ترجمة سورة طه

الترجمة الأذرية
ترجمة معاني سورة طه باللغة الأذرية من كتاب الترجمة الأذرية .
من تأليف: لي خان موساييف .

1. Ta. Ha.
2. Biz Quranı sənə ona görə nazil et­mədik ki, əziyyətə dü­şə­sən.
3. Onu Allahdan qorxanlar üçün ancaq nəsihət kimi gön­dərdik.
4. O, yeri və uca göyləri ya­ra­dan Allah tərəfindən nazil ol­muş­dur.
5. Mərhəmətli Allah Ərşə ucaldı.
6. Göylərdə, yerdə, onların ara­sında və torpağın altında nə var­sa, Ona məx­susdur.
7. Sən ucadan danışsan da, da­nış­ma­san da, fərqi yoxdur. Çün­ki Allah sirri də, bundan daha gizli olanı da bilir.
8. Allah! Ondan başqa iba­dətə layiq olan məbud yoxdur. Ən gö­zəl adlar Ona məxsusdur!
9. Musanın əhvalatı sənə gə­lib çat­dımı?
10. O zaman o, bir od görüb ailəsinə demişdi: “Dayanın! Mən bir od gör­düm. Bəlkə, on­dan sizə bir köz gətirdim, ya da odun ya­nın­da bir bələdçi tapdım!”
11. Oda yaxınlaşdıqda bir səda gəl­di: “Ey Musa!
12. Həqiqətən, Mən sənin Rəb­binəm. Başmaqlarını çı­xart. Çün­ki sən müqəd­dəs Tuva va­disindəsən!
13. Mən səni seçmişəm. Sə­nə vəhy olunanı dinlə!
14. Həqiqətən, Mən Alla­ham! Məndən başqa heç bir məbud yox­­dur. Mənə iba­dət et və Mə­ni xatır­lamaq üçün namaz qıl!
15. Həmin Saat hökmən gə­lə­cək! Hər kəsə törətdiklərinin əvəzi verilsin deyə, Mən onu az qala Özümdən belə gizlə­di­rəm.
16. Qoy ona inanmayan və nəf­sinin istəklərinə uyan bir kəs sə­ni ondan ya­yındırmasın, yox­sa məhv olarsan!
17. Sağ əlindəki nədir, ey Musa?”
18. Musa dedi: “Bu mənim əsamdır. Ona söykənir və onun­la qo­yunlarıma yarpaq silkələ­yirəm. Bu, mənim üçün başqa işlərə də ya­rayır”.
19. Allah buyurdu: “At onu yerə, ey Musa!”
20. Musa onu yerə atdı və o, dərhal ilan olub sürətlə sü­rün­mə­yə başladı.
21. Allah buyurdu: “Götür onu, qorx­ma! Biz onu əvvəlki halına qay­ta­raca­ğıq.
22. Əlini qoynuna sal ki, əlin oradan başqa bir möcüzə kimi lə­kə­siz, ağap­paq çıxsın.
23. Belə etdik ki, sənə ən bö­yük mö­cüzələrimizdən bir ne­çə­sini gös­tərək.
24. Fironun yanına get! Çün­ki o, həd­dini aşmışdır”.
25. Musa dedi: “Ey Rəbbim! Köksü­mü açıb genişlət!
26. İşimi yüngülləşdir!
27. Dilimdəki düyünü aç ki,
28. sözümü anlasınlar!
29. Mənə öz ailəmdən bir kö­məkçi ver –
30. Qardaşım Harunu!
31. Onun sayəsində mənim gü­cümü artır!
32. Onu işimə ortaq et (ona da pey­ğəmbərlik ver) ki,
33. Sənə çoxlu təriflər deyək
34. və Səni çox zikr edək.
35. Şübhəsiz ki, Sən bizi gö­rürsən!”
36. Allah buyurdu: “Dilədi­yin sənə verildi, ey Musa!
37. Sənə bir dəfə də mərhə­mət gös­tərmişdik.
38. O vaxt ki, anana vəhy olu­nacaq şeyi belə vəhy etdik:
39. “Onu bir sandığa qoyub çaya bu­rax ki, çay onu sahilə at­sın və həm Mə­nim düşmə­nim, həm də onun düşməni olan bi­risi onu gö­türsün”. Göz­üm önündə boya-başa çatdı­rılasan deyə, Öz tərə­fim­dən sənə qar­şı qullarım ara­sında məhəbbət oyatdım.
40. O zaman bacın gedib ca­maata de­yirdi: “Sizə onun qay­ğı­sına qa­lacaq bi­risini göstə­rim­mi?” Beləliklə, gözü ay­dın ol­sun və qəm ye­məsin deyə, sə­ni anana qaytardıq. Sən boya-başa çatdıqda bir nə­fə­ri öldür­dün. O vaxt Biz səni qəm-qüs­sədən qurtardıq. Biz səni çə­tin sınaqlardan keçirtdik. Sən il­lərlə Məd­yən əhli içində qal­dın. Sonra da müəy­yən olun­muş məqama gəlib çatdın, ey Musa!
41. Mən səni Özümə pey­ğəm­­bər seç­dim!
42. Sən və qardaşın möcü­zələ­rimlə gedin və Məni zikr etməkdə zə­iflik gös­tərməyin.
43. Fironun yanına gedin. Çün­ki o, həddini aşmışdır.
44. Onunla yumşaq danı­şın. Bəlkə, öyüd-nəsihət qəbul et­sin, ya­xud qorx­sun!”
45. Onlar dedilər: “Ey Rəb­bi­miz! Biz, onun bizə şiddətli cəza ver­mə­sin­dən və ya həd­dini aşma­sından qorxuruq”.
46. Allah buyurdu: “Qorx­ma­yın, çün­ki Mən sizinləyəm, eşi­di­rəm və gö­rü­rəm!
47. Onun yanına gedib de­yin: “Biz sənin Rəbbinin elçi­lə­riyik. İs­rail oğul­la­rını bizim­lə göndər və onlara əziyyət ver­mə. Biz sənin ya­nına Rəb­bin­dən də­lillə gəlmi­şik. Doğru yol­la gedənlərə salam ol­sun!
48. Bizə vəhy edildi ki, əzab, haqqı ya­lan sayıb üz dön­də­rən­lərə ve­rilə­cək­dir!”
49. Firon dedi: “Rəbbiniz kim­dir, ey Musa?”
50. Musa dedi: “Rəbbimiz hər şeyə öz xilqətini verən, son­ra da ona doğru yolu gös­tə­rən­dir!”
51. Firon dedi: “Bəs əvvəlki nəsillərin halı necə olacaq?”
52. Musa dedi: “Onlar haq­qın­dakı bil­gi Rəbbimin yanın­da olan bir Kitab­da­dır. Rəb­bim nə xəta edir, nə də unu­dur!”
53. O, yer üzünü sizin üçün beşik et­miş, orada sizin üçün yol­lar sal­mış və göydən su en­dir­miş­dir. Biz onunla cür­bəcür bitkilər­dən cüt-cüt yetişdirdik.
54. Onlardan həm özünüz ye­yin, həm də heyvanlarınızı yem­lə­yin. Həqiqətən, bunlarda ba­şa düşənlər üçün dəlil­lər var­dır.
55. Biz sizi torpaqdan yarat­dıq. Sizi ora qaytaracaq və bir daha ora­dan çı­xardacağıq.
56. Biz dəlillərimizin hamı­sını Firona göstərdik. O isə bu də­lil­ləri ya­lan sayıb qəbul et­mə­di.
57. Firon dedi: “Sən öz seh­rinlə bizi öz torpağımızdan qo­­vub çı­xart­mağamı gəlmisən, ey Musa?
58. Biz də sənə buna bənzər bir sehr göstərə bilərik. Bizim­lə öz aran­da gö­rüş vaxtı təyin et. Nə biz, nə də sən və­də xilaf çıxma­yaq. Bu hamımız üçün mü­nasib bir yerdə olsun”.
59. Musa dedi: “Görüş vax­tınız bay­ram günü, camaatın bir yerə top­laşacağı səhər vax­tıdır!”
60. Firon üz çevirdi, sonra da bütün hiyləgərlik vasitələ­rini (sehr­bazlarının hamısını) toplayıb gəldi.
61. Musa onlara dedi: “Vay ha­lınıza! Allaha qarşı yalan uy­dur­ma­yın, yoxsa O sizi əzabla məhv edər. İftira yaxan ziyana uğra­yar.
62. Fironun adamları öz ara­la­rında iş­lə­ri barəsində mü­ba­hisə edib xəlvətcə söh­bət et­di­lər.
63. Onlar dedilər: “Bu ikisi, doğ­ru­dan da, sehrbazdır. On­lar öz sehr­ləri ilə sizi torpa­ğı­nız­dan qo­vub çıxartmaq və si­zin ən gözəl yo­lunu­zu aradan gö­tür­mək istə­yirlər.
64. Odur ki, bütün hiylə­lə­rinizi cəm­ləşdirib meydana dəs­tə-dəs­tə gəlin. Bu gün qə­ləbə çalan xilas olacaqdır”.
65. Sehrbazlar dedilər: “Ey Musa! Ya sən əvvəlcə əlində­kini at, ya da birinci atan biz olaq!”
66. Musa dedi: “Yox, siz atın!” Sehr­bazlar əllərindəki­ləri yerə atan ki­mi sehr­ləri sayə­sin­də ona elə gəldi ki, onların kən­dirləri və ço­maq­ları hərəkətə gə­lib sürünür.
67. Musanın ürəyi xoflandı.
68. Biz dedik: “Qorxma, qa­lib gələn mütləq sən ola­caq­san!
69. Sağ əlindəkini yerə at, on­ların qurduqlarını udsun. On­ların qur­duqları sadəcə sehr­baz hiylə­sidir. Sehrbaz isə, hara ge­dirsə-get­sin, uğur qazan­maz”.
70. Sehrbazlar səcdəyə qa­panıb de­di­lər: “Biz Harunun və Mu­sa­nın Rəbbinə iman gə­tir­dik!”
71. Firon dedi: “Mən sizə izin ver­mə­mişdən əvvəl siz ona iman gə­tirdiniz? Şübhəsiz ki, o sizə sehr öyrədən böyü­yü­nüz­dür. Mən si­zin əllərinizi və ayaq­larınızı çar­paz kəsdi­rə­cək, özünüzü də xur­ma ağac­la­rının gövdələ­rin­də çar­mıxa çə­kəcə­yəm. Onda han­sı­mı­zın əza­bı­nın daha şid­dət­li və daha sü­rəkli ol­duğunu bilə­cəksi­niz!”
72. Onlar dedilər: “Biz heç vaxt səni bizə gələn bu aydın dəlil­lər­dən və bizi yaradandan üstün tutmayacağıq. İndi nə hökm ve­rə­­cəksənsə, ver. Sən ancaq bu dün­yada hökm verə bilərsən!
73. Həqiqətən, biz Rəbbi­mi­zə iman gətirdik ki, O bizi gü­nahla­rı­mıza və sənin bizi məc­bur etdir­diyin sehrə görə ba­ğışlasın. Alla­hın mükafatı daha xeyir­li, cəzası isə daha sü­rək­li­dir!”
74. Kim Rəbbinin hüzuruna gü­nah­kar kimi gələrsə, cəhən­nəm­lik olar. O, orada nə ölər, nə də yaşayar.
75. Kim Onun hüzuruna yax­şı əməl­lər etmiş bir mömin ki­mi gə­lər­sə, on­la­ra ən yüksək də­rə­cələr nəsib olar –
76. ağacları altından çaylar axan Ədn cən­nətləri. Onlar orada əbədi qalarlar. Bu, günahlar­dan təmizlənənlərin mükafa­tı­dır.
77. Biz Musaya: “Qullarım­la birlikdə gecə yola çıx, əsanı suya vur­maqla onlar üçün də­niz­də quru yol aç. Düşmənin si­zə çat­ma­sın­dan qorxma, çə­kin­mə!”– de­yə vəhy etdik.
78. Firon öz ordusu ilə on­ları təqib etdi və dəniz onları qap­la­yıb batırdı.
79. Firon öz xalqını azğın­lığa sürük­lədi və onlara doğru yol gös­tər­mədi.
80. Ey İsrail oğulları! Biz si­zi düşmə­ninizdən xilas etdik. Sizə sağ tə­rəfiniz­dəki Tur dağının ya­nına gəlmə­yi­niz üçün vədə ver­dik. Sizə göy­­dən manna və bil­dirçin en­dirdik.
81. Sizə verdiyimiz ruzilə­rin təmi­zin­dən yeyin və bunda həddi aş­ma­yın, yoxsa sizə qə­zəbim tu­tar. Qəzəbimə gəlmiş kimsə isə bəd­bəxt olar.
82. Mən, həqiqətən də, töv­bə edib, iman gətirib yaxşı iş­lər gö­rən, sonra da doğru yolu tutanları bağışlayıram.
83. Allah buyurdu: “Səni öz qövmün­dən ayrılmağa tələsdi­rən nə idi, ey Mu­sa?”
84. Musa dedi: “Onlar da ar­xamca gə­lirlər. Məndən razı qa­la­san deyə, Sə­nin yanına tə­ləs­dim, ey Rəbbim!”
85. Allah buyurdu: “Səndən sonra qövmünü sınağa çəkdik. Sa­mi­ri onları yoldan çı­xartdı”.
86. Musa qəzəbli, kədərli halda qöv­münün yanına qayı­dıb de­di: “Ey qöv­müm! Mə­gər Rəbbiniz sizə gözəl bir vəd vermə­miş­di­mi? Doğru­danmı bu vaxt sizə uzun gəldi? Yoxsa Rəbbi­niz­dən sizə bir qəzəb gəl­məsini istəyib mənə verdi­yiniz vədə xilaf çıxdınız?”
87. Onlar dedilər: “Biz sənə verdi­yi­miz vədə öz ixtiyarı­mız­la xi­laf çıxma­dıq. Lakin biz o xalqın zinət əşyasından olan ağır yük­lər­lə yüklənmiş­dik. Biz onları oda atdıq. Həmçinin Sa­miri də onu oda atdı”.
88. Samiri onlar üçün bö­yü­rən bir buzov heykəli dü­zəlt­di. Bu­zo­va məftun olanlar: “Si­zin də məbudunuz, Musanın da məbudu bu­­dur. Lakin o bunu unut­muş­dur”– dedilər.
89. Məgər bu heykəlin on­lara heç bir cavab vermədiyini, on­lara nə bir zərər, nə də bir fay­da ver­məyə qadir olma­dı­ğını gör­mür­dü­lər­mi?!
90. Bundan əvvəl Harun on­lara de­mişdi: “Ey qövmüm! Siz bu­nunla an­caq sınağa çə­kil­di­niz. Həqiqətən, sizin Rəb­biniz Mər­hə­mət­li Allahdır. Mənə ta­be olun və əmrimə itaət edin!”
91. Onlar: “Musa yanımıza qa­yıt­ma­yınca biz ona sitayiş et­mək­dən əl çək­məyəcəyik!”– de­dilər.
92. Musa dedi: “Ey Harun! On­ların azdıqlarını gördüyün za­man sənə nə mane oldu ki,
93. ardımca gəlmədin? Əm­ri­mə qar­şımı çıxdın?
94. Harun dedi: “Ey ana­mın oğlu! Saqqalımdan, saçımdan tut­ma. Doğ­ru­su, mən sənin: “İs­rail oğul­larını bir-bi­rindən ayır­dın, sö­zü­mə baxma­dın!”– de­yəcəyindən qorxdum.
95. Musa dedi: “Məqsədin nə idi, ey Samiri?”
96. O dedi: “Mən onların gör­mədik­lərini gördüm. Mən o el­çi­nin ləpi­rin­dən (Cəbrailin atı­nın ayağı dəydiyi yer­dən) bir ovuc tor­paq gö­türdüm və onu bəzək əşyalarının üstünə atdım. Nəfsim mə­ni buna sövq etdi”.
97. Musa dedi: “Çıx get! Sən həyatın boyu: “Mənə to­xun­ma­yın, mən də sizə toxun­ma­yım!”– de­məli olacaqsan. Səni həm də qur­tu­la bilmə­yə­cəyin əzab gü­nü göz­ləyir. Sən sitayiş etdiyin məbu­duna bax. Biz onu yan­dı­racaq, sonra da dənizə sovu­ra­cağıq.
98. Sizin məbudunuz yalnız Özün­dən başqa heç bir haqq mə­bud ol­ma­yan Allah­dır. O, elm ilə hər şeyi əhatə edir”.
99. Beləcə, olub-keçmiş əh­va­latlar­dan sənə danışırıq. Ar­tıq sə­nə Öz tərə­fimiz­dən Zikr vermişik.
100. Ondan üz döndərənlər Qi­yamət günü ağır bir günah yükü da­şıyacaqlar.
101. Onlar bu vəziyyətdə əbədi qala­caqlar. Qiyamət gü­nü on­la­rın daşı­yaca­ğı yük nə pis yük ola­caqdır!
102. O gün sur üfürüləcək və o gün günahkarları gözləri göm-göy göyər­miş halda bir yerə top­la­yacağıq.
103. Onlar öz aralarında pı­çıl­daşıb deyəcəklər: “Dünyada cəmi on gün qal­dınız!”
104. Biz onların nə deyə­cək­lərini də yaxşı bilirik. On­ların ən ağıl­lısı: “Dün­yada cə­misi bir gün qaldınız!”– de­yə­cək.
105. Səndən dağlar haq­qın­da soru­şurlar. De: “Rəbbim on­­ları da­ğıdıb ha­vaya sovu­racaq,
106. oranı boş düzəngaha çe­­virəcək­dir.
107. Sən orada nə bir eniş, nə də bir yoxuş görə biləcək­sən”.
108. O gün insanlar heç bir yana meyl etmədən carçının ar­xa­sın­ca yeri­yə­cəklər. Mər­hə­mətli Allahın qarşısında səslər kəsilə­cək və sən yalnız pıçıltı eşi­də­cək­sən.
109. O gün Mərhəmətli Alla­hın izin verdiyi və söz demə­si­nə ra­zı ol­duğu şəxs­lər­dən baş­qa heç kimin şəfaəti fayda ver­mə­yə­cək­dir.
110. Allah onların gələcə­yi­ni də, keç­mişini də bilir. On­la­rın el­mi isə Onu ehtiva edə bil­məz!
111. O gün üzlər əbə­di Ya­şa­yan, yara­dılanların Qəyyu­mu olan Allah qar­şısın­da zəlil görkəm alacaq. Günaha ba­tan­lar isə zi­ya­na uğrayacaqlar.
112. Mömin olub yaxşı işlər görən şəxslər isə nə haqsızlığa mə­ruz qalmaqdan, nə də savabının əksilməsindən qorx­arlar.
113. Beləliklə, Biz onu ərəb­cə Quran olaraq nazil et­dik. Biz ora­da təhdidləri dönə-dönə açıq­ladıq ki, bəlkə, onlar pis əməllə­rindən çə­kinsinlər və ya ibrət al­sınlar.
114. Haqq Hökmdar olan Allah uca­dır! Onun ayələrinin vəhyi sə­nə ta­mam­lanmayınca Qu­ranı oxumağa tələsmə və: “Ey Rəbbim! El­mimi artır!”– de.
115. Biz bundan əvvəl Adəm­lə də əhd bağlamışdıq. Lakin o, əh­di unutdu və Biz onda əzm gör­mədik.
116. Bir zaman mələklərə: “Adəmə səcdə edin!”– demiş­dik. İb­lis­dən başqa ha­mısı səc­də etdi. O, səcdə etməkdən im­ti­na etdi.
117. Biz dedik: “Ey Adəm! Bu, həm sə­nin, həm də zövcə­nin düş­mə­nidir. O sizi Cən­nət­­dən çıxart­masın, yoxsa bəd­bəxt olarsan.
118. Sən orada nə ac qala­caq, nə də çılpaq olacaqsan.
119. Sən orada nə susa­ya­caq, nə də bürküdən əziyyət çəkə­cək­sən!”
120. Şeytan ona vəsvəsə edib dedi: “Ey Adəm! Sənə əbə­diy­yət ağa­cını və tü­kənmə­yəcək bir mülkü göstərimmi?”
121. İkisi də ondan yedilər və ayıb yerləri özlərinə görün­dü. On­lar üstlə­ri­nə Cənnət ağacla­rı­nın yarpaqların­dan ört­məyə baş­la­dı­lar. Beləliklə, Adəm Rəb­­binə asi olub səhv yol tutdu.
122. Sonra Rəbbi onu seçib tövbəsini qəbul etdi və onu doğru yo­la yönəltdi.
123. Allah buyurdu: “Bir-bi­ri­nizə düş­­mən kəsilərək ha­mı­nız bu­radan ye­rə enin. Mən­dən sizə doğru yol gös­təri­cisi gəl­di­yi za­man hər kəs Mə­nim doğ­ru yol göstərən bə­lədçimin ar­dınca get­sə, nə yo­lunu azar, nə də bəd­bəxt olar.
124. Kim Mənim Zikrimdən üz dön­dərsə, onun güzəranı sı­xın­tı­lı olacaq və Biz Qiyamət günü onu kor kimi hüzuru­mu­za gətirə­cə­yik”.
125. O deyəcək: “Ey Rəb­bim! Mən dün­yada görürdümsə, indi nə üçün məni məhşərə kor ola­raq gə­tir­din?”
126. Allah deyəcək: “Elədir! Çünki sə­nə ayələrimiz gəldi, sən isə onları unut­dun. Bu gün də sən beləcə unudu­la­caq­san!”
127. Biz həddi aşanı və Rəb­bi­nin ayələrinə inanmayanı be­lə cə­za­lan­dırı­rıq. Axirət əzabı isə, daha şiddətli və daha sürək­li­dir.
128. Onlardan əvvəl öz məs­kənlə­rin­də gəzib dolaşan ne­çə-neçə nə­sli məhv etmə­yi­miz onlara dərs olma­dı­mı? Həqi­qə­­tən, bun­da ağıl sahibləri üçün ibrətlər vardır.
129. Əgər Rəbbin tərəfin­dən əvvəl­cə­dən vəd edilmiş Söz və mü­əyyən edil­miş bir vaxt ol­ma­saydı, əzab onları dər­hal ya­xala­yar­dı.
130. Onların dediklərinə sə­bir et. Gü­nəş doğmamışdan və bat­ma­mış­dan əv­vəl Rəbbini həmd-səna ilə təriflə, gecə­nin bəzi saat­la­rında və gündüzün iki başında Ona təriflər de ki, bəlkə razı qa­la­san.
131. Kafirlərdən bəzisini sı­na­­maq üçün onlara dünya hə­ya­tının bərbəzəyi kimi ver­di­yi­miz şey­lərə gözünü dikmə. Rəb­bi­nin verdiyi ruzi daha xeyirli və daha sürəklidir.
132. Ailənə namaz qılmağı əmr et, özün də onu səbirlə ye­ri­nə ye­tir. Biz sən­dən ruzi istə­mi­rik, əksinə sənə ruzi verən Bi­zik. Gözəl aqi­bət təqvaya bağ­lı­dır.
133. Kafirlər: “Nə üçün o, Rəb­bindən bizə bir dəlil gətir­mir?”– de­dilər. Mə­gər onlara əvvəlki səhifələrdə olanların açıq-ay­dın də­li­li çatmadımı?
134. Əgər Biz onları bun­dan əvvəl (Muhəmməd pey­ğəmbər və Quran gəl­məzdən öncə) əzabla məhv etsəydik, deyərdilər: “Ey Rəb­bimiz! Nə üçün bi­zə bir pey­ğəmbər gön­dərmədin ki, biz də zə­lil və rüsvay ol­mazdan əvvəl Sə­nin ayələrinə tabe olaq?”
135. De: “Hamı gözləyir, siz də göz­lə­yin. Tezliklə siz kimin doğ­ru yol sahibi olduğunu və kimin haqq yola yönəl­di­yini bilə­cək­siniz!”
Icon