ﯖ
surah.translation
.
ﰡ
ﭑ
ﰀ
فصلت
حم (حا. میم)
نازل شدن (این) از سوی (خداوند) بخشنده ی مهربان است.
کتابی است که آیاتش به روشنی بیان شده است، در حالی که (بزبان) عربی است، برای گروهی که می دانند.
بشارت دهنده، و هشدار دهنده است، پس بیشتر آنها روی گردان شدند، پس آنها نمی شنوند.
و گفتند: « دلهای ما از آنچه ما را به آن دعوت می کنی در پوششهای است، و در گوشهایمان سنگینی است، و میان ما و تو حجابی است، پس تو (به شیوه خود) عمل کن، ما (نیز به شیوه خود) عمل می کنیم».
بگو: «من فقط انسانی مانند شما هستم، به من وحی می شود که معبود شما معبود یگانه است، پس به او روی آورید و ازاو طلب آمرزش کنید، و وای بر مشرکان»!
(همان) کسانی که زکات نمی دهند( )، و آنها که به آخرت ایمان ندارد.
بی گمان کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند، برای آنها پاداش بی پایان است.
بگو: آیا شما به آن کسی که زمین را در دو روز آفرید کافر می شوید، و برای او همتایانی قرار می دهید؟! او پروردگار جهانیان است.
و در آن (زمین) کوهها را ازفرازش پدید آورد، و در آن برکت داد، و خوراک (و رزق، اهل) آن را مقدر (و معین) فرمود، (اینها همه) در چهار روز بود، (بنابراین) برای سؤال کنندگان (واضح و) روشن گردید.
سپس به سوی آسمان متوجه شد، در حالی که بصورت دود بود، پس به آن و به زمین فرمود: «خواسته یا ناخواسته بیایید» گفتند:« به دلخواه آمدیم»
پس آنها را (بصورت) هفت آسمان در دو روز ساخت، و در هر آسمانی کار (و تدبیر) آن (آسمان) را وحی کرد، و آسمان دنیا را با چراغهایی (= ستارگان) بیاراستیم (و از شیاطین) حفظ کردیم، این است تقدیر (خداوند) پیروزمند دانا.
پس اگر آنها روی گرداندند، بگو:« من شما را از صاعقه ای همانند صاعقه عاد و ثمود بیم می دهم( )».
چون پیامبران ازپیش رو و پشت سر (از هر سو) نزدشان آمدند، (گفتند) که جز خدا را نپرستید، (آنها) گفتند: «اگر پروردگار ما می خواست، فرشتگانی را نازل می کرد، پس ما به آنچه شما بدان فرستاده شده اید، کافر هستیم».
اما (قوم)عاد به ناحق در زمین تکبر ورزیدند، و گفتند:« چه کسی از ما نیرومند تر است؟!» آیا ندیدند که خدای که آنان را آفریده از آنها نیرومندتر است؟! و آنها همواره آیات ما را انکار می کردند.
پس (ما) تند بادی شدید (و سرد) در روزهایی شوم بر آنها فرستادیم، تا عذاب خوار کننده را در زندگی دنیا به آنها بچشانیم، و بی گمان عذاب آخرت خوار کننده تر است، و آنها (از هیچ سویی) یاری نخواهند شد.
و اما (قوم) ثمود را هدایت کردیم، پس آنها نابینایی را بر هدایت ترجیح دادند، لذا به (خاطر) آنچه می کردند، صاعقه ی عذاب خوار کننده آنها را (فرو) گرفت.
و کسانی را که ایمان آورده بودند و پرهیزگار بودند، نجات دادیم.
و روزی که دشمنان خدا را به سوی آتش گرد آورند، پس آنها (برای پیوستن دیگران) باز داشته شوند.
تا چون (همگی) به آن (آتش دوزخ) برسند، گوشهایشان و چشم هایشان و پوستهایشان به آنچه می کردند بر علیه آنها گواهی می دهند.
و آنها به پوستهایشان گویند: «چرا بر علیه ما گواهی دادید؟!» (در جواب) گویند: «همان خدایی که هر چیز را به سخن آورده است، ما را گویا ساخته است، و او نخستین بار شما را آفرید، و به سوی او باز گردانده می شوید».
از اینکه (مبادا) گوشهایتان و چشمهایتان و پوستهایتان بر علیه شما گواهی دهند (گناهانتان را) پنهان نمی کردید، ولیکن شما گمان می کردید که خداوند بسیار از آنچه را که انجام می دهید نمی داند.
این گمان (بد) شما بود، که درباره پروردگارتان داشتید، شما را هلاک کرد، پس از زیانکاران شدید.
پس اگر صبر کنند آتش (جهنم) جایگاهشان است، و اگر پوزش بخواهند، پس عذرشان پذیرفته نمی شود.
و ما برای آنها همنشینانی (از شیاطین) قرار دادیم، پس (زشتیها را) از پیش رو و پشت سر آنها برای شان بیاراستند، و بر آنها نیز همانند امتهایی از جن و انس که پیش از آنها بودند، فرمان (عذاب) تحقق یافت، بی گمان آنها زیانکار بودند.
و کسانی که کافر شدند گفتند: «به این قرآن گوش فرا ندهید، و در (هنگام تلاوت) آن جنجال کنید (و سخنان بیهوده بگویید) شاید پیروز گردید».
پس یقیناً کسانی را که کافر شدند، عذاب سختی می چشانیم، و آنها را به (خاطر) بدترین اعمالی که انجام می دادند، کیفر می دهیم.
این آتش کیفر دشمنان خداست، که آنان در آن سرای جاوید دارند، کیفری است به (سبب) آنکه آيات ما را انکار می کردند.
و کسانی که کافر شدند، گفتند: « پروردگارا! آن دو کسان از جن و انس که ما را گمراه کردند، به ما نشان بده، که آن دو را زیر پای خود قرار دهیم (ولگد کوبشان کنیم) تا از پست ترین (مردم) باشند».
بی گمان کسانی که گفتند: «پروردگار ما الله است» سپس استقامت کردند( )، فرشتگان بر آنها نازل می شوند (و می گویند:) «نترسید، و اندوهگین نباشید، و بشارت باد، به بهشتی که شما وعده داده می شدید.
ما در زندگی دنیا و (نیز) در آخرت دوستان (و یاران) شما هستیم، و برای شما در آن (بهشت) هر چه دلتان بخواهد فراهم است، و هر چه در خواست کنید برایتان (حاضر) است.
(اینها) پذیرایی از سوی (خداوند) آمرزنده مهربان است».
و چه کسی خوش گفتار تر است از کسی که به سوی خدا دعوت کند، و کار شایسته انجام دهد، و گوید: « بی شک من از مسلمانان هستم؟!»
و (هرگز) نیکی و بدی یکسان نیست، همیشه به نیکوترین شیوه پاسخ ده، پس ناگاه (می بینی) همان کس که میان تو و او دشمنی است، گویی دوست صمیمی است.
و (اما) جز کسانی که شکیبا باشند آن را نپذیرند، و جز دارنده بهره بزرگ (از ایمان و اخلاق) آن را نپذیرد.
وهر گاه وسوسه ای (باز دارنده) از سوی شیطان تو را باز گرداند، پس به خدا پناه ببر، یقیناً اوست که شنوای داناست.
و از نشانه های او، شب و روز، و خورشید و ماه است، برای خورشید و برای ماه سجده نکنید، و برای خدایی که آنها را آفریده است، سجده کنید، اگر تنها او را می پرستید.
پس اگر (کافران) تکبر کنند، (باکی نیست) پس کسانی که نزد پروردگارت هستند، شب و روز او را تسبیح می گویند و آنان خسته نمی شوند.
و از نشانه های او (این) است که زمین را خشک (و بی جان) می بینی، پس هنگامی که آب (باران) را بر آن فرو فرستیم، به جنبش در آید و برویاند، بی گمان کسی که آن را زنده کرد، یقیناً مردگان را زنده می کند، بی شک او بر هر چیز تواناست.
بی گمان کسانی که در آیات ما کجروی می کنند، بر ما پوشیده نیستند، آیا کسی که در آتش انداخته شود بهتر است، یا کسی که روز قیامت ایمن (و بدون وحشت) بیاید؟! هر چه می خواهید بکنید، مسلماً او به آنچه انجام می دهید بیناست.
بی گمان کسانی که به ذکـر (= قرآن) هنگامی که برای (هدایت) آنان آمده کافر شدند، (نیز بر ما پوشیده نیستند). و به راستی که آن کتابی ارجمند است.
که هیچ گونه باطلی نه از پیش رو آن و نه از پشت سر آن، بدو راه نیابد، از سوی حکیم ستوده نازل شده است.
(ای پیامبر) به تو (چیزی) گفته نمی شود، مگر آنچه به پیامبران پیش از تو گفته شد، مسلماً پروردگار تو دارای آمرزش، و (هم) دارای مجازات دردناک است.
و اگر آن را قرآنی عجمی (= غیر عربی) قرار می دادیم، یقیناً مـی گفتند:«چرا آیاتش روشن (و واضح) نیست؟! آیا (قرآن) عجمی است، و (مخاطب آن) عربی است؟!» بگو:« این (قرآن) برای کسانی که ایمان آوردند، هدایت و شفاست، و کسانی که ایمان نمی آورند، در گوشهایشان سنگینی است، و آن (قرآن) برایشان (مایه) کوری است، آنان (همچون کسانی اند که گـویا) از جـایی دور ندا داده مـی شوند».
و به راستی ما به موسی کتاب (تورات) دادیم، پس در آن اختلاف شد، و اگر فرمانی از پروردگار تو پیش از این نبود، مسلماً در میان آنها داوری می شد، و بی گمان آنها درباره آن (= قرآن) در شکی قوی هستند.
هر کس که کار شایسته ای انجام دهد، پس به سود خود اوست، و هر کس بدی کند، پس به زیان اوست، و پروردگار تو هرگز به بندگان ستم نمی کند.
علم به(وقوع) قیامت تنها به سوی او (الله) باز گردانده می شود( ), وهیچ میوه ای از غلافش بیرون نمی شود وهیچ ما ده ای بار دار نمی شود ونمی زاید مگر به علم او, و روزی که آنها را ندا می دهد (ومی فرماید:) کجایند شریكانی (که برای) من (می پنداشتید؟!) گویند: «(پروردگارا!) ما (در درگاه تو) عرضه داشتیم که هیچ کس از ما (بر شرک) گواهی نمی دهد».
وآنچه را پیش از این می خواندند, از (نظرشان) ناپدید (ونابود) شد, ودریافتند که (در آن روز) هیچ راه گریزی ندارند.
انسان (هرگز) از طلب خیر (ونیکی) خسته نمی شود, واگر شر (وبدی) به او برسد, مأیوس ونا امید می شود.
واگر پس از رنجی که به او رسیده است, رحمتی از سوی خود به او بچشانیم, مسلماً می گوید: «این حق من است, وگمان نمی کنم قیامت بر پا می شود, و (به فرض) اگر به سوی پروردگارم باز گردانده شوم, بی گمان برای من نزد او (پاداشهای) نیکو (وخوش) است». پس بی گمان کسانی که کافر شدند به آنچه کرده اند آگاه خواهیم کرد, واز عذاب سخت به آنها می چشانیم.
وهرگاه بر انسان (خیر و) نعمتی عطاء نمائیم, روی می گرداند, ومتکبرانه (از حق) دور می شود, وهرگاه شر (وبدی) به او برسد, پس دعا (وتقاضا) یش (برای دفع آن) افزون می شود.
(ای پیامبر!) بگو: «به من خبر دهید اگر این (قرآن) از سوی خدا باشد, سپس شما به آن کافر شوید, چه کسی گمراه تر خواهد بود از کسی که (با آن) در مخالفت (شدید و) دور است.
به زودی نشانه های خود را در آفاق ودر نفس خودشان به آنها نشان خواهیم داد, تا برای آنها روشن گردد که او حق است, آیا کافی نیست که پروردگارت بر همه چیز گواه است؟!
آگاه باش, که آنها از لقای پروردگارشان در شک اند, وآگاه باش که او به همه چیز احاطه دارد.