ﯠ
surah.translation
.
من تأليف:
فريق عمل اللغة الفارسية بموقع دار الإسلام
.
ﰡ
ﯤﯥ
ﰀ
سوگند به بادهاى خاک [و باران] افشان
ﯧﯨ
ﰁ
و سوگند به ابرهای سنگین‌بار [از باران]
ﯪﯫ
ﰂ
و سوگند به کشتیهای سبک‌سِیر
ﯭﯮ
ﰃ
و سوگند به فرشتگانی که کارها را [به امر الله] تقسیم می‌کنند
که آنچه [در مورد پاداش و عذاب] به شما وعده داده شده حقیقت دارد؛
و [روز] جزا قطعاً به وقوع مىپیوندد.
سوگند به آسمان که [با ستارگان آراسته شده، و گویی] دارای راههاست،
كه شما [در مورد پیامبر و قرآن] اختلاف‌نظر دارید.
هر کس [از راه حق] بازگردانده شود، از [ایمان به] پیامبر و قرآن نیز بازگردانده خواهد شد.
ﭟﭠ
ﰉ
مرگ [و لعنت] بر دروغگویان!
همان كسانى كه در ورطۀ جهل، غافلند.
آنان [پیوسته و از روى انكار] مىپرسند: «روز جزا چه زمانى است؟»
همان روزى است كه به آتش مجازات مىشوند؛
[و به آنان گفته می‌شود:] «عذاب خود را بچشید؛ این همان آتشى است كه به شتاب مىخواستید».
[در روز قیامت،] مسلماً پرهیزگاران در باغهایی [از بهشت] و [كنار] چشمه‌سارها به سر مىبرند؛
آنچه پروردگارشان به آنان عطا كرده است دریافت مىدارند؛ زیرا در [زندگیِ] گذشته نیكوكار بودهاند.
آنان اندكى از شب را مىخفتند [و بقیه را به نماز و نیایش مشغول بودند]
و سحرگاهان آمرزش مىخواستند
و در اموالشان براى سائل و محروم، حقى [معیّن از صدقه و زکات] بود.
و در زمین، نشانه‌ها[ى قدرت الهى] براى اهل یقین پدیدار است،
و در وجود خودتان؛ آیا نمىبینید؟
و رِزق و روزی‌تان و آنچه [از کیفر و پاداش و خیر و شر که] به شما وعده داده می‌شود، در آسمان است.
سوگند به پروردگار آسمان و زمین كه وعده[ی قیامت و پاداش و عذاب] همچون سخن گفتنتان، حقیقی و قطعى است.
[ای پیامبر] آیا داستان میهمانان گرامى ابراهیم به تو رسیده است؟
آنگاه که بر او وارد شدند و سلام گفتند، او گفت: «سلام» [و زیر لب گفت:] «گروهى ناشناسند».
آنگاه نزد خانوادۀ خود رفت و [گوشتِ بریانِ] گوسالهاى فربه [براى پذیرایى] آورد.
[او غذا را] نزد آنان گذاشت و [چند لحظه بعد] گفت: «آیا نمی‌خورید؟»
[چون دست به غذا نزدند] از آنان احساس ترس كرد؛ گفتند: نترس [ما فرشتهایم]؛ و او را به [تولد] پسرى دانا بشارت دادند.
همسرش با فریاد [و شگفتى] پیش آمد و در حالى كه به صورت خود مىزد گفت: پیرزنى نازا [فرزند می‌زاید]؟
[فرشتگان] گفتند: «پروردگارت اینچنین فرموده است؛ و بی‌گمان، او حکیمِ داناست».
[ابراهیم] گفت: «ای فرستادگان [الله،] کار و مأموریت شما چیست؟»
[فرشتگان] گفتند: «ما برای [مجازات] قومی مجرم [و گناهکار] فرستاده شده‌ایم
تا سنگهایی از گلِ [سخت‌شده] بر سرشان فروباریم.
[سنگهایی] که نزد پروردگارت، برای اسرافکاران، نشان گذاشته شده است.
مؤمنانی را که در آن [شهرهای قوم لوط] بودند، [پیش از نزول عذاب] بیرون آوردیم؛
ولى فقط یک خانواده را یافتیم كه [نسبت به اوامر الهی] تسلیم بودند.
و در آن [شهرها] براى مردمى كه از عذاب دردناک [الهی] ترس دارند، نشانهاى روشن بر جاى گذاشتیم.
در [داستان] موسی [نیز نشانه و عبرتی است]؛ آنگاه که او را با دلیلی روشن نزد فرعون فرستادیم.
ولى [فرعون] با تكیه بر قدرتش، [حق را] نپذیرفت و گفت: [این مرد، یا] جادوگر است یا دیوانه».
او را همراه سپاهیانش گرفتیم و به دریا افكندیم [و هلاک کردیم]؛ در حالى كه [در لحظۀ مرگ، خود را به خاطر نافرمانی و کفرش] سرزنش مىكرد.
در [داستان قوم] عاد [نیز درس عبرتی است]؛ آنگاه که تندبادى بی‌خیر و برکت بر آنان فرستادیم.
[تندبادی] که بر هر چه وزید، آن را خاک و خاشاک كرد.
در [داستان قوم] ثمود [نیز درس عبرتی است] آنگاه که [توسط پیامبرشان صالح] به آنان گفته شد: «اندکی [از لذتهای زندگی] بهره‌مند شوید [که تنها سه روز فرصت دارید]».
آنان از فرمان پروردگارشان سرپیچی کردند؛ پس در حالی که [به چشم خود، عذاب را] می‌دیدند، صاعقه آنان را فراگرفت.
[چنان بر زمین افتادند که] نه توان برخاستن [و گریز] داشتند و نه یاراى دفاع.
پیش از آن، قوم نوح را كه گروهى نافرمان بودند [هلاک كردیم].
ما آسمان را به توان [خود] بنا نهادیم و همواره آن را وسعت می‌بخشیم؛
و زمین را [برای زندگی] گستردیم و چه نیک گستراننده‌ای هستیم!
و همه چیز را به صورت زوج آفریدیم؛ باشد که [توجه كنید و] پند گیرید.
[ای پیامبر، به مردم بگو:] «به سوى الله بشتابید كه من هشداردهندهای آشکار از جانب او برای شما هستم؛
و در كنار الله معبود دیگرى قرار ندهید كه من از [جانب] او هشداردهندهاى آشکار برایتان هستم».
هر پیامبری که بر پیشینیانشان مبعوث شد، همین گونه گفتند: «[او یا] جادوگر است یا دیوانه».
آیا یكدیگر را به این [کفر و تکذیب] سفارش كرده بودند؟ نه، بلكه مردمی سرکش بودند.
پس [ای پیامبر،] از آنان روی بگردان که تو [به خاطر کفر آنان] هرگز سزاوار سرزنش نیستی.
و [پیوسته به آنان] تذكر بده كه قطعاً تذكر براى مؤمنان سودبخش است.
و جن و انس را فقط برای این آفریده‌ام که مرا عبادت كنند [و از بندگىِ دیگران سر باز زنند].
نه از آنان روزى مىخواهم، نه اینكه مرا خوراک دهند؛
[زیرا] الله است که روزی‌رسانِ نیرومند و برقرار است.
ستمکاران [مشرک نیز] همچون یاران [گذشتۀ] خویش، سهمى از عذاب دارند؛ پس به شتاب [آن را] از من نخواهند.
واى بر کافران از [عذاب] روزی که به آن وعده داده میشوند!