ترجمة معاني سورة الأنفال
باللغة الفارسية من كتاب Farsi - Persian translation
.
ﰡ
أنفال
از تو در بارۀ انفال (= غنایم) سؤال می کنند، بگو: «انفال از آنِ خدا و پیامبر است, پس از خدا بترسید؛ و میانۀ خودتان را اصلاح کنید, وخدا و پیامبرش را اطاعت کنید؛ اگر ایمان دارید.
مؤمنان تنها کسانی هستند که چون نام خدا برده شود, دلهایشان ترسان گردد, وچون آیات او بر آنها خوانده شود, ایمانشان افزون گردد, و بر پروردگارشان توکل می کنند.
کسانی که نماز را بر پا می دارند, واز آنچه به آنان روزی داده ایم, انفاق می کنند.
اینان, مؤمنان حقیقی هستند, برای آنان درجاتی پیاپی (عالی) نزد پروردگارشان است, و(همچنین) آمرزش, وروزی فراوان ونیکو (در بهشت) است.
همانگونه که پروردگارت تو را به حق از خانه ات (= مدینه, به سوی میدان بدر) بیرون آورد, در حالی که گروهی از مؤمنان نا خشنود بودند.
آنها پس از آن که حقیقت آشکار شد؛ در بارۀ حق (= جهاد) با تو مجادله می کنند, گویی به سوی مرگ رانده می شوند, وخود می نگرند.
و (به یاد آورید) هنگامی را که خداوند به شما وعده داد که یکی از دو گروه (= کاروان تجاری یا لشکر) نصیب شما خواهد بود, وشما دوست می داشتید که کاروان غیر جنگی (تجاری) برای شما باشد, وخداوند می خواست با سخنان خویش حق را پا یدار (واستوار) کند وریشۀ کافران را قطع کند.
تا حق را ثابت, وباطل را از میان بر دارد, اگر چه گنهکاران نا خشنود باشند.
(بیاد آورید) هنگامی که از پروردگارتان (فریاد و) یاری می خواستید, پس او (خواستۀ) شما را پذیرفت. (وفرمود:): «من شما را با يک هزار از فرشتگان, که پیاپی فرود می آیند, یاری می کنم».
وخداوند این (یاری ومدد) را تنها برای شادی واطمینان قلب شما قرار داد, وگرنه, پیروزی جز از طرف خدا نیست, به راستی خداوند پیروزمند حکیم است.
(وبه یاد آورید) هنگامی را که خواب سبکی که آرامشی از سوی او بود, شما را فرا گرفت, واز آسمان آبی بر شما فرو فرستاد, تا شما را با آن پاک کند, وپلیدی شیطان را از شما دور سازد, ودلهای شما را محکم بدارد, و گامهایتان را با آن استوار کند.
(وبه یاد آور) هنگامی که پروردگارت به فرشتگان وحی کرد: « من با شما هستم, پس کسانی را که ایمان آورده اند؛ ثابت قدم دارید, به زودی دردل کسانی که کافر شدند؛ ترس وهراس می افکنم, پس بر فراز گردنها بزنید, وهمۀ انگشتانشان را بزنید (وقطع کنید).
این بخاطر آن است که آنها با خدا ورسولش مخالفت کردند, وهر کس با خدا و رسولش مخالفت کند, پس (بداند که) خداوند سخت کیفراست.
(ای کافران) شما این (عذاب ومجازات در دنیا) را بچشید! و(بدانید) که برای کافران (در قیامت) عذاب آتش است.
ای کسانی که ایمان آورده اید! چون با انبوه کافران (در میدان جنگ) روبرو شوید, پس به آنها پشت نکنید.
وهر کس در آن روز به آنها پشت کند ـ مگر آنکه (هدفش از کناره گیری) برای حملۀ دوباره یا ( به قصد) پیوستن به گروهی (دیگر باشد) ـ به خشم خدا بازگشته (وسزاوار) است, وجایگاه او جهنم است, وچه بد جایگاهی است.
پس شما آنها را نکشتید, بلکه خداوند آنها را کشت. وهنگامی که (به سوی آنها خاک وسنگ) انداختی, تو نینداختی, بلکه خدا انداخت, تا مؤمنان را به آزمایشی نیکو از جانب خود بیازماید, بی گمان خداوند شنوای داناست.
این (واقعه) چنین بود (که دیدید) و(بدانید که) همانا خداوند سست کنندۀ مکر (ونقشه های) کافران است.
(ای کافران!) خواهان فتح وپیروزی (حق) هستید, پس بی گمان فتح وپیروزی (مسلمانان) برایتان آمد, واگر (از کفر ومخالفت وجنگ) دست بردارید, برای شما بهتراست. واگر باز گردید, (ما هم) باز خواهیم گشت, وگروه شما هر چند زیاد باشد, شما را بی نیاز نخواهد کرد, (زیرا) که خداوند با مؤمنان است.
ای کسانی که ایمان آورده اید! خدا و رسولش را اطاعت کنید, و از او روی نگردانید در حالی که (سخن او را) می شنوید.
و مانند کسانی نباشید که گفتند: «شنیدیم» حال آنکه آنان نمی شنیدند.
همانا بدترین جنبدگان نزد خدا, (افراد) کر و لالی هستند, که نمی اندیشند.
واگر خداوند خیری در آنها می دانست, قطعاً به آنان می شنواند, واگر (هم با این حال) به آنان می شنواند, باز روی می گرداندند و اعراض (وسرپیچی) می کردند.
ای کسانی که ایمان آورده اید! (دعوت) خدا و پیامبر (او) را اجابت کنید, هنگامی که شما را به سوی چیزی فرا می خواند که شما را حیات (وزندگی) می بخشد, وبدانید که خداوند میان شخص وقلب او حایل می شود, و(بدانید) که به سوی او محشور خواهید شد.
واز فتنه ای بپرهیزید که تنها به ستمکاران شما نمی رسد, (بلکه همه را فرا می گیرد) وبدانید که خداوند سخت کیفراست!
وبه یاد آورید زمانی را که شما در روی زمین اندک وناتوان بودید, می ترسیدید که مردم شما را بربایند, پس خداوند شما را پناه داد, وبا یاری خود شمارا تأیید (وتقویت) کرد, واز چیزهای پاکیزه به شما روزی بخشید, شاید شما سپاسگزار باشید.
ای کسانی که ایمان آورده اید! به خدا وپیامبر (او) خیانت نکنید, و(نیز) در امانتهای خود, در حالی که می دانید خیانت نورزید.
وبدانید که اموال شما, واولاد شما, (وسیلۀ) آزمایش است, وهمانا خداوند است که پاداش بزرگ نزد اواست.
ای کسانی که ایمان آورده اید! اگر از خدا بترسید برای شما راه نجات (و وسیله ای برای جدایی حق از باطل) قرار می دهد, وگناهانتان را می پوشاند, وشما را می آمرزد, وخداوند صاحب فضل وبخشش بزرگ است.
و (به یاد آور) آنگاه که کافران در (بارۀ) تو نقشه می کشیدند, که تو را به زندان بیفکنند, یا تو را بکشند, ویا (از مکه) بیرونت کنند, آنها چاره ومکرمی اندیشیدند, وخدا (هم) تدبیر می کرد, وخداوند بهترین (چاره جویان و) تدبیر کنندگان است.
وچون آیات ما بر آنها خوانده شود, گویند: «همانا شیندیم, اگر ما (هم) بخواهیم, مانند آن را می گوییم, اینها جز افسانه های پیشینیان نیست».
و (به یاد آور) آنگاه که گفتند: «پروردگارا! اگر این (قرآن) حق است, واز جانب توست, پس از آسمان سنگی بر ما بباران, یا عذاب دردناکی بر ما بفرست».
وتا تو (ای پیامبر) در میان آنها هستی, خداوند آنها را عذاب نخواهد کرد, و(نیز) تا زمانی که استغفار می کنند؛ خداوند عذابشان نمی کند.
وچرا خداوند آنها را عذاب نکند, حال آنکه آنان (مردم را) از مسجد الحرام باز می دارند, در حالی که آنان متولیان و سرپرست آن نیستند (ولیاقت آن را ندارند) متولی و سرپرست آن تنها پرهیزگارانند, ولی بیشترشان نمی دانند.
ونمازشان نزد خانۀ (کعبه) چیزی جز سوت کشیدن وکف زدن نبود, پس به (کیفر) کفرتان, عذاب را بچشید.
به راستی کسانی که کافر شدند, اموالشان را برای بازداشتن (مردم) از راه خدا خرج می کنند, پس به زودی همه را خرج می کنند, آنگاه (مایۀ) حسرت وپیشمانی بر آنان خواهد بود, سپس شکست می خورند, و(سرانجام) کسانی که کافر شدند, بسوی (آتش) جهنم رانده می شوند.
تا خداوند پلید را از پاک جدا سازد, وپلیدان را روی هم بگذارد, آنگاه همگی را متراکم سازد, وسپس یک جا در دوزخ قرار دهد, اینها همان زیانکاران (واقعی) هستند.
(ای پیامبر!) به کسانی که کافر شدند بگو: «اگر (از کفر ودشمنی) دست بر دارند, گذشته هایشان آمرزیده می شود, واگر (به همان اعمال خود) بازگردند, پس بی گمان سنت (وروش خداوند دربارۀ) پیشینیان گذشته است (ودربارۀ آنها نیزاجرا می شود).
و با آنها پیکار کنید, تا فتنۀ (شرک) ریشه کن شود, و(پرستش و) دین , همه از آن خدا باشد, پس اگر آنها (از شرک وآزار واذیت) دست بر دارند, خداوند به آنچه می کنند؛ بیناست.
واگر (سرپیچی و) روی گردانی کنند, پس بدانید که خداوند سرپرست (ومولای) شماست, چه نیکو سرپرست وچه نیکو یاوری است.
وبدانید که هرگونه غنیمتی به دست آوردید, یک پنجمش برای خدا, وبرای پیامبر, وبرای خویشان, ویتیمان ومسکینان ودر راه ماندگان است, اگر به خدا وآنچه بر بندۀ خود در روز فرقان (= جدایی حق از باطل), روز بر خورد دو گروه (مؤمنین ومشرکین در بدر) نازل کردیم, ایمان آورده اید, وخداوند بر هرچیز تواناست.
آنگاه که شما به کنارۀ نزدیکتر بودید، وآنها به کنارۀ دورتر بودند، وکاروان (قریش) پایین تر از شما بود, واگر با یکدیگر وعده می گذاشتید, قطعاٌ در(انجام) وعدۀ (خود) اختلاف می کردید, ولی خداوند (بدون میعاد, شما را جمع کرد وروبروی یکدیگر قرار داد) تا کاری را که می بایست انجام شود, به انجام برساند, تا آن که هلاک (ونابود) می شود, از روی دلیل (وحجت) هلاک شود, وکسی که زنده می ماند, از روی دلیل (وحجت) زنده ماند, وهمانا خداوند شنوای داناست.
(بیاد آور) آنگاه که خداوند (عدۀ) آنها را در خوابت به تو اندک نشان داد, واگر زیاد نشان می داد؛ مسلماً سست می شدید, ودر این کار اختلاف می کردید, ولی خداوند (شما را از سستی واختلاف) سلامت داشت, بی گمان او به آنچه در سینه هاست؛ آگاه است.
و(بیاد آور) آنگاه که چون باهم روبروشدید, آنها را به چشم شما کم نشان داد, وشما را (نیز) به چشم آنها کم جلوه داد, تا خداوند, کاری را که می بایست انجام شود, به انجام برساند, وهمۀ کارها به خدا باز گردانده می شود.
ای کسانی که ایمان آورده اید! هنگامی می که با گروهی (از دشمن) روبرو شدید, پایدار (وثابت قدم) باشید, و خدا را بسیار یاد کنید, تا رستگار شوید.
و خدا و پیامبرش را اطاعت کنید, وبا همدیگر نزاع نکنید, که سست شوید, وقوت (ومهابت) شما از میان برود, وصبر کنید, بی گمان خداوند با صابران است.
ومانند کسانی نباشید که باسرکشی وخود نمایی به مردم, از سرزمین خود (مکه) بیرون آمدند, و(مردم را) از راه خدا باز می داشتند, وخداوند به آنچه می کنند؛ احاطه دارد.
و(به یاد بیاورید) هنگامی را که شیطان اعمال آنها را در نظرشان بیاراست, وگفت: «امروز هیچ کس از مردم بر شما پیروز نخواهد شد, ومن حامی (وپناه دهندۀ) شما هستم». پس هنگامی که دو گروه روبرو شدند, به عقب بازگشت, وگفت: «بی گمان من از شما بیزارم, به راستی من چیزی را می بینم که شما نمی بینید, همانا من از خدا می ترسم, وخداوند سخت کیفر است!».
و (به یاد آورید) هنگامی را که منافقان وآنان که در دلهایشان بیماری است, می گفتند: «اینان را دینشان بفریفته است». وهرکس بر خدا توکل کند, پس بی گمان خداوند پیروزمند حکیم است.
واگر ببینی هنگامی که فرشتگان (مرگ) جان کافران را می گیرند, به صورت وپشت آنها می زنند و(می گویند: ) «عذاب سوزنده را بچشید» (هر آینه تعجب می کردی).
این به (خاطر) کارهایی است که پیش از این فرستاده اید, وآنکه خداوند هرگز نسبت به بندگانش ستم روا نمی دارد.
همانند شیوۀ فرعونیان, وکسانی که پیش از آنان بودند, به آیات خدا کفر ورزیدند, پس خداوند آنها را به کیفر گناهانشان فرو گرفت, مسلماً خداوند نیرومند سخت کیفر است.
این, بدان خاطر است که خداوند, هیچ نعمتی را که بر قومی ارزانی داشته, تغییر نمی دهد, تا آنکه آنها (روش) خودشان را تغییر دهند, وبی گمان خداوند شنوای داناست.
مانند شیوۀ فرعونیان وکسانی که پیش از آنان بودند, آیات پروردگارشان را تکذیب کردند, پس آنان را به کیفر گناهانشان هلاک کردیم, وفرعونیان را غرق نمودیم, وهمۀ (آنها) ستمکار بودند.
یقیناً, بدترین جنبندگان نزد خدا, کسانی هستند که کافر شدند, پس آنان ایمان نمی آورند.
کسانی که با آنها پیمان بستی, سپس هربار پیمان خود را می شکنند, وآنها (در خیانت وپیمان شکنی از خدا) نمی ترسند.
پس اگر آنها را در (میدان) جنگ بیابی, چنان به آنان حمله ببر تا کسانی که پشت سر آنها هستند (بترسند و) باشد که پند گیرند.
واگر از خیانت قومی بیم داشتی؛ منصفانه (پیمان شان را) به سوی آنان بیانداز (وفسخ پیمانشان را برای همگان اعلان کن), به راستی که خداوند خائنان را دوست نمی دارد.
وکسانی که کافر شدند, نپندارند که پیشی گرفته اند؛ آنها هرگز ما را ناتوان نخواهند کرد.
وآنچه از نیرو درتوان دارید؛ برای (مقابله با ) آنها آماده سازید, و(همچنین) از اسبان بسته ( ی ورزیده, مهیا کنید) تا به وسیلۀ آن دشمن خدا ودشمن خود را بترسانید, و(همچنین) دشمنان دیگری غیر از آنها را, که شما نمی شناسید وخدا آنها را می شناسد (بترسانید) وهر چیزی را که در راه خدا خرج می کنید, (پاداشش) به تمام وکمال به شما داده می شود, وبه شما ستم نخواهد شد.
واگر به صلح مایل شدند, پس تو (نیز) از در صلح درآی, وبر خدا توکل کن, بی گمان او شنوای داناست.
واگر بخواهند تو را فریب دهند, پس خدا برای تو کافی است, اوست که با یاری خود و مؤمنان تو را تأیید (وتقویت) کرد.
وبین دلهای آنها الفت داد, اگر تمام آنچه را که در روی زمین است خرج می کردی, نمی توانستی بین دلهایشان الفت دهی, ولی خدا در میان آنها الفت داد, همانا او پیروزمند حکیم است.
ای پیامبر! خداوند تو را و کسانی از مؤمنان را که از تو پیروی کرده اند؛ (از شر دشمنان) کفایت می کند.
ای پیامبر! مؤمنان را به جنگ تشویق کن, اگر بیست نفر بردبار از شما باشند, بر دویست نفر (از کافران) غلبه می کنند, واگر صد نفر از شما باشند بر هزار نفر از کسانی که کافر شدند, غلبه می کنند, زیرا آنان گروهی هستند که نمی فهمند.
اکنون خداوند به شما تخفیف داد, ودانست که در شما ناتوانی است, پس اگر صدنفر بردبار از شما باشند؛ بر دویست نفر پیروز می شوند, واگر از شما هزار نفر باشند, به فرمان خدا بر دو هزار نفر پیروز خواهند شد, وخداوند با صابران است.
هیچ پیامبری را سزاوار نیست که اسیرانی داشته باشد؛ تا آنکه در زمین کشتار بسیار کند, شما (با گرفتن فدیه از اسیران) متاع دنیا را می خواهید، وخداوند (سرای) آخرت را (برای شما) می خواهد, وخداوند پیروزمند حکیم است.
اگر حکم پیشین الهی نبود(که غنیمت وفدیه ی اسیر حلال است) , قطعاً در آنچه گرفتید, عذاب بزرگی به شما می رسید.
پس از آنچه غنیمت گرفته اید, حلال پاکیزه بخورید, واز خدا بترسید, همانا خداوند آمرزندۀ مهربان است.
ای پیامبر! به اسیرانی که در دست شما هستند بگو: «اگر خداوند خیری در دلهای شما بداند, بهتر از آنچه از شما گرفته شد, به شما خواهد داد, وشما را می آمرزد, وخداوند آمرزندۀ مهربان است».
واگر بخواهند به تو خیانت کنند, پس آنها پیش از این (نیز) به خدا خیانت کردند, وخداوند (تو را) بر آنها پیروز گردانید, وخداوند دانای حکیم است.
همانا کسانی که ایمان آوردند, وهجرت کردند, وبا اموال وجانهایشان در راه خدا جهاد نمودند، وکسانی که (ایشان را) پناه دادند ویاری نمودند, اینان یاران (ودوستدار) یکدیگرند, وکسانی که ایمان آوردند وهجرت نکرده اند, شما هیچ گونه دوستی (ومسؤلیتی) در برابر آنها ندارید؛ تا آنکه هجرت کنند، واگر در (کار) دین از شما یاری خواستند, پس برشماست که (آنها را) یاری کنید, مگر بر علیه گروهی که میان شما وآنها پیمانی است، وخداوند به آنچه می کنید؛ بیناست.
وکسانی که کافر شدند, دوستدار (ویاور) یکدیگرند, اگر (شما ای مؤمنان این کار را) نکنید, فتنه وفسادی بزرگ در زمین بر پا خواهد شد.
وکسانی که ایمان آوردند, وهجرت نمودند, ودر راه خدا جهاد کردند, وکسانی که (ایشان را) پناه دادند ویاری نمودند, اینان مؤمنان حقیقی هستند, برای آنها آمرزش وروزی شایسته ای خواهد بود.
وکسانی که بعد از آنها ایمان آوردند وهجرت نمودند, وبه همراه شما جهاد کردند, پس آنان از شما هستند. وخویشاوندان در کتاب خدا نسبت به یکدیگر سزاوارترند, وهمانا خداوند به همه چیز داناست.
