ترجمة سورة ص

الترجمة الأذرية
ترجمة معاني سورة ص باللغة الأذرية من كتاب الترجمة الأذرية .
من تأليف: لي خان موساييف .

1. Sad. Öyüd-nəsihətlə dolu Qurana and olsun!
2. Kafirlər təkəbbür və ni­faq için­də­dirlər.
3. Biz onlardan öncə də ne­çə-neçə nə­silləri məhv etmişik. Onlar yal­varıb im­dad diləyir­di­lər, lakin artıq qurtulma vaxtı keçmişdi.
4. Kafirlər öz aralarından onlara xə­bərdarlıq edən bir peyğəmbər gəl­di­yi­nə təəccüb edib dedilər: “Bu, yalançı bir sehr­bazdır!
5. O, bütün məbudları bir məbudmu etdi? Həqi­qətən, bu, əcaib bir şeydir”.
6. Onların adlı-sanlı adam­la­rı çıxıb gedərək dedilər: “Gedin öz mə­bud­ları­nız­la səbirlə dav­ranın. Doğrusu, bu siz­dən istə­nilən bir şey­­dir.
7. Biz bunu axırıncı dində də eşit­mə­mişik. Bu, uydurma­dan baş­qa bir şey deyil.
8. Məgər içimizdən təkcə onamı Zikr (Quran) vəhy edilmişdir?” Xeyr, on­lar Mənim Zikrimə şəkk gətirirlər. Xeyr, on­lar Mə­nim əzabımı hə­lə dadma­yıblar.
9. Yoxsa sənin Qüdrətli və Bəxşedən Rəbbinin rəhmət xə­zinə­lə­ri onlardadır?
10. Ya da, göylərin, yerin və onların arasında olanların üzə­rin­də haki­miy­yət onlaramı ve­rilmişdir? Qoy onda istəni­lən yolla göyə qalxsınlar.
11. Bu ordu da əvvəlki əlbir dəstələr kimi darmadağın edi­lə­cək­.
12. Onlardan əvvəl Nuh qöv­mü, Ad tayfası və dirəklər sahibi Fi­ron da el­çi­ləri ya­lançı say­mış­dı­lar.
13. Həmçinin Səmud, Lut qövmü və Əykə əhli də. Bun­lar əlbir dəstələr idi.
14. Hər biri elçiləri yalançı hesab et­di və Mənim cəzam da ger­çək­ləşdi.
15. Onlar qar­şısıalın­maz tək­cə bir tük­ürpədici səsi gözlə­yir­lər.
16. Onlar istehza edərək: “Ey Rəbbimiz! Bizim payımızı He­sab­laş­ma günü gəl­məmişdən əvvəl tezliklə ver!”– dedilər.
17. Onların dediklərinə sə­bir et və qüdrətli qulumuz Davu­du ya­dına sal! O, daim Allaha üz tutardı.
18. Biz dağları ona ram et­mişdik. On­lar axşam çağı və səhər onun­la birlikdə Allahın şəninə təriflər deyirdilər.
19. Biz quşları da toplum halda ona ram etmişdik. Ha­mısı daima Alla­ha üz tutardı.
20. Biz onun mülkünü möh­kəm­lən­dirdik, özünə də hik­mət (pey­ğəm­bər­lik) və düzgün qə­rar çıxartmaq qabi­liy­yəti bəxş etdik.
21. Davudun yanında çəki­şən­lərin xə­bəri sənə gəlib çat­dı­mı? O za­man onlar divarı aşıb mə­bədə girdilər.
22. Onlar Davudun yanına daxil ol­duqda Davud onlardan qorx­du. Onlar dedilər: “Qorx­ma! Biz iki iddiaçıyıq. Bi­rimiz di­gə­ri­nin haqqını tap­dalamış­dır. Aramızda ədalətlə hökm ver, haqsızlıq et­mə və bizə düz yolu göstər!
23. Bu mənim qardaşımdır. Onun doxsan doqquz qoyunu, mə­nim isə bir­cə qoyunum var­. Bununla belə: “Onu mənə ver!”– de­di və mübahisədə mə­nə üstün gəldi”.
24. Davud dedi: “O sənin qo­yununu öz qoyunlarına qat­maq is­tə­­məklə, sənə qarşı haq­sızlıq etmişdir. Həqiqətən, şə­riklərin çoxu bir-birinin haq­qını tap­da­layar. Yalnız iman gətirib yax­şı işlər gö­rən­lərdən başqa. On­lar isə çox azdır­lar!” Bunları de­dikdən sonra, Da­vud Bizim onu sınağa çəkdiyimizi yəqinləş­di­rərək, Rəbbindən özü­­nün ba­ğışlanmasını dilə­di və səcdəyə qapanıb tövbə etdi.
25. Biz bunu ona bağış­la­dıq. Həqi­qə­tən, o Bizə yaxın olan­lar­dan­dır və onun üçün gözəl qayıdış yeri hazırlanmışdır.
26. Ey Davud! Biz səni yer üzündə xəlifə təyin etdik. Elə isə in­san­lar ara­sında ədalətlə hökm ver, nəfsin istəyinə uy­ma, yoxsa o sə­ni Allahın yo­lun­dan az­dırar. Həqiqətən, Allahın yo­lundan azan­la­rı hesablaşma gününü unut­duq­ları üçün şid­dətli bir əzab göz­lə­yir.
27. Biz göyü, yeri və onların ara­sın­da­kıları nahaq yerə xəlq et­məmişik. Bu, kafirlərin zən­nidir. Vay o kafirlərin Od­dakı halına!
28. Biz heç iman gətirib yax­şı işlər gö­rənləri yer üzündə fit­nə-fə­­sad törə­dən­lərə tay tu­ta­rıq­mı? Ya da Allahdan qor­­xanları gü­nah­karlara tay tuta­rıqmı?
29. Bu mübarək Kitabı, in­sanların onun ayələrini düşü­nüb an­la­ma­sı və ağıl sahibləri­nin də ondan ibrət gö­tür­məsi üçün sənə nazil et­dik.
30. Biz Davuda Süleymanı bəxş et­dik. O necə də gözəl qul idi! Da­i­ma Allaha üz tutardı.
31. Bir dəfə axşam çağı ona üç ayağı üstündə durub bir aya­ğı­nın dır­nağını ye­rə vuran, qaçağan atlar göstərildi.
32. Süleyman dedi: “Mən, gü­nəş üfüq­də batanadək ne­mətə olan mə­həb­bəti Rəbbimi zikr etməkdən üstün tutdum – at­lar məni əsr na­mazından ya­yındır­dı”.
33. Süleyman: “Onları yanı­ma qay­ta­rın!”– dedi. O, atların qıç­la­rı­nı və bo­yunlarını vur­ma­ğa başladı.
34. Biz Süleymanı sınağa çə­kib tax­tı­nın üstünə cansız bir cə­səd at­dıq. Sonra o tövbə edib qayıtdı.
35. O dedi: “Ey Rəbbim! Mə­ni ba­ğış­la və mənə elə bir səl­tə­nət ver ki, mən­dən sonra heç kimə nəsib olmasın. Hə­qi­qə­tən, Sən Bəx­şe­dən­sən.
36. Biz də, onun əmri ilə is­tədiyi ye­rə sakitcə əsən küləyi ona ram etdik.
37. Həmçinin şeytanlardan olan müx­təlif nəqşlər vuran bən­na­la­rı, dalğıcları
38. və başqalarını da zən­cir­lənmiş hal­da ona tabe etdik
39. və buyurduq: “Bu Bizim hədiy­yə­mizdir! Bunlardan istə­diyinə ver­sən də, verməsən də səndən haqq-hesab tələb olun­ma­ya­caq­dır”.
40. Həqiqətən, o Bizə yaxın olan­lar­dandır və onun üçün gö­zəl qa­yıdış yeri hazırlanmışdır.
41. Qulumuz Əyyubu da ya­da sal! Bir zaman o öz Rəbbinə yal­va­rıb demişdi: “Şeytan mə­nə bəla və əzab toxun­dur­muş­dur!”
42. Biz ona dedik: “Ayağını yerə vur! Budur yuyunmaq və içmək üçün sərin su!”
43. Bizdən bir mərhəmət və ağıl sa­hiblərinə bir ibrət olsun de­yə, ona həm ailə­sini qaytardıq, həm də onlarla yanaşı bir mislini bəxş et­dik.
44. Biz ona dedik: “Əlinə bir dəstə çu­buq götür və onunla ar­va­dını vur. An­dı­nı pozma”. Hə­qiqətən, Biz onu səbir edən gör­dük. Necə də gözəl qul idi! O, daima Allaha üz tutardı.
45. Qüdrət və bəsirət sahibi olan qul­larımız İbrahimi, İs­ha­qı və Yə­qubu da yada sal!
46. Biz onları Axirət yur­du­nu sadiq ürəklə andıqlarına gö­rə seç­dik.
47. Həqiqətən, onlar Bizim yanı­mız­da seçilmiş ən yaxşı kim­sə­lər­dən­dirlər.
48. İsmaili, əl-Yəsə'i və Zülkifli də yada sal! Onların ha­mısı ən yax­şı kim­sələrdəndir.
49. Bu, bir xatırlatmadır. Allah­dan qorxanları gözəl bir qa­yı­dış ye­ri göz­lə­yir –
50. qapıları onlar üçün açıl­mış Ədn cən­nətləri.
51. Onlar orada taxtlara dir­səklənib çoxlu-çoxlu meyvələr və cən­nətə məxsus içkilər istə­yə­cəklər.
52. Onların yanında gözlə­ri­ni ərin­dən çəkməyən həmya­şıd­ları ola­caq­.
53. Hesablaşma günü üçün sizə vəd olunanlar bunlardır.
54. Bəli, bu Bizim verdiyi­miz ne­mətdir. O, tükənməzdir.
55. Bax belə! Şübhəsiz ki, az­ğınları da çox pis qayıdış yeri göz­lə­yir –
56. içində yanacaqları Cə­hən­nəm. Ora nə pis yataqdır!
57. Bu, qaynar su və irindir. Qoy onu dadsınlar!
58. Kafirlər üçün əzabın buna bənzər başqa növləri də vardır.
59. Kafirlərin başçılarına de­yi­ləcək: “Bu, sizinlə birlikdə Cə­hən­nə­mə gi­rən dəstə­dir. Baş­çılar de­yəcəklər: “Onlara salam olma­sın! Şübhəsiz ki, onlar odda yana­caqlar”.
60. Tabe olanlar deyəcəklər: “Xeyr, si­zin özünüzə salam ol­ma­sın! Bunu bizə siz təqdim edirdiniz. Ora necə də pis qə­rar tutulan yer­dir!”
61. Onlar deyəcəklər: “Ey Rəbbimiz! Bunu bizə kim təq­dim edib­sə, onun əzabını odda ikiqat elə!”
62. Günahkarlar deyəcəklər: “Bizə nə olub ki, dünyada ikən pis adam­lar saydı­ğımız kişiləri burada görmürük?
63. Biz onları haqsızcası­na məsxə­rə­yə qoyurduq? Yoxsa, onlar gö­zə dəy­mirlər?”
64. Şübhəsiz ki, bu – od sa­kinlərinin bir-biri ilə höcətləş­məsi bir hə­qiqətdir.
65. De: “Mən yalnız xəbər­dar edə­nəm. Tək olan, hər şeyə Qalib gə­lən Allahdan başqa iba­də­tə layiq olan məbud yoxdur”.
66. O, göylərin, yerin və on­ların ara­sında olanların Rəb­bi­dir. O, Qüd­rət­li­dir, Bağışla­yan­dır.
67. De: “O, böyük xəbərdir.
68. Siz isə ondan üz döndə­rirsiniz.
69. Ali toplum mübahisə edərkən mənim onlardan heç bir xə­bə­rim yox idi.
70. Mənə, ancaq açıq-aydın xəbərdar edən olduğuma görə vəhy olunur”.
71. Bir zaman sənin Rəbbin mələk­lə­rə belə demişdi: “Mən pal­çıq­dan bir in­san yarada­ca­ğam.
72. Mən ona surət verib Öz ruhum­dan üfürdüyüm zaman ona səc­də edin!”
73. Mələklərin hamısı bir­lik­də səcdə etdi,
74. yalnız İblisdən başqa! O təkəb­bür göstərdi və kafirlər­dən ol­du.
75. Allah dedi: “Ey İblis! Sə­nə Mə­nim iki əlimlə yaratdı­ğı­ma səc­də etməyə ma­ne olan nədir? Təkəbbür göstərdin, yoxsa özünü yük­sək tutdun?”
76. İblis dedi: “Mən ondan daha xe­yirliyəm. Çünki Sən məni od­dan, onu isə palçıqdan yaratdın!”
77. Allah dedi: “Çıx oradan! Sən artıq rəh­mətimdən qo­vul­muş­san!
78. Haqq-hesab gününə qə­dər lənə­tim sənin üzərində ola­caq­dır!”
79. İblis dedi: “Ey Rəbbim! Onlar di­rildiləcəkləri günə qə­dər mə­nə möhlət ver”.
80. Allah dedi: “Sən möhlət verilən­lərdənsən –
81. vaxtı məlum olan günə qədər!”
82. İblis dedi: “Sənin qüd­rə­tinə and olsun ki, onların ha­mı­sını yol­dan çı­xa­racağam;
83. Təkcə Sənin seçilmiş ix­laslı qul­larından başqa!”
84. Allah dedi: “Budur haqq! Mən yal­nız haqqı deyirəm!
85. Mən Cəhənnəmi səninlə və sənə tabe olanların hamısı ilə dol­­dura­ca­ğam!”
86. De: “Mən buna görə siz­dən heç bir mükafat istəmirəm və mən özümdən bir şey uy­durmağa çalışmıram.
87. Bu Quran aləmlərə an­caq xatır­latmadır.
88. Siz onun verdiyi xəbəri bir müddətdən sonra mütləq bilə­cək­si­niz!”
Icon