ترجمة معاني سورة ص
باللغة التركية من كتاب الترجمة التركية - شعبان بريتش
.
من تأليف:
شعبان بريتش
.
ﰡ
Sâd. Şerefli/öğüt olan Kur’an’a yemin olsun ki!
Kâfir olanlar kibir ve ayrılık içindedirler.
Onlardan önceki nesillerden nicelerini helak ettik. Feryat ettiler ama vakit kurtuluş/kaçış vakti değildi.
Aralarından bir uyarıcının gelmesine şaşırdılar. Kâfirler dedi ki: Bu, yalancı bir sihirbaz!
İlahları tek bir ilah mı yaptı? Bu, hayret edilecek bir şeydir.
Onların ileri gelenleri: Yürüyün, ilahlarınıza bağlılıkta sebat gösterin, sizden istenen şey budur, diye harekete geçtiler.
Bunu son dinde de işitmedik, bu sadece bir uydurmadır!
Kur’an, aramızdan ona mı indirilmiş? Hayır, onlar zikrimden şüphe ediyorlar. Çünkü henüz azabımı tatmadılar!
Yoksa Aziz ve Vehhab olan Rabbinin rahmet hazineleri onların yanında mı?
Yoksa, göklerin, yerin ve arasındakilerin mülkü onlara mı ait? Öyle ise sebeplere tutunarak göğe yükselsinler!
Onlar, çeşitli gruplardan oluşmuş bir ordudur; işte şurada bozguna uğratılacaklardır
Onlardan önce Nuh, Âd ve kazıklar/üstün güç sahibi Firavun kavmi de yalanlamıştı.
Semud ve Lut’un kavmi de, Eyke halkı da. İşte onlar da birer grup idiler!
Hemen hepsi de elçileri yalanladılar da azabımı hak ettiler.
Bunlar da ancak, bir daha geri dönmeyecek olan tek bir çığlık beklemektedirler.
Rabbimiz! Bizim payımızı hesap gününden önce ver, dediler.
Onların söylediklerine sabırlı ol. Kulumuz Davud'u, o kuvvet sahibi zatı hatırla. O, hep Allah'a yönelirdi.
Doğrusu biz dağlara boyun eğdirdik, akşam ve sabah onlar kendisiyle (Davud ile) birlikte (Allah'ı) tesbih ederlerdi.
Kuşları da toplu olarak (onunla birlikte tesbih ettiler) Hepsi de O'na (Allah'a) dönmüşlerdi.
Onun (Davud'un) mülkünü güçlendirmiştik. Ona hikmeti ve açık/güzel konuşmayı vermiştik
Sana o davacıların haberi gelmedi mi? Hani ma'bed(in duvarın)a tırmanmışlardı.
Davud’un yanına girmişlerdi. Davut da onlardan korkmuştu. Korkma, dediler. Birbirinin hakkına saldırmış iki davacıyız. Aramızda hak ile hüküm ver. Zulmetme. Bize doğru yolu göster.
Bu benim kardeşimdir, onun doksan dokuz koyunu, benim ise tek bir koyunum var. “Onu da bana ver” dedi ve konuşmada bana üstün geldi.
Davut: Koyununu kendi koyunları arasına katmak istemekle sana haksızlık etmiş. Zaten ortakların çoğu, birbirlerine zulmeder. Ancak iman eden salih amellerde bulunanlar hariç. Bunlar da ne kadar az! Davut, kendisini imtihan ettiğimizi anlamış ve Rabbinden bağışlanma dileyerek secdeye kapanmış ve O’na yönelmişti.
İşte böylece biz onu bağışlamıştık. Katımızda onun için bir yakınlık ve varılacak güzel bir yeri vardır.
Ey Davud! Seni yeryüzünde bir halife kıldık. O halde insanlar arasında hak/adaletle hüküm ver. Heva ve hevese uyma, yoksa seni Allah’ın yolundan saptırır. Allah’ın yolundan sapanlara ise hesap gününü unuttukları için şiddetli bir azap vardır.
Göğü, yeri ve ikisi arasındakileri boş yere yaratmadık. Bu, kâfirlerin zannıdır. Vay o kâfirlerin ateşteki haline!
Yoksa, iman edip, salih amellerde bulunanları, yeryüzünde bozgunculuk yapanlar gibi mi tutacağız? Yoksa, sakınanları, facirler gibi mi tutacağız?
Akıl sahiplerinin, ayetlerini düşünmeleri ve öğüt almaları için sana indirdiğimiz mübarek bir kitaptır.
Davud’a Süleyman’ı bağışlamıştık. O, ne güzel bir kuldu. O, Allah’a yönelen/dönen biriydi.
Öğleden sonra ona üç ayağının üzerine durup bir ayağını kaldırmış çalımlı ve safkan koşu atları sunulmuştu.
O da şöyle demişti: Hayrı sevmek beni, Rabbimin zikrinden alıkoydu. Nihayet güneş battı.
Onları bana getirin, demiş, (Getirilince) ayaklarını ve boyunlarını kesmeye başladı.
Andolsun biz Süleyman'ı imtihan ettik. Tahtının üstüne bir ceset bırakıverdik. Sonra tevbe edip bize yöneldi
Rabbim! Beni bağışla ve bana, benden sonra hiç kimseye nasip olmayacak bir hükümranlık ver. Vehhab/bol bol bağışta bulunan şüphesiz sensin!
Rüzgarı ona boyun eğdirmiştik. Emri ile dilediği yere yumuşak bir şekilde eserdi.
Dalgıç ve yapı ustası Şeytanları da.
Zincire vurulmuş diğerlerini de...
Bu, bizim bağışımızdır. İster ver, ister tut. Bu hesapsızdır.
Katımızda onun için bir yakınlık ve varılacak güzel bir yeri vardır.
Kulumuz Eyyub’u da an. Hani Rabbine: “Şeytan bana bir yorgunluk ve azap verdi" diye seslenmişti.
Ayağınla yere vur. İşte yıkanacak ve içilecek soğuk bir su! demiştik.
Ona ailesini de bağışlamıştık. Onlarla birlikte bizden bir rahmet ve akıl sahiplerine de bir öğüt olması için bir mislini daha bağışlamıştık.
Eline bir demet sap alıp, onunlar vur, yeminini bozma! Biz onu sabırlı bulduk. Ne güzel bir kuldu! Eline bir demet sap alıp onunla vur, yeminini bozma. O, Allah’a yönelen/dönen biriydi.
Güç ve basiret sahibi kullarımız İbrahim, İshak ve Yakub’u da an.
Biz onları özellikle ahiret yurdunu düşünen ihlaslı kimseler kıldık.
Çünkü onlar, katımızda seçilmiş ve hayırlı kimselerden idiler.
İsamil’i, Elyasa’yı ve Zülkifl’i de an. Hepsi de hayırlı kimselerden idiler.
Bu bir hatırlatmadır. Allah korkanlar için varılacak güzel bir yer vardır.
Kapıları kendilerine açılmış Adn Cennetleri...
Orada koltuklarına kurulmuşlar, birçok meyve ve içecek isterler.
Yanlarında da gözlerini kendilerine dikmiş yaşıt güzeller vardır.
Bu, hesap günü size vadolunanlardır.
İşte bu hiç tükenmeyecek rızıklarımızdır.
İşte şu da, azgınlar için kötü bir varış yeri vardır.
Cehennem! Oraya atılacaklar. Ne kötü bir yer.
İşte bu azap! Tatsınlar onu, kaynar su ve irin!
Ve buna benzer başka cinsten çeşit çeşit azap...
Bu, sizinle birlikte girecek bir grup, (İleri gelen azgınlar birbirlerine) rahat yüzü yok size (derler). Şüphesiz onlar cehenneme gireceklerdir.
(Onlara uyanlar ise:) Hayır! Asıl size rahat yüzü yok! Onu siz bize sundunuz derler. Ne kötü kalma yeridir! derler.
Rabbimiz, derler. Bunu kim bize getirdiyse, onun azabını ateşte kat kat artır.
Bize ne oldu da kötü saydığımız adamları burada göremiyoruz? derler.
Onlarla alay ederdik. Yoksa gözler mi onlardan kaydı (da göremiyoruz).
İşte Cehennem ehlinin tartışmaları şüphesiz böylece gerçekleşecektir.
De ki: Ben sadece bir uyarıcıyım! Tek ve kahhar olan Allah’tan başka bir (hak) ilah yoktur.
O, göklerin, yerin ve arasındakilerin Rabbidir. Aziz'dir, Gaffar'dır.
De ki: Bu büyük bir haberdir.
Siz ise ondan yüz çeviriyorsunuz.
Onlar orada tartışırken benim mele-i a'la (melekler) hakkında hiçbir bilgim yoktu.
Bana, apaçık bir uyarıcı olmamdan başka bir şey vahyolunmuyor.
Rabbin meleklere: Ben, çamurdan bir insan yaratacağım, demişti.
Onu bir şekle sokup, ruhumdan üflediğim zaman onun için hemen secdeye kapanın.
Meleklerin hepsi topluca secde etmişti.
İblis müstesna. O, büyüklük tasladı ve kâfirlerden oldu.
Allah: Ey İblis! İki elimle yarattığıma seni secde etmekten alıkoyan nedir? dedi. Büyüklük mü taslıyorsun, yoksa yücelerden misin?
Ben, ondan hayırlıyım, dedi. Beni ateşten, onu çamurdan yarattın.
Oradan çık, dedi. Sen artık kovulmuş birisin.
Lanetim hesap gününe kadar senin üzerinedir.
Rabbim, dedi. Tekrar dirilecekleri güne kadar bana mühlet ver.
Sen, süre/mühlet verilenlerdensin, dedi.
Hem de belli bir vakte kadar...
Senin izzetin adına yemin ederim ki, onların hepsini azdıracağım/saptıracağım, dedi.
Ancak onlardan ihlaslı kıldığın kulların hariç.
(Allah) Hak (benim katımdan olandır) ve ben hakkı söylerim, dedi.
Cehennem'i tamamen senden olanlar ve sana uyanlarla dolduracağım.
De ki: Ben sizden bir ücret istemiyorum. Kendiliğimden bir şey de uydurmuyorum
Bu (Kur’an) ancak, alemler için bir hatırlatmadır.
Onun haberini bir süre sonra öğreneceksiniz.
