ترجمة معاني سورة الذاريات باللغة الأذرية من كتاب الترجمة الأذرية .
من تأليف: لي خان موساييف .

1. And olsun toz-torpağı ət­ra­fa sə­pə­ləyənlərə!
2. And olsun yağmur yükü daşıyan­lara!
3. And olsun asanlıqla üzüb gedən­lərə!
4. And olsun işləri paylaş­dı­ranlara!
5. Sizə vəd olunanlar həqi­qət­dir.
6. Haqq-hesab da, mütləq çə­­ki­lə­cək­dir.
7. And olsun gözəl gö­rü­nü­şü olan səmaya!
8. Sizin sözləriniz ziddiy­yət­li­dir.
9. Ondan (Qurandan və Pey­ğəm­bər­dən) dönən kimsə dön­də­ri­lər.
10. Məhv olsun yalançılar!
11. O kəslər ki, cəhalət için­də olan qafillərdir.
12. Onlar Haqq-hesab günü­nün nə vaxt olacağını soru­şur­lar.
13. O gün onlara odda əzab veri­lə­cək.
14. Onlara deyiləcək: “Da­dın əzabı­nı­zı! Sizin tez-tələsik gəl­mə­si­ni istə­diyi­niz şey bu­dur!”
15. Şübhəsiz ki, müttəqilər cən­nətlərdə və bulaqlar ba­şın­da olacaq­lar,
16. öz Rəbbinin onlara ver­di­yini ala­caqlar. Həqiqətən, on­lar bun­dan əvvəl yaxşı iş gö­rən adamlar olmuşdular.
17. Onlar gecələr ibadət edib az ya­tır­dı­lar.
18. Sübh çağı isə bağış­lan­ma diləyir­dilər.
19. Onların mal-dövlətində di­lənçi­nin və yoxsulun payı var­.
20. Qəti inananlar üçün yer üzündə dəlillər var.
21. Sizin özünüzdə də dəlil­lər var. Məgər görmür­sü­nüz?
22. Sizin ruziniz və sizə vəd olunan şeylər göydədir.
23. Göyün və yerin Rəbbinə and ol­sun ki, bu vəd sizin da­nış­ma­ğa qüd­rə­ti­niz olduğu ki­mi hə­qiqətdir.
24. İbrahimin möhtərəm qo­naq­la­rı­nın əhvalatı sənə gəlib çatdı­mı?
25. Onlar onun yanına daxil olub: “Sənə salam olsun!”– de­di­lər. İb­rahim: “Sizə də salam ol­sun! Siz yad adamlara oxşa­yırsı­nız!”– de­di.
26. O, təşviş içində ailəsinin yanına getdi və kök bir buzov qı­zar­dıb gətirdi.
27. Onu qabaqlarına qoyub: “Yemək yeməyəcəksinizmi?”– de­di.
28. O, qonaqların yemədik­lə­ri­ni görüb onlardan qorxuya düş­dü. On­lar: “Qorx­ma!”– de­dilər və ona elmli bir oğlan uşağı ilə müj­də ver­dilər.
29. Zövcəsi qışqırıb üz-gö­zü­nə vura-vura dedi: “Axı mən son­suz qoca qarı­yam!”
30. Onlar dedilər: “Sənin Rəb­bin belə demişdir. Həqiqətən, O, Hikmət sahibidir, Bi­ləndir!”
31. İbrahim dedi: “Sizin vəzifə­niz nədir, ey elçilər?”
32. Onlar dedilər: “Biz gü­nah­kar bir qövmə göndəril­mişik ki,
33. onların üstünə gildən daş­lar yağdıraq –
34. həddi aşanlar üçün sə­nin Rəb­bi­nin yanında nişan qoyul­muş daşlar!”
35. Biz orada olan mömin­ləri o kənd­dən çıxartdıq.
36. Amma orada bir evdən başqa müsəlman tap­madıq.
37. Ağrılı-acılı əzabdan qor­xan­lar üçün orada bir əlamət qoy­duq.
38. Musanın əhvalatında da ibrət var­. O zaman Biz onu Fi­ro­nun yanına aydın bir də­lil­lə göndərmişdik.
39. Fi­ro­n öz camaatı ilə bir­lik­də üz çe­vi­rib: “Bu sehrbazdır, ya da də­lidir!”– de­di.
40. Biz Fironu və əsgərlərini yaxa­la­yıb dənizə atdıq. O, qı­nan­ma­ğa layiq idi.
41. Ad qövmünün hekayə­tin­də də ib­rət var. O zaman Biz on­la­rın üstünə xeyir-bərə­kət­siz bir külək göndər­miş­dik.
42. O külək üstündən keç­diyi hər bir şeyi sovurub külə dön­də­rir­di.
43. Səmud qövmünün heka­yətində də ibrət var. O za­man on­la­ra: “Müəy­yən vax­ta­dək dolanıb-keçinin!”– deyil­miş­di.
44. Onlar öz Rəbbinin əm­rindən çıx­dılar və onları göz­ləri baxa-ba­xa ildı­rım vurdu.
45. Onlar ayağa qalxa bil­mə­dilər və onlara kömək edən də ol­ma­dı.
46. Daha əvvəl Nuh qöv­mü­nü məhv etdik. Çünki onlar fa­siq adam­lar idilər.
47. Biz göyü qüdrətlə yarat­dıq və Biz onu genişləndiririk.
48. Yeri də Biz döşədik. Nə gözəl döşəyənlərik Biz!
49. Biz hər şeydən erkək və dişi ol­maq­la cütlər yaratdıq ki, bəlkə, dü­şünüb ib­rət alasınız.
50. De: “Elə isə, Allaha tərəf qaçın! Mən sizi Onunla açıq-aşkar qorxudub xəbərdar edənəm!
51. Allahla yanaşı başqa bir məbud qə­bul etməyin. Mən si­zi Onun­la açıq-aş­kar xəbərdar edənəm!”
52. Beləcə, onlardan əvvəl­kilərə də elə bir elçi gəlmədi ki, onun ba­rəsində: “Sehrbaz­dır, ya da dəlidir!”– deməsin­lər.
53. Onlar bunu bir-birinə və­siyyətmi etmişlər? Xeyr, on­lar həd­di aşan adam­lardır.
54. Artıq onlardan üz dön­dər! Sən bu­na görə qınan­maz­san.
55. Sən xatırlat! Çünki xatır­latmaq möminlərə fayda verir.
56. Mən cinləri və insanları ancaq Mənə ibadət etmək üçün ya­rat­dım.
57. Mən onlardan ruzi is­tə­mirəm. Mən onlardan Məni ye­dirt­mə­lərini də istəmirəm.
58. Həqiqətən, Allah ruzi ve­rəndir, qüvvət sahibidir, Mə­tindir.
59. Şübhəsiz ki, zülm edən­ləri həm­taylarının qisməti ki­mi bir qis­mət göz­ləyir. Qoy onlar Məni tələsdirməsinlər!
60. Onlara vəd olunmuş Gündən ötrü vay kafirlərin ha­lına!