند ادا نکرده است.
پس انسان کافرِ به الله، باید به طعامش که آن را می‌خورد بنگرد که چگونه به دست آمده است؟!
که اصلش از باران شدید و فراوانِ نازل‌شده از آسمان است.
سپس زمین را بارور ساختیم و از گیاهان شکافت.
پس در آن گندم و ذرت و سایر دانه‌ها را رویاندیم.
ﯦﯧ
ﰛ
و انگور و علوفۀ تر در آن رویاندیم، تا غذایی برای دام‌های‌شان باشد.
ﯩﯪ
ﰜ
و زیتون و درخت خرما در آن رویاندیم.
ﯬﯭ
ﰝ
و باغ‌هایی با درختان زیاد در آن رویاندیم.
ﯯﯰ
ﰞ
و میوه‌ها، و چراگاه‌هایی برای دام‌های‌شان در آن رویاندیم.
برای بهره‌مندی شما، و بهره‌مندی دام‌هایتان.
پس وقتی آن فریاد بزرگ که گوش‌ها را می‌خراشد، یعنی دمیدن دوم فرا رسد.
روزی‌که انسان از برادرش می‌گریزد.
ﰀﰁ
ﰢ
و از مادر و پدرش فرار می‌کند.
ﰃﰄ
ﰣ
و از همسر و فرزندانش فرار می‌کند.
برای هر یک از آنها اندوه سختی در آن روز است که او را از دیگری بازمی‌دارد.
در آن روز چهره‌های خوشبختان درخشان است.
ﰑﰒ
ﰦ
به آنچه الله از رحمت خویش برای‌شان فراهم آورده است خندان و شادمان هستند.
و در آن روز بر چهره‌های بدبختان غباری نشسته است.
ﭑﭒ
ﰨ
تاریکی‌ای آنها را می‌پوشاند.
اینها که حالت مذکور را دارند همان کسانی هستند که هم مرتکب کفر و هم مرتکب گناهان شدند.