ترجمة معاني سورة الأحقاف
باللغة الفارسية من كتاب Farsi - Persian translation
.
ﰡ
ﮑ
ﰀ
أحقاف
حم,
نازل شدن (این) کتاب از سوی خداوند پیروزمند حکیم است.
ما آسمانها وزمین وآنچه را که در میان آن دواست جز به حق و(برای) مدتی معین نیافریده ایم. وکسانی که کافر شدند از آنچه بیم شان می دهند روی گردانند.
(ای پیامبر, به آنها) بگو: «آیا دیده اید آنچه را که جز خدا می خوانید, به من نشان دهید چه چیزی از زمین را آفریده اند؟ یا اینکه آنها در (آفرینش) آسمانها شرکت داشته اند؟! اگر راست می گویید کتابی (آسمانی) پیش از این (قرآن), یا اثری از علم (گذشتگان, بر صدق ادعای خود) برای من بیاورید».
وچه کسی گمراه تراست از آن که (معبودی) غیر از الله را می خواند که تا روز قیامت (هم دعای) او را اجابت نکند, وآنها (= معبودان باطل) از خواندن (ودعای) ایشان (کاملاً) بی خبرند؟!
وهنگامی که مردم (در قیامت) گرد آورده شوند, آنها (معبودان باطل) دشمنانشان خواهند بود, وعبادت شان را انکار می کنند( ).
و هنگامی که آیات روشن ما بر آنها خوانده شود, کسانی که کافر شدند, در برابر حقی که برای آنها آمده است گویند: «این جادویی آشکار است».
یا می گویند: «(پیامبر خود) آن را بافته (وبه خدا نسبت داده) است». (ای پیامبر) بگو: «اگر من آن را بافته (وبه خدا نسبت داده) باشم پس شما نمی توانید در برابر (عذاب و خشم) خداوند از من دفاع کنید, (تنها) او به آنچه شما دربارۀ آن (= قرآن می گویید وگفتگو می کنید) آگاه تراست, وگواهی او (= خداوند) میان من وشما کافی است, و او آمرزندۀ مهربان است».
(ای پیامبر) بگو: «من از میان پیامبران (وجودی) نو ظهور نیستم. ونمی دانم که با من وشما چگونه رفتار خواهد شد, من تنها از چیزی پیروی می کنم که به من وحی می شود, وجز بیم دهنده ی آشکاری نیستم».
(ای پیامبر) بگو: «به من خبر دهید اگر (این قرآن) از سوی خدا باشد, وشما به آن کافر شوید, وشاهدی از بنی اسرائیل بر (نشانه های) آن (در تورات) شهادت داد پس (او) ایمان آورد( ), وشما سرکشی (وتکبر) می وزرید (چه بر سر شما خواهد آمد؟) مسلماً خداوند گروه ستمگر را هدایت نمی کند».
و کسانی که کافر شدند به کسانی که ایمان آوردند گفتند: «اگر (این دین) بهتر بود, هرگز آنها (در پذیرش آن) بر ما پیشی نمی گرفتند». وچون بدان هدایت نشدند, خواهند گفت: «این (یک) دروغ قدیم است».
وپیش از آن, کتاب موسی پیشوا ورحمت بود, واین (قرآن) کتابی است تصدیق کنندۀ (آن) که به زبان عربی است, تا کسانی که ستم کردند بیم دهد وبرای نیکوکاران بشارتی باشد.
بی گمان کسانی که گفتند: «پروردگار ما الله است, سپس استقامت کردند, پس بر آنها ترسی نیست ونه آنها اندوهگین شوند.
آنها اهل بهشتند, جاودانه در آن باشند, (این) پاداش اعمالی است که انجام می دادند.
ما به انسان سفارش کردیم که به پدر ومادرش نیکی کند( ), مادرش او را به دشواری حمل می کند, وبه دشواری بر زمین گذارد, ودوران حمل او و از شیر باز گرفتن او سی ماه است( ), تا هنگامی که به کمال (توانمندی و) رشدش برسد, وبه (سن) چهل سالگی برسد, گوید: «پروردگارا! مرا توفیق ده تا شکر نعمتت را که بر من وبر پدر ومادرم ارزانی داشته ای به جای آورم وکار شایسته ای انجام دهم که تو از آن خشنود شوی, وفرزندانم را صالح گردان, بی گمان من به سوی تو بازگشتم (وتوبه نمودم), وبی شک من از مسلمانانم».
آنها کسانی هستند که ما نیکوترین کارشان را می پذیریم, واز گناهانشان می گذریم ودر زمرۀ اهل بهشت هستند, این وعدۀ راستی است که وعده داده می شدند.
وکسی که به پدر ومادرش گفت: «اف بر شما! آیا شما به من وعدۀ می دهید که (از گورم) بیرون آورده می شوم؟ در حالی که نسلها پیش از من گذشته اند؟! (وهرگز برانگیخته نشدند) وآن دو (= پدر ومادر) خدا را به یاری می طلبند که: «وای برتو! ایمان بیا ور, یقیناً وعدۀ خدا حق است», پس (او) می گوید: «اینها چیزی جز افسانه های پیشینیان نیست».
آنها کسانی هستند که همان سخن (= وعدۀ عذاب) در (زمرۀ) امتهای که پیش از آنها از جن وانس گذشته اند, بر آنها محقق شده است, بی گمان آنها زیانکار بودند.
وبرای هر یک (از آنها) درجاتی است به (حسب) آنچه انجام داده اند, وتا خداوند (پاداش) کارهایشان را به تمامی به آنها بدهد, وبه آنها هیچ ستمی نخواهد شد.
وروزی که کسانی که کافر شدند بر آتش عرضه کنند, (وبه آنها گفته شود:) «در زندگی دنیا (نعمتهای) پاکیزه (ولذتهای) خود را از بین بردید واز آنها بهره مند شدید, پس (ای کافران) امروز به عذاب خوار کننده پاداشتان می دهند, (و این) به (خاطر) گردنکشی (واستکباری) که به نا حق در زمین می کردید, وبه (خاطر) نا فرمانی (وگناهانی) که انجام می دادید.
(ای پیامبر, داستان هود) برادر (قوم) عاد, را به یاد آور که چون قومش را در (سرزمین) " احقاف" (= ریگستانها) هشدار داد, ـ و به راستی هشدار دهندگانی پیش از او و بعد از او گذشته بودند ـ که: جز الله را نپرستید, بی گمان من از عذاب روزی بزرگ بر شما می ترسم.
(آنها) گفتند: «آیا آمده ای تا ما را از (پرستش) معبودهایمان برگردانی, پس اگر از راستگویانی آنچه به ما وعده داده ای برایمان بیاور».
(هود) گفت: «علم (تحقق آن وعده ها) تنها نزد خداست, ومن آنچه را که به آن فرستاده شده ام به شما می رسانم, ولیکن من شما را قومی می بینم که (پیوسته) نادانی می کنید».
پس هنگامی که آن (عذاب) را به صورت ابری که رو به راه وادیهایشان است, دیدند, (خوشحال شدند) گفتند: «این ابری است که بر ما (باران) می بارد»( ). (هود گفت: نه,) بلکه این همان (عذابی) است که در آمدنش شتاب می کردید, بادی است که عذاب دردناکی در آن است.
همه چیز را به فرمان پروردگارش (ویران و) نا بود می کند, پس چنان شدند که جز خانه هایشان دیده نمی شد, ما این گونه گروه مجرمان را کیفر می دهیم.
به راستی ما به آنها (= قوم عاد) چنان (تمکّن و) قدرتی دادیم که به شما آن قدرت (وتمکن) نداده ایم وبرای آنها گوش وچشمها و دلها قرار دادیم. پس گوشهایشان ونه چشمهایشان ونه دلهایشان چیزی (از عذاب الهی) را از آنها دفع نکرد (وبه حالشان سودی نبخشید), چون آیات خدا را انکار می کردند, و(سرانجام) آنچه را که به (مسخره و) ریشخند می گرفتند آنها را فرو گرفت.
وبه راستی ما قریه ها (وآبادیها) یی را که اطراف شما بوده اند هلاک کردیم, وآیات (خود) را (به صورتهای) گوناگون (برای آنها) بیان کردیم, تا شاید باز گردند.
پس چرا کسانی را که آنها به جای خداوند برای (قصد) تقرب (به خدا) معبود (خود) گرفتند, یاریشان نکردند؟ بلکه از نظرشان گم شدند, واین بود (نتیجۀ) دروغشان, وآنچه را افترا می بستند.
و(بیاد آور, ای پیامبر) هنگامی که گروهی از جن را به سوی تو متوجه ساختیم که قرآن را بشنوند( ), پس چون نزد او (= پیامبر) حضور یافتند, (به یکدیگر) گفتند: «خاموش باشید» آنگاه چون (تلاوت قرآن) به پایان رسید, (همچون) بیم دهندگانی به سوی قوم خود بازگشتند.
گفتند: «ای قوم ما! یقیناً ما کتابی را شنیدیم که بعد از موسی نازل شده است که تصدیق کنندۀ (کتابهای) پیش از خود است, به سوی حق وبه سوی راه راست هدایت می کند.
ای قوم ما! (دعوت, این) دعوت کنندۀ خدا را اجابت کنید, و به او ایمان آورید تا (خداوند) برخی از گناهانتان را برای شما بیامرزد, وشما را از عذابی دردناک پناه دهد.
وهرکس (دعوت) دعوت کنندۀ خدا را پاسخ نگوید, پس هرگز نمی تواند در زمین (از عذاب خدا) بگریزد و او را غیر از خدا هیچ یاوری نیست, آنان در گمراهی آشکاری هستند».
آیا ندیدند خداوندى که آسمانها وزمین را آفریده است, ودر آفرینش آنها (ناتوان و) در مانده نشده, قادر است بر آنکه مردگان را زنده کند؟! آری, او بر هر چیزی تواناست.
و(روز قیامت) روزی (است) که کسانی که کافر شدند (برای عذاب) بر آتش عرضه می شوند, (وبه آنها گفته می شود:) «آیا این (عذاب) حق نیست؟» گویند: «چرا, سوگند به پروردگارمان (که حق است)». گوید: «پس به خاطر کفری که می ورزیدید عذاب را بچشید».
پس (ای پیامبر) صبر کن, همچنانکه پیامبران اولو العزم صبر کردند( ), وبرای (عذاب) آنها شتاب نکن, روزی که آنچه را که وعده داده می شوند ببینند, گویی جز ساعتی از روز (در دنیا) درنگ نکرده اند, این (قرآن) ابلاغی است, پس آیا (قومی) جز قوم فاسق (ونافرمان) هلاک می شوند؟!
