ترجمة معاني سورة العنكبوت
باللغة الفارسية من كتاب Farsi - Persian translation
.
ﰡ
ﮡ
ﰀ
عنكبوت
الم (الف. لام. میم).
آیا مردم پنداشتند که چون بگویند: «ایمان آوردیم» (به حال خود) رها می شوند، و آنان آزمایش نمی شوند ؟!
و به راستی کسانی را که پیش از آنها بودند؛ آزمودیم، پس البته خداوند کسانی را که راست گفتند معلوم می دارد، و دروغگویان را (نیز) معلوم خواهد داشت.
آیا کسانی که اعمال بد انجام می دهند؛ گمان کردند که از ما پیشی می گیرند؟ چه بد داوری می کنند!
کسی که به دیدار خدا امید دارد، پس به راستی که وعده ی خداوند خواهد آمد، و او شنوای داناست.
کسی که (در راه خدا) جهاد کند، تنها برای (نفع) خودش جهاد می کند، بی گمان خداوند از (همه ی) جهانیان بی نیاز است.
و کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند، قطعاً گناهانشان را از آنان می زداییم، و آنان را به بهترین اعمالی که انجام می داند، پاداش می دهیم.
و انسان را به نیک رفتاری (نسبت) به پدر و مادرش سفارش کردیم، و اگر آن دو(مشرک باشند و) تلاش کنند که تو چیزی را که به آن علم نداری شریک من قرار دهی، پس از آنان اطاعت نکن، بازگشت شما به سوی من است، آنگاه شما را به آنچه انجام می دادید؛ آگاه خواهم کرد.
و کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند، هر آیینه آنها را در (زمره ی) صالحان در می آوریم.
و از مردم کسانی هستند که می گویند: « به خدا ایمان آورده ایم» پس هنگامی که در راه خدا آزار بیند، آزار (و اذیت) مردم را همچون عذاب خدا بشمار می آورد، و اگر پیروزی از سوی پروردگارت (برای شما) بیاید؛ حتماً می گویند :« به راستی که ما (نیز) با شما بودیم» آیا خداوند به آنچه در سینه های جهانیان است؛ داناتر نیست؟!
و مسلماً خداوند کسانی را که ایمان آوردند معلوم می دارد، و یقیناً منافقان را (نیز) معلوم خواهد داشت.
و کسانی که کافر شدند به کسانی که ایمان آوردند؛ گفتند :«از راه ما پیروی کنید، و البته ما (بار) گناهانتان را بر می داریم». و آنها هر گز چیزی از گناهان ایشان را بر نخواهند داشت، بی گمان آنها دروغگو هستند.
و البته بارهای سنگین (گناهان) خویش را بر می دارند، و (همچنین) بارهای دیگری را با بارهای سنگین خود بر می دارند، و روز قیامت یقیناً از آنچه افترا می بستند پرسیده خواهند شد.
و به راستی که (ما) نوح را به سوی قومش فرستادیم، پس او در میان آنان هزار سال به جز پنجاه سال (= نهصد و پنجاه سال) درنگ کرد، آنگاه طوفان (و سیلاب) آنان را فرو گرفت در حالی که ستمکار بودند.
آنگاه او و سرنشینان کشتی را نجات دادیم، و آن (کشتی) را نشانه (ی عبرتی) برای جهانیان قرار دادیم.
و ابراهیم را (نیز فرستادیم)، هنگامی که به قومش گفت :« خدا را بپرستید و از او بترسید، که اگر بدانید این برای شما بهتر است.
شما به جای خدا فقط بتها (یی از سنگ و چوب) را می پرستید، و دروغی (بزرگ) به هم می بافید، بی گمان کسانی را که به جای خدا می پرستید، مالک هیچ رزقی برای شما نیستند، پس روزی را تنها (از) نزد خدا طلب کنید، و او را بپرستید، و شکر او را بجای آورید، که به سوی او باز گردانیده می شوید.
و اگر شما تکذیب کنید (عجیب نیست) به راستی که امتهایی پیش از شما نیز تکذیب کردند، و بر (عهده ی) پیامبر (خدا) چیزی جز تبلیغ آشکار نیست».
آیا ندیدند که خدا چگونه آفرینش را آغاز می کند، سپس باز می گرداند؟! بی تردید این (کار) بر خدا آسان است.
(ای پیامبر!) بگو :« در زمین بگردید؛ آنگاه بنگرید (خداوند) چگونه آفرینش را آغاز کرد، سپس خداوند (به همین گونه) پیدایش باز پسین را پدید می آورد، بی گمان خداوند بر هر چیز تواناست.
هر کس را بخواهد عذاب می کند، و هر کس را بخواهد رحمت می آورد، و (شما) به سوی او باز گردانیده می شوید.
و شما هرگز نمی توانید ما را در زمین و نه در آسمان به ستوه آورید (و از عقوبت ما فرار کنید) و برای شما جز خدا هیچ کار ساز و یاوری نیست».
و کسانی که به آیات خدا و دیدار او کافر شدند، اینانند که از رحمت من نومید هستند، و آنان برای شان عذاب درد ناکی است.
آنگاه جواب قوم او (= ابراهیم) جز این نبود که گفتند :«او را بکشید، یا او را بسوزانید» پس خداوند او را از آتش نجات داد، بی گمان در این (ماجرا) نشانه هایی است برای گروهی که ایمان می آورند.
و (ابراهیم) گفت :« شما غیر از خدا بتهایی را برای خود برگزیده اید که مایه ی دوستی و محبت میان شما در زندگی دنیا باشد، سپس روز قیامت برخی از شما برخی (دیگر) را انکار می کند، و برخی از شما برخی (دیگر) را لعنت می کند، و جایگاه شما آتش است، و هیچ یاوری برای شما نخواهد بود.
پس لوط به او (= ابراهیم) ایمان آورد، و (ابراهیم) گفت :« من به سوی پروردگارم هجرت می کنم، بی گمان او پیروزمند حکیم است»
و اسحاق و یعقوب را به او بخشیدیم، و در فرزندانش نبوت و کتاب (آسمانی) قرار دادیم، و پاداش او را در دنیا دادیم، و بی تردید او در آخرت از صالحان است.
و لوط را (فرستادیم) هنگامی که به قومش گفت :« بی گمان شما (عمل) بسیار زشتی انجام می دهید، که هیچ کس از جهانیان پیش از شما آن را انجام نداده است!
آیا شما (برای کامجویی) به سراغ مردان می روید، و راه را قطع می کنید، و در محافل خود اعمال نا پسند انجام می دهید ؟!» پس جواب قومش جزاین نبود که گفتند :« اگر از راستگویانی عذاب خدا را برای ما بیاور».
(لوط) گفت :« پروردگارا ! مرا بر قوم مفسدان یاری فرما».
و هنگامی که فرستادگان ما ابراهیم را بشارت (تولد فرزند) آوردند، گفتند :« به راستی ما اهل این قریه (سدوم) را هلاک خواهیم کرد، بی شک اهل آن ستمکار بودند».
(ابراهیم) گفت :«همانا لوط در آنجاست ! » (فرشتگان) گفتند :« ما به هر کس که در آنجاست داناتریم، یقیناً او و خانواده اش را نجات می دهیم، جز همسرش که از بازماندگان خواهد بود».
و چون فرستادگان ما نزد لوط آمدند، از (دیدن) آنها اندوهگین، و به خاطر آنها دلتنگ شد، و (فرشتگان) گفتند: « نترس، و غمگین مباش، بی گمان ما تو و خانواده ات را نجات خواهیم داد؛ جز همسرت که از بازماندگان خواهد بود.
همانا ما بر اهل این قریه به (خاطر) آن که نافرمانی (و گناه) می کردند، عذابی از آسمان فرو خواهیم ریخت».
و به راستی از آن (قریه) نشانه (و عبرت) روشنی برای گروهی که خرد می ورزند؛ باقی گذاشتیم.
وبه سوی مدین برادرشان شعیب را فرستادیم، پس گفت :«ای قوم من! خدا را بپرستید، و به روز باز پسین امیدوار باشید، و در زمین به فساد نکوشید».
آنگاه او را تکذیب کردند، پس زلزله آنان را فرو گرفت، پس در خانه های خود به رو افتادند (و مردند).
و (قوم) عاد و ثمود را (نیز هلاک کردیم) و یقیناً برخی از مساکن (ویران شده ی) آنها برای شما آشکار شده است. و شیطان اعمالشان را برای آنها بیاراست، پس آنها را از راه (خدا) بازداشت در حالی که بینا بودند.
و قارون و فرعون و هامان را (نیز هلاک کردیم) و به راستی موسی با دلایل روشن نزد آنان آمد، پس آنها در زمین سرکشی کردند و پیشی گیرندگان (بر خدا) نبودند.
آنگاه هر یک از آنها را به (کیفر) گناهش گرفتیم، پس بر بعضی از آنها طوفانی از سنگریزه فرستادیم، و بعضی از آنها را صیحه (= بانگ مرگبار) فرو گرفت، و بعضی را در زمین فرو بردیم، و بعضی را غرق کردیم، و خداوند هرگز به آنها ستم نکرد، و لیکن آنها (خود) بر خویشتن ستم می کردند.
مثل کسانی که بجای خدا اولیاء (و دوستانی برای خود) بر گزیدند، همچون مثل عنکبوت است، که خانه ای (برای خود) برگزیده است، و بی گمان سست ترین خانه ها خانه ی عنکبوت است، اگر می دانستند.
یقیتاً خداوند هر آنچه را که به جای او می خوانند، می داند، و او پیروزمند حکیم است.
و این مثالهایی است که آنها را برای مردم می زنیم، و جز دانایان آنها را در نمی یابند.
خداوند آسمانها و زمین را به حق آفرید، بی گمان در این نشانه ی (بزرگ) برای مؤمنان است.
(ای پیامبر!) آنچه را از (این) کتاب بر تو وحی شده است تلاوت کن، و نماز را بر پا دار، یقیناً نماز (انسان را) از زشتیها و منکر باز می دارد، و البته یاد خدا بزرگتر است، و خداوند آنچه را انجام می دهید؛ می داند.
و با اهل کتاب جز به روشی که آن بهتر است مجادله نکنید، مگر کسانی از آنان که ستم کردند، و بگویید :« به آنچه (از سوی خدا) بر ما نازل شده و آنچه بر شما نازل شده، ایمان آورده ایم، و معبود ما و معبود شما یکی است، و ما برای او تسلیم هستیم».
و این گونه کتاب (= قرآن) را بر تو نازل کردیم، پس کسانی که به آنها کتاب (آسمانی) دادیم، به آن ایمان می آورند، و از همین گروه (مشرکان نیز) کسی است که به آن ایمان می آورد، و آیات ما را جز کافران انکار نمی کنند.
و تو (هرگز) پیش از این (قرآن) هیچ کتابی را نمی خواندی، و با (دست) راست خود چیزی نمی نوشتی، اگر چنین بود، باطل گرایان به شک (و تردید) می افتادند.
بلکه آن (قرآن) آیات روشنی است که در سینه ی کسانی که دانش داده شده اند، جای دارد، و آیات ما را جز ستمکاران انکار نمی کنند.
و گفتند :«چرا نشانه هایی از سوی پروردگارش بر او نازل نشده است ؟!» (ای پیامبر!) بگو :«همانا نشانه ها (همه) نزد خداست (و به فرمان او نازل می شود) و من تنها هشدا دهنده ای آشکار هستم».
آیا برای آنها کافی نیست که همانا ما (این) کتاب (قرآن) را بر تو نازل کردیم که (پیوسته) بر آنها تلاوت می شود؟! بی گمان در این (قرآن) رحمت و پندی است برای کسانی که ایمان می آورند.
بگو :«همین بس که خدا میان من و شما گواه است، آنچه را در آسمانها و زمین است می داند، و کسانی به که باطل ایمان آوردند و به خدا کافر شدند، اینان زیانکاران (واقعی) هستند»
و آنها با شتاب عذاب را از تو طلب می کنند، و اگر موعد مقرری تعیین نشده بود، یقیناً عذاب (الهی) به (سراغ) آنها می آمد، و ناگهان در حالی که نمی دانند به (سراغ) آنها خواهد آمد.
و آنها با شتاب عذاب را از تو می طلبند، و بی گمان جهنم به کافران احاطه دارد.
روزی که عذاب آنها را از بالای (سر)شان و از زیر پاهایشان در بر می گیرد، و (خداوند به آنها) می فرماید:« بچشید آنچه را انجام می دادید.
ای بندگان من که ایمان آورده اید ! بی گمان زمین من وسیع است، پس تنها مرا بپرستید».
هر کسی چشنده ی مرگ است، سپس به سوی ما باز گردانده می شوید.
و کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند، قطعاً آنها را در غرفه هایی از بهشت جای می دهیم که نهر ها درزیر آن جاری است، جاودانه در آن خواهند ماند، چه خوب است پاداش عمل کنندگان.
(همان) کسانی که صبر کردند و تنها بر پروردگارشان توکل می کنند.
و چه بسیار جنبدگانی که روزی خود را بر دوش نمی گیرند، خداوند به آنها و شما روزی می دهد، و او شنوای داناست.
و اگر از آنها بپرسی :«چه کسی آسمانها و زمین را آفریده، و خورشید و ماه را مسخر کرده است ؟!» البته می گویند:«الله» پس چگونه (از حق) منحرف می شوند ؟!
خداوند روزی را برای هر کس از بندگانش که بخواهد فراخ می گرداند، و (یا) برایش تنگ می دارد، بی گمان خداوند به همه چیز داناست.
و اگر از آنها بپرسی :«چه کسی از آسمان آبی را نازل کرد، آنگاه با آن (آب) زمین را بعد از مردنش زنده کرد ؟» البته می گویند :«الله» بگو :« حمد و ستایش مخصوص خداوند است» بلکه بیشتر آنها در نمی یابند.
و این زندگی دنیا (چیزی) جز سرگرمی و بازیچه نیست، و بی تردید اگر می دانستند سرای آخرت همان زندگی (واقعی) است.
پس هنگامی که در کشتی سوار شوند، خدا را با اخلاص می خوانند، پس چون (خدا) آنها را (با آوردن) به خشکی نجات داد، باز آنان شرک می آورند.
تا آنچه را به آنها داده ایم؛ کفران کنند، و تا (از لذات زندگی دنیا) بهره گیرند، پس به زودی خواهند دانست.
آیا ندیدند که همانا ما حرم امنی (برای آنها) قرار دادیم، در حالی که مردم از اطراف آنان ربوده می شوند؟! آیا به باطل ایمان می آورند و به نعمت خدا ناسپاسی می کنند؟!
و کیست ستمکارتر از آن کسی که بر خدا دروغ بندد یا حق را چون به سوی او آید تکذیب کند ؟! آیا جایگاه کافران در جهنم نیست ؟!
و کسانی که در راه ما (کوشش و) جهاد کنند؛ قطعاً به راههای خویش هدایت شان می کنیم، و یقیناً خداوند با نیکوکاران است.
