ترجمة معاني سورة محمد
باللغة الفارسية من كتاب Farsi - Persian translation
.
ﰡ
محمد
کسانی که کافر شدند و (مردم را) از راه خدا بازداشتند, (خداوند) اعمال آنان را نابود کرد.
وکسانی که ایمان آوردند وکارهای شایسته انجام دادند وبه آنچه بر محمد (صلی الله علیه وآله وسلم) نازل شده ـ وهمه از سوی پروردگارشان حق است ـ (نیز) ایمان آوردند, (خداوند) گناهانشان را از آنها دور ساخت (وبخشید) وکارشان را اصلاح نمود.
این بدان سبب است که کسانی که کافر شدند از باطل پیروی کردند, وهمانا کسانی که ایمان آوردند از حقی که از سوی پروردگارشان (نازل شده) است پیروی کردند, این گونه خداوند برای مردم مثلهایشان را بیان می کند.
پس هنگامی که (در میدان نبرد) روبرو شدید با کسانی که کفر ورزیدند, گردنها (یشان) را بزنید, (ونبرد را ادامه دهید) تا هنگامی که (بسیاری از) آنها را از پای در آوردید و) کشتید, پس بند (اسیران) را محکم ببندید, آنگاه پس از آن یا بر آنان منت گذارید (وآزادشان کنید) یا (از آنان) فدیه بگیرید (و رهایشان کنید) تا جنگ بار سنگین خود را (بر زمین) نهد, (حکم) این است, واگر خدا می خواست از آنها انتقام می گرفت ولیکن (می خواهد) بعضی از شما را با بعضی دیگر بیازماید, وکسانی که در راه خدا کشته شدند, پس (خداوند) هرگز اعمال آنها را نابود نمی کند.
به زودی آنها را هدایت می نماید و(حال و) کارشان را اصلاح می کند.
وآنها را به بهشتی که (اوصافش) برای آنها بیان داشته است, وارد می کند( ).
ای کسانی که ایمان آورده اید! اگر (دین) خدا را یاری کنید, (خداوند) شما را یاری می کند وگامهایتان را (ثابت و) استوار می دارد.
وکسانی که کافر شدند, مرگ بر آنان باد! و(خداوند)اعمالشان را نابود كرد.
این بدان سبب است که آنان آنچه را که خداوند نازل کرده است ناپسند داشتند, پس خداوند اعمالشان را تباه (ونابود) کرد.
آیا در زمین سیر نکردند تا بنگرند عاقبت کسانی که پیش از آنها بودند چگونه بود؟ خداوند (اموال و دیارشان را) بر سرشان ویران کرد, (و آنها را نابود ساخت), وبرای کافران (کیفری) مانند آن خواهد بود.
این بدان سبب است که خداوند یاور (ومولای) کسانی است که ایمان آوردند, وآنکه کافران (مولا و) یاوری ندارند.
بی گمان خداوند کسانی را که ایمان آوردند وکارهای شایسته انجام دادند به باغهایی (از بهشت) وارد می کند که نهرها از زیر (درختان) آن جاری است, وکسانی که کافر شدند (از متاع دنیوی) بهره می گیرند ومی خورند همچنانکه چار پایان می خورند, وآتش (جهنم) جایگاه آنان است.
وچه بسیار شهرهایی که (مردم) آنها از (مردم) شهر تو که بیرونت کرده اند( ), توانمندتر بودند, ما هلاکشان کردیم, پس هیچ یاوری نداشتند.
آیا کسی که از سوی پروردگارش بر شیوه روشنی باشد, همانند کسی است که کردار بد او در نظرش آراسته شده واز هواهای (نفسانی) خود پیروی می کنند؟!
وصف بهشتی که به پر هیزگاران وعده داده شده, چنین است که: در آن نهرهایی از آب (زلال) بد بو نشده, ونهرهایی از شیر که طعم آن دگرگون نگشته, ونهرهایی از شراب (ناب) که مایۀ لذت نوشندگان است, ونهرهایی از عسل مصفی وجود دارد, و(نیز) در آن برای آنها از هرگونه میوه ها (مهیا) است, و(از همه برتر) آمرزشی از سوی پروردگارشان است. (آیا اینها) همانند کسانی هستند که همیشه در آتش (جهنم) اند, واز آب جوشان نوشانده شوند که روده هایشان را پاره پاره (و متلاشی) کند؟
(ای پیامبر) گروهی از آنها (= منافقان) به تو گوش فرا می دهند, تا وقتی که از نزدت بیرون رفتند, به کسانی که به آنان علم عطا کرده شده, (از روی استهزاء) می گویند: «الآن (محمد) چه گفت؟!» آنها کسانی هستند که خداوند بر دلهایشان مهر نهاده, واز هواهای (نفسانی) خود پیروی کرده اند.
وکسانی که هدایت یافته اند (خداوند) بر هدایتشان افزود, وبه آنان پر هیزگاری عطا فرمود.
پس آیا آنها (= کافران) جز این انتظار دارند که قیامت ناگهان فرارسد؟ به راستی نشانه هایش آمده است( ), پس چون فرا رسد, پند گرفتن (و ایمان) شان چه سودی خواهد داشت؟!
پس (ای پیامبر) بدان که معبودی (به حق) جز " الله" نیست, وبرای گناه خود وبرای مردان وزنان مؤمن آمرزش طلب کن, وخداوند محل حرکت شما وقرار گاه شما را می داند.
وکسانی که ایمان آورده اند می گویند: «چرا سوره ای نازل نشده؟! (که فرمان جهاد را بدهد؟)». پس چون سوره ای محکم (وروشن) نازل شود ودر آن (سخن از) جنگ ذکر شده باشد, کسانی که در دلهایشان بیماری است می بینی که همچون کسی که در سکرات مرگ (قرار گرفته و) بیهوش شده باشد به تو نگاه می کنند, پس برای آنان شایسته تر است( ).
فرمانبر داری (نمودن) وسخن نیکو (گفتن), پس چون تصمیم قطعی (جهاد) گرفته شد, اگر با خدا صادق باشند برای آنها بهتر است.
پس آیا اگر به حکومت رسیدید, جز این (امید) است که در زمین فساد کنید, وپیوند خویشاوندانتان را ببرید؟!( )
اینان کسانی هستند که خداوند لعنتشان کرده است, پس (گوشهای) آنان را کر نموده وچشمهایشان را نابینا کرده است.
آیا در قرآن تدبّر نمی کنند یا بر دلهایشان قفلهاست؟!
بی گمان کسانی که بعد از روشن شدن (راه) هدایت برای آنها, به پشت سر خود باز گشتند (ومرتد شدند) شیطان (اعمال زشتشان را) برای آنها بیا راست, و(با آرزوهای دراز) فریبشان داد.
این بدان سبب است که آنها (=منافقان) به کسانی (= یهودیان) که نسبت به آنچه خدا نازل کرده (از وحی) کراهت داشتند, گفتند: «ما در پاره ای از امور از شما پیروی می کنیم» وخداوند پنهانکاری آنها را می داند.
پس (حال آنها) چگونه خواهد بود هنگامی که فرشتگان (مرگ) جانهایشان را می گیرند, بر چهره ها وپشتهایشان می زنند.
این (کیفر) بدان سبب است که آنها از آنچه خدا را به خشم می آورد پیروی کردند, و خشنودیش را کراهت داشتند, پس (خداوند) اعمالشان را نابود کرد.
آیا کسانی که در دلهایشان بیماری (نفاق) است گمان کردند که خداوند کینه هایشان را آشکار نخواهد کرد؟!
واگر ما بخواهیم آنها را به تو (ای پیامبر) نشان می دهیم, آنگاه آنان را با سیما (وقیافه) هایشان بشناسی, ومسلماً تو آنان را در طرز سخن گفتنشان می شناسی, وخداوند اعمال شما را می داند.
و(همۀ) شما را قطعاً آزمایش می کنیم تا مجاهدان از شما و صابران را معلوم کنیم, و(اخبار و) احوال شما را بیازماییم.
بی گمان کسانی که کافر شدند و(دیگران را) از راه خدا باز داشتند و بعد از آشکار شدن (راه) هدایت برای آنها با پیامبر مخالفت ورزیدند, هرگز زیانی به خداوند نمی رسانند, و(خداوند) به زودی اعمالشان را تباه خواهد کرد.
ای کسانی که ایمان آورده اید! خدا را اطاعت کنید, ورسول (خدا) را اطاعت کنید, واعمالتان را باطل نکنید.
بی گمان کسانی که کافر شدند و(دیگران را) از راه خدا باز داشتند سپس در حال کفر مردند, پس خداوند هرگز آنها را نخواهد آمرزید.
پس (ای مؤمنان) هرگز (هنگام جهاد) سست نشوید, و(دشمنان را) به صلح وآشتی دعوت نکنید, در حالی که شما برتر هستید وخدا با شماست, و(چیزی از پاداش) اعمالتان را نخواهد کاست.
جز این نیست که زندگی دنیا بازی وسرگرمی است, واگر ایمان بیاورید وپرهیزگاری کنید (خداوند) پاداشهایتان را به شما خواهد داد, و(تمام) اموالتان را از شما نمی طلبد.
اگر (تمام) آن را از شما مطالبه کند, آنگاه اصرار نماید, بخل می ورزید, وکینه های شما را آشکار می سازد.
آگاه باشید, شما همان کسانی هستید که برای انفاق در راه خدا فرا خوانده می شوید, پس بعضی از شما بخل می ورزند, وهرکس بخل ورزد, جز این نیست که بر خویشتن بخل ورزیده است, وخداوند بی نیازاست وشما (همه) فقیر (ونیازمند) ید, واگر روی بگردانید (خداوند) گروهی دیگر را بجای شما می آورد, آنگاه آنها مانند شما نخواهند بود.
