ترجمة معاني سورة القيامة
باللغة الفارسية من كتاب الترجمة الفارسية - دار الإسلام
.
من تأليف:
فريق عمل اللغة الفارسية بموقع دار الإسلام
.
ﰡ
به روز قیامت سوگند می‌خورم.
و به نفسِ ملامت‌گر سوگند می‌خورم.
آیا انسان می‌پندارد که [پس از مرگ] هرگز استخوانهایش را جمع نخواهیم کرد؟
آری، ما قادریم که [حتی خطوط سر] انگشتانش را یکسان و مرتب کنیم.
بلکه انسان می‌خواهد که [آزادانه و بدون ترس از آخرت،] در گناه و بدکاری مداومت کند.
[از این رو] می‌پرسد: «روز قیامت کی خواهد بود؟»
هنگامی که چشم خیره شود
ﮰﮱ
ﰇ
و ماه تیره [و بی‌نور] گردد
و خورشید و ماه، یکجا جمع شوند،
آن روز، انسان می‌گوید: «راهِ گریز کجاست؟»
هرگز! هیچ گریزگاهی نیست.
آن روز، قرارگاه [نهایی،] به سوی پروردگار توست.
در آن روز، انسان را از تمام كارهایى كه پیشاپیش فرستاده و کارهایی که به تاخیر انداخته [و انجام نداده است]، آگاه مى‌كنند.
بلکه انسان به خوبی بر خویشتن آگاه است.
اگر چه [در دفاع از خود،] عذرهایش را در میان آورد.
[ای پیامبر، هنگام نزول قرآن،] زبانت را برای [تکرار و خواندنِ] آن، شتابزده حرکت مده.
مسلماً جمع‌آوری و خواندنِ آن، بر [عهدۀ] ماست.
پس هر گاه [توسط جبرئیل] آن را [بر تو] خواندیم، از خواندنِ او پیروی کن.
سپس بیان‌کردنش بر [عهدۀ] ماست.
هرگز چنین نیست [که شما مشرکان می‌پندارید]! بلکه شما دنیا[ی زودگذر] را دوست دارید
ﭖﭗ
ﰔ
و آخرت را رها می‌کنید.
آن روز، [اهل ایمان دارای] چهره‌هایی تازه [و شاداب] هستند.
به سوی پروردگارشان مینگرند.
و در آن روز، [کافران و بدبختان دارای] چهره‌هایی عبوس [و درهم‌کشیده] هستند.
زیرا یقین دارند که آسیبی کمرشکن به آنها می‌رسد.
آری، چون [جان] به گلوگاهش برسد.
و گفته شود: چه کسی است که رُقیه بخواند؟ [شاید شفا یابد].
و یقین کند که زمان جدایی [از دنیا] است.
و [کار بالا گیرد و] ساق‌ها[ی پایش از سختیِ جان دادن] به هم بپیچد.
در آن روز، مسیرِ همه به سوی پروردگارت خواهد بود.
[منکرِ معاد،] نه تصدیق کرده و نه نماز گزارده است؛
بلکه [قرآن را] تکذیب کرد و [از ایمان] روی گرداند.
سپس خرامان به سوی خانواده‌اش بازگشت.
وای بر تو! پس وای بر تو!
باز هم وای بر تو! پس وای بر تو!
آیا انسان گمان می‌کند که [بی‌هدف و بدون حساب و جزا] به خود رها می‌شود؟
آیا [او] نطفه‌ای از منی نبود که [در رحم] ریخته می‌شود؟
سپس به صورت خونِ بسته درآمد و [الله او را] آفرید و درست و استوار ساخت،
سپس دو زوج نر و ماده از او پدید آورد.
آیا [چنین آفریدگاری] قادر نیست که مردگان را [دوباره] زنده کند؟
