ترجمة معاني سورة الشمس
 باللغة البشتوية من كتاب الترجمة البشتوية
            .
            
    
                                    من تأليف: 
                                            زكريا عبدالسلام
                                                            .
                                                
            ﰡ
                                                                                                                
                                    ﭜﭝ
                                    ﰀ
                                                                        
                    91-1 قسم دى په لمر باندې او د هغه په رڼا باندې
                                                                        91-2 اوسپوږمۍ باندې كله چې په ده پسې وروسته راځي
                                                                        91-3 او په ورځ باندې كله چې دغه (لمر) ښكاره كاندي
                                                                        91-4 او په شپه باندې كله چې دغه (لمر) پټ كاندي (په خپلو تیارو كې)
                                                                        91-5 او په اسمان باندې او په هغه ذات چې دغه يې جوړ كړى دى
                                                                        91-6 او په ځمكه باندې او په هغه ذات چې دغه (ځمكه) يې غوړولې ده
                                                                        91-7 او په نفس باندې او په هغه ذات چې دغه يې ښه برابر كړى دى
                                                                        91-8 نو ده ته يې د ده بدي او د ده تقوٰی (نېكي) الهام كړې (او ورښودلې) ده
                                                                        91-9 چې یقینًا كامیاب شو هغه څوك چې دغه (نفس) يې پاك كړ
                                                                        91-10 او یقینًا نامراده شو هغه څوك چې دغه (نفس) يې په خاورو كې پټ كړ
                                                                        91-11 ثمودیانو د خپلې سركشۍ په سبب (د رسولانو) تكذیب كړى و
                                                                        91-12 كله چې د دوى لوى بدبخت راپورته شو
                                                                        91-13 نو دوى ته د الله رسول وویل: تاسو د الله اوښه او د هغې اوبه څښل پرېږدئ
                                                                        91-14 نو دوى د هغه تكذیب وكړ (دروغجن يې وګاڼه) نو دوى د هغې پړكي (لينګي) پرې كړل (او مړه يې كړه) نو په دوى باندې د دوى رب د خپلو ګناهونو په سبب راګېروونكى عذاب راولېږه، نو دغه (ټول) يې (په هلاكت كې) برابر كړل
                                                                        91-15 او دى (الله) د دغه (هلاكت او عذاب) له انجام نه نه وېرېږي