ترجمة معاني سورة يوسف
باللغة الخميرية من كتاب الترجمة الخميرية
.
من تأليف:
جمعية تطوير المجتمع الاسلامي الكمبودي
.
ﰡ
អាលីហ្វ ឡាម រ៉ ។ ទាំងនេះគឺជាអាយ៉ាត់ៗរបស់គម្ពីរ (គួរអាន)ដ៏ច្បាស់លាស់។
ពិតប្រាកដណាស់ យើងបានបញ្ចុះវា(គម្ពីរគួរអាន)ជា ភាសាអារ៉ាប់ ដើម្បីឱ្យពួកអ្នកស្វែងយល់។
យើងនិទានរឿងមួយដែលល្អជាងគេក្នុងចំណោមរឿង ប្រវត្ដិសាស្ដ្រទាំងឡាយនូវអ្វីដែលយើងបានផ្ដល់វ៉ាហ៊ីដល់អ្នក (មូហាំម៉ាត់)តាមរយៈគម្ពីរគួរអាននេះឱ្យអ្នកស្ដាប់។ ហើយ ពីមុននេះអ្នកពិតជាស្ថិតក្នុងចំណោមអ្នកដែលមិនដឹងអ្វីសោះ។
(ចូរចងចាំ)នៅពេលដែលយូសុហ្វបានពោលទៅកាន់ឪពុក របស់គាត់ថាៈ ឱឪពុករបស់ខ្ញុំ. ពិតប្រាកដណាស់ ខ្ញុំបានសុបិនឃើញ ផ្កាយដប់មួយដួង និងព្រះអាទិត្យ ហើយនិងព្រះច័ន្ទ ខ្ញុំបានឃើញ ពួកវាស៊ូជូតចំពោះខ្ញុំ។
គាត់(ឪពុកយូសុហ្វ)បានពោលថាៈ ឱកូនសម្លាញ់របស់ខ្ញុំ. ចូរ កុំនិទានរឿងសុបិនរបស់ឯងឱ្យបងប្អូនឯងស្ដាប់ឱ្យសោះ ជាហេតុនាំ ឱ្យពួកគេរៀបចំគ្រប់ឧបាយកលដើម្បីបោកប្រាស់ឯង។ ពិតប្រាកដ ណាស់ ស្ហៃតនគឺជាសត្រូវនឹងមនុស្សលោកយ៉ាងច្បាស់លាស់។
ដូចេ្នះហើយម្ចាស់របស់ឯងនឹងជ្រើសរើសឯង និងបង្រៀនឯង ឱ្យចេះកាត់សុបិន ហើយទ្រង់នឹងបំពេញនៀកម៉ាត់របស់ទ្រង់ឱ្យឯង និងពូជពង្សរបស់យ៉ាក់កូបក៏ដូចជាទ្រង់បានបំពេញវាឱ្យជីតាទាំងពីរ នាក់របស់ឯង អ៊ីព្រហ៊ីម និងអ៊ីសហាកពីមុនមកដែរ។ ពិតប្រាកដ ណាស់ ម្ចាស់របស់ឯងមហាដឹង មហាគតិបណ្ឌិត។
ជាការពិតណាស់ នៅក្នុងរឿងរបស់យូសុហ្វនិងបងប្អូនរបស់ គាត់ គឺជាភស្ដុតាងៗសម្រាប់ពួកដែលសួរ ។
នៅពេលដែលពួកគេ(កូនៗ)បាននិយាយថាៈ ពិតប្រាកដ ណាស់ យូសុហ្វនិងប្អូនប្រុសរបស់គេ(ពុនយ៉ាមីន)ជាទីស្រឡាញ់ របស់ឪពុកយើងជាងពួកយើង ទោះបីពួកយើងជាក្រុមដែលខ្លាំង ក្លាក៏ដោយ។ ពិតប្រាកដណាស់ ឪពុករបស់ពួកយើងជាអ្នកដែល ស្ថិតក្នុងភាពលំអៀងយ៉ាងច្បាស់លាស់។
ចូរពួកអ្នកសម្លាប់យូសុហ្វ ឬយកគេទៅបោះចោលនៅតំបន់ ដែលឆ្ងាយ ពេលនោះឪពុករបស់ពួកអ្នកនឹងបែរមករកពួកអ្នកវិញ ហើយពួកអ្នកនឹងក្លាយជាក្រុមដែលល្អត្រឹមត្រូវបន្ទាប់ពីនោះ។
ម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេបាននិយាយថាៈ ចូរពួកអ្នកកុំ សម្លាប់យូសុហ្វអី្វ តែពួកអ្នកត្រូវបោះគេចូលទៅក្នុងបាតអណ្ដូង វិញ ពេលនោះក្បួនអ្នកដំណើរមួយចំនួននឹងរើសគេជាមិនខាន ប្រសិនបើពួកអ្នកចង់ធ្វើ។
ពួកគេបាននិយាយថាៈ ឱឪពុករបស់ពួកយើង. ហេតុអ្វី បានជាអ្នកមិនទុកចិត្ដពួកយើងចំពោះយូសុហ្វ? ពិតប្រាកដណាស់ ពួកយើងសុទ្ធតែជាអ្នកស្មោះត្រង់ចំពោះគេ។
សូមឪពុកឱ្យគេទៅជាមួយពួកខ្ញុំនៅថ្ងៃស្អែកនេះ ដើម្បី ឱ្យគេបានរីករាយ និងបានលេងសប្បាយ។ ហើយពិតប្រាកដណាស់ ពួកខ្ញុំគឺជាអ្នកដែលមើលថែរក្សាគេ ។
គាត់(ឪពុក)បានពោលថាៈ តាមពិតវាធ្វើឱ្យយើងព្រួយ បារម្ភពេលដែលពួកឯងនាំគេទៅ ហើយយើងខ្លាចតែឆ្កែចចកស៊ីគេ នៅពេលដែលពួកឯងព្រងើយកន្ដើយនឹងគេ។
ពួកគេ(កូនៗ)បាននិយាយថាៈ ប្រសិនបើចចកស៊ីគេ ដោយ ពួកយើងជាក្រុមដែលខ្លាំងក្លានោះ ពួកយើងពិតជាអ្នកខាតបង់ជា មិនខានបើដូច្នោះមែន។
ហើយនៅពេលដែលពួកគេនាំយូសុហ្វទៅជាមួយ និងបាន ឯកភាពគ្នាដើម្បីយកគេទៅចោលក្នុងបាតអណ្ដូង យើងក៏បានផ្ដល់ វ៉ាហ៊ីដល់គេថាៈ ឯងប្រាកដជានឹងប្រាប់ពួកគេ(នៅថ្ងៃណាមួយ)អំពី ទង្វើរបស់ពួកគេនេះ ដោយពួកគេមិនដឹងខ្លួនឡើយ។
ហើយពួកគេបានវិលត្រឡប់មកជួបឪពុករបស់ពួកគេវិញ ក្នុងពេលព្រលប់ ដោយពួកគេនាំគ្នាយំ។
ពួកគេបាននិយាយថាៈ ឱឪពុករបស់ពួកខ្ញុំ. ពិតប្រាកដ ណាស់ ពួកខ្ញុំបានទៅរត់ប្រណាំងគ្នាលេង ហើយពួកខ្ញុំបានទុក យូសុហ្វនៅជាមួយឥវ៉ាន់របស់ពួកខ្ញុំ ស្រាប់តែឆ្កែចចកបានស៊ីគេ។ ប៉ុន្ដែឪពុកនៅតែមិនជឿពួកខ្ញុំឡើយ ទោះបីជាពួកយើងនិយាយ ការពិតយ៉ាងណាក៏ដោយ។
ហើយពួកគេបាននាំអាវរបស់គេ(យូសុហ្វ)ដែលប្រឡាក់ ឈាមក្លែងក្លាយមកជាមួយ។ គាត់(ឪពុក)បានពោលថាៈ ទេ. តាមពិតពួកអ្នកទាំងអស់គ្នាទេដែលជាអ្នកប្រឌិតរឿងនេះឡើង។ ដូចនេះ ការអត់ធ្មត់វាជាការប្រសើរបំផុត(សម្រាប់យើង) ហើយ មានតែអល់ឡោះទេដែលត្រូវសុំឱ្យជួយបង្ហាញនូវអ្វីដែលពួកអ្នក កំពុងតែរ៉ាយរ៉ាប់នោះ។
ក្រោយមកក្បួនអ្នកដំរណីរក៏បានមកដល់ ហើយពួកគេ បានបញ្ជូនអ្នកដងទឹកម្នាក់របស់ពួកគេ ហើយគេក៏បានទម្លាក់យោង ទឹករបស់គេចូលទៅក្នុងអណ្ដូងនោះ។ គេក៏និយាយថាៈ អូ អស្ចារ្យ មែន. នេះជាកេ្មងប្រុសទេតើ. ហើយពួកគេក៏យកគេ(យូសុហ្វ) លាក់ទុកធ្វើជាទំនិញ។ ហើយអល់ឡោះមហាដឹងនូវអ្វីដែលពួកគេ ប្រព្រឹត្ដ។
ហើយពួកគេបានលក់យូសុហ្វដោយតម្លៃថោកបំផុតតែ ប៉ុន្មានទៀរហាំប៉ុណ្ណោះ ហើយពួកគេជាពួកដែលមិនឱ្យតម្លៃចំពោះ យូសុហ្វឡើយ។
បុរសម្នាក់មកពីអេហ្ស៊ីបដែលបានទិញយូសុហ្វបាននិយាយ ទៅកាន់ភរិយារបស់គេថាៈ ចូររៀបចំកន្លែងស្នាក់នៅរបស់គេឱ្យ បានសមរម្យផង សង្ឃឹមថាគេអាចផ្ដល់ផលប្រយោជន៍ដល់យើង ឬក៏យើងអាចយកគេធ្វើជាកូនតែម្ដង។ ដូច្នោះដែរ យើងបានផ្ដល់ ការរស់នៅសម្រាប់យូសុហ្វនៅលើផែនដី ដើម្បីបង្រៀនគេអំពីការ ចេះបកស្រាយគ្រប់ហេតុការណ៍ទាំងអស់ដែលបានកើតឡើង ហើយ អល់ឡោះជាម្ចាស់ដែលមានអានុភាពបំផុតលើភារកិច្ចរបស់ទ្រង់។ ប៉ុន្ដែមនុស្សភាគច្រើនមិនដឹងឡើយ។
ហើយនៅពេលគេ(យូសុហ្វ)ធំពេញវ័យ យើងបានផ្ដល់ ឱ្យគេនូវភាពឈ្លាសវៃ និងចំណេះដឹង។ ហើយដូច្នោះដែរ យើងនឹងតបស្នងចំពោះបណ្ដាអ្នកដែលសាងអំពើល្អ។
ហើយស្រី្ដដែលយូសុហ្វនៅផ្ទះរបស់នាងចង់ប្រលោមកាម គុណជាមួយគេ ហើយនាងបានបិទទ្វារទាំងអស់ រួចនិយាយថាៈ សូម អ្នកមកទីនេះ. យូសុហ្វឆ្លើយថាៈ ខ្ញុំសុំពីអល់ឡោះឱ្យចៀសផុត(អំពី ប្រការនេះ)។ ពិតប្រាកដណាស់ គាត់(ស្វាមីរបស់នាង)ជាចៅហ្វាយ របស់ខ្ញុំដែលបានផ្ដល់ការរស់នៅដ៏ល្អប្រសើរដល់ខ្ញុំ។ ពិតប្រាកដ ណាស់ ពួកដែលបំពាននោះនឹងមិនទទួលជោគជ័យឡើយ។
ស្ដ្រីនោះមានចំណង់លើយូសុហ្វ ហើយយូសុហ្វក៏មានចំណង់ ទៅលើនាងវិញដែរ បើសិនជាមិនបានឃើញភស្ដុតាងនៃម្ចាស់របស់ គេទេនោះ។ ដូច្នោះដែរ គឺដើម្បីយើងនឹងបញ្ចៀសគេឱ្យឆ្ងាយពីអំពើ អាក្រក់ និងអំពើកាមគុណខុសច្បាប់ទាំងឡាយ។ តាមការពិត យូសុហ្វគឺស្ថិតក្នុងចំណោមខ្ញុំទាំងឡាយរបស់យើង ដែលយើងបាន ជ្រើសរើស(ធ្វើជាអ្នកនាំសារ)ដែរ។
ហើយពួកគេទាំងពីរបានប្រតាយប្រតប់គ្នាទៅរកទ្វារ ហើយនាងក៏បានហែកអាវគេពីក្រោយ ហើយគេទាំងពីរបានប្រទះ ឃើញស្វាមីរបស់នាងនៅមាត់ទ្វារ នាងក៏បានសួរថាៈ លទ្ធផលអ្នក ដែលមានបំណងអាក្រក់ទៅលើភរិយារបស់លោកគ្មានអ្វីក្រៅពីការ ឃុំឃាំង ឬដាក់ទណ្ឌកម្មដ៏ឈឺចាប់នោះឡើយ។
យូសុហ្វបានពោលថាៈ នាងទេដែលជាអ្នកចង់ប្រលោម មកលើខ្លួនខ្ញុំនោះ។ ហើយសាក្សីម្នាក់ពីគ្រួសាររបស់នាងបានអះ អាងថាៈ ប្រសិនបើអាវរបស់គាត់(យូសុហ្វ)រហែកពីមុខនោះ នាង ជាអ្នកស្មោះត្រង់ ហើយគាត់ស្ថិតក្នុងចំណោមអ្នកភូតកុហក។
តែប្រសិនបើអាវរបស់គាត់រហែកពីខាងក្រោយវិញ គឺនាង ជាអ្នកកុហក ហើយគាត់ស្ថិតក្នុងចំណោមអ្នកដែលត្រឹមត្រូវ។
ហើយនៅពេលដែលគេ(ស្វាមី)បានឃើញអាវរបស់ យូសុហ្វរហែកខាងក្រោយ គេក៏និយាយថាៈ តាមពិតវាជាឧបាយ កលរបស់ពួកនាង។ ពិតប្រាកដ ឧបាយកលរបស់ពួកនាងធំធេង បំផុត។
(ស្វាមីរបស់នាងបាននិយាយថា) ឱយូសុហ្វ. ចូរអ្នក បំភេ្លចរឿងនេះចោលចុះ។ ហើយចូរនាងសុំអភ័យទោសនូវកំហុស របស់នាង តាមពិតនាងស្ថិតក្នុងចំណោមអ្នកដែលមានកំហុស។
ហើយបណ្ដាស្ដ្រីដែលនៅក្នុងទីក្រុងបាននិយាយថាៈ ភរិយារបស់អាហ្ស៊ីសចង់ប្រលោមទៅលើអ្នកបម្រើរបស់ខ្លួន តាម ពិតសេចក្ដីស្រឡាញ់បានធ្វើឱ្យនាងងប់ងុល។ ពិតប្រាកដណាស់ ពួកយើងឃើញនាងស្ថិតក្នុងភាពវងេ្វងយ៉ាងច្បាស់លាស់។
នៅពេលដែលនាងបានស្ដាប់ឮពាក្យរិះគន់របស់ពួកគេ នាងក៏បានអញ្ជើញស្ដ្រីទាំងនោះ និងបានរៀបចំសម្រាប់ពួកនាង នូវពិធីជប់លៀងមួយ ហើយបានផ្ដល់កាំបិតឱ្យពួកនាងម្នាក់មួយ គ្រប់ៗគ្នា(ដើម្បីចិតផ្លែឈើហូប) ហើយនាងបាននិយាយថាៈ ចូរ ឯង(យូសុហ្វ)ចេញទៅខាងមុខពួកនាង។ នៅពេលដែលពួកនាង បានឃើញយូសុហ្វពួកនាងក៏ភ្ញាក់ផ្អើលនឹងគាត់(ដោយសារសម្រស់ របស់គាត់់) ហើយបានចិតដៃខ្លូនឯងព្រមទាំងនិយាយថាៈ អល់ឡោះ មហាស្អាតស្អំ. នេះមិនមែនជាមនុស្សទេ. តាមពិតនេះជាម៉ាឡា-អ៊ីកាត់ដ៏ឧត្ដុង្គឧត្ដម។
នាងបាននិយាយថាៈ គេនេះហើយដែលធ្វើឱ្យពួកអ្នក បន្ទោសខ្ញុំ។ ហើយតាមពិតខ្ញុំចង់ប្រលោមទៅលើគេមែន តែគេ បានបដិសេធ។ ប្រសិនបើគេមិនធ្វើតាមអ្វីដែលខ្ញុំបញ្ជានោះទេ គេពិតជានឹងត្រូវឃុំឃាំង ហើយគេស្ថិតក្នុងចំណោមអ្នកដែល អាម៉ាស់ជាទីបំផុត។
យូសុហ្វបានពោលថាៈ ឱម្ចាស់របស់ខ្ញុំ. មន្ទីរឃុំឃាំង ជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំជាងអ្វីដែលពួកនាងបានលួងលោមខ្ញុំឱ្យទៅ រកវា(អំពើទុច្ចរិត)។ ប្រសិនបើទ្រង់មិនបញ្ជៀសឧបាយកលរបស់ ពួកនាងអំពីខ្ញុំទេនោះ ខ្ញុំនឹងធ្លាក់ទៅក្នុងភាពវឹកវររបស់ពួកនាង ហើយខ្ញុំនឹងស្ថិតនៅក្នុងចំណោមអ្នកដែលល្ងង់ខ្លៅជាមិនខាន។
ពេលនោះម្ចាស់របស់គេបានទទួលយកការទទូចសុំរបស់ គេ ហើយទ្រង់បានបញ្ជៀសឧបាយកលរបស់ពួកនាងឱ្យឆ្ងាយពីគេ។ ពិតប្រាកដណាស់ ទ្រង់មហាឮ មហាដឹង ។
បន្ទាប់មកគំនិតផេ្សងក៏បានកើតឡើងចំពោះពួកគេ (អាហ្ស៊ីស និងមន្ដ្រី) ក្រោយពីពួកគេបានឃើញភស្ដុតាងនានា (ភាពស្អាតស្អំរបស់យូសុហ្វ) ពួកគេត្រូវតែឃុំឃាំងយូសុហ្វមួយ រយៈកាលសិន។
ហើយយុវជនពីរនាក់បានចូលទៅក្នុងមន្ទីរឃុំឃាំងជា មួយគេ(យូសុហ្វ)។ ម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេទាំងពីរបាននិយាយថាៈ តាមពិតខ្ញុំសុបិនឃើញខ្ញុំកំពុងច្របាច់(ទំពាំងបាយជូរ)ធ្វើជាស្រា ហើយម្នាក់ទៀតបាននិយាយថាៈ តាមពិតខ្ញុំសុបិនឃើញខ្ញុំកំពុង ទូលនំបុ័ងលើក្បាលរបស់ខ្ញុំដែលសត្វកំពុងចឹកនំបុ័ងងនោះ។ សូមអ្នក ប្រាប់ពួកយើងអំពីអត្ថន័យរបស់វាផងចុះ។ ពិតប្រាកដណាស់ ពួក យើងឃើញថាៈ អ្នកគឺជាមនុស្សល្អម្នាក់។
យូសុហ្វបានឆ្លើយថាៈ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះទេ សូម្បីតែ ម្ហូបអាហារដែលគេយកមកឱ្យអ្នកទាំងពីរក៏ខ្ញុំអាចប្រាប់ពីប្រភេទ របស់វាបានដែរមុននឹងវាមកដល់អ្នកទាំងពីរ។ នោះហើយជាអ្វី ដែលម្ចាស់របស់ខ្ញុំបានបង្រៀនខ្ញុំ។ ពិតប្រាកដណាស់ ខ្ញុំបានចៀស ឆ្ងាយពីសាសនារបស់ក្រុមដែលគ្មានជំនឿលើអល់ឡោះ ដោយពួក គេបដិសេធនឹងថ្ងៃបរលោក។
ហើយខ្ញុំបានអនុវត្ដតាមសាសនាជីដូនជីតារបស់ខ្ញុំ គឺ អ៊ីព្រហ៊ីម អ៊ីសហាកនិងយ៉ាក់កូប។ សម្រាប់ពួកយើង យើងមិន ដែលធ្វើស្ហ៊ីរិកនឹងអល់ឡោះបន្ដិចសោះឡើយ។ នោះជាការប្រោស ប្រទានរបស់អល់ឡោះចំពោះពួកយើង និងចំពោះមនុស្សលោក ទាំងអស់ ក៏ប៉ុន្ដែមនុស្សលោកភាគច្រើនរមិលគុណ។
(យូសុហ្វបានពោលថា) ឱមិត្ដរួមមន្ទីរឃុំឃាំងទាំងពីរ របស់ខ្ញុំ. តើម្ចាស់នានាគ្រប់ទីកន្លែងប្រសើរជាង ឬអល់ឡោះតែ មួយគត់ដែលមានឥទ្ធិពលខ្លាំងក្លាប្រសើរជាង?
អ្វីដែលពួកអ្នកកំពុងគោរពសក្ការៈផេ្សងពីទ្រង់នោះ គ្រាន់ តែជាឈ្មោះដែលពួកអ្នក និងជីដូនជីតារបស់ពួកអ្នកបានដាក់ឱ្យវា ប៉ុណ្ណោះ ដែលអល់ឡោះមិនបានបញ្ចុះភស្ដុតាងណាមួយបញ្ជាក់ អំពីវាឡើយ។ ការកាត់សេចក្ដីនោះគ្មានអ្នកណាម្នាក់ក្រៅពី អល់ឡោះឡើយ។ ទ្រង់បានបញ្ជាំមិនឱ្យពួកអ្នកគោរពសក្ការៈ ក្រៅពីទ្រង់ឡើយ។ នោះជាសាសនាដ៏ត្រឹមត្រូវតែមនុស្សលោក ភាគច្រើនមិនដឹងឡើយ។
ឱមិត្ដរួមមន្ទីរឃុំឃាំងទាំងពីររបស់ខ្ញុំ. រីឯម្នាក់នៃអ្នក ទាំងពីរគឺនឹងចាក់ស្រាឱ្យចៅហ្វាយប្រុសរបស់គេ រីឯម្នាក់ទៀតត្រូវ គេចងឆ្កាង ហើយមានសត្វមកចឹកស៊ីក្បាលរបស់គេ។ រឿងរ៉ាវដែល ត្រូវបានគេវិនិច្ឆ័យនេះ វាទាក់ទងទៅនឹងអ្វីដែលអ្នកទាំងពីរសួរ។
ហើយយូសុហ្វបានពោលទៅកាន់អ្នកដែលគាត់បានដឹងថា គេពិតជានឹងរួចផុតពីទោសម្នាក់ក្នុងចំណោមគេទាំងពីរថាៈ ចូរអ្នក ជួយរំលឹកខ្ញុំឱ្យលោកម្ចាស់របស់អ្នកបានដឹងផង(ដើម្បីយកចេញពី មន្ទីរឃុំឃាំង) ប៉ុន្ដែស្ហៃតនបានធ្វើឱ្យគេភេ្លចពាក្យបណ្ដាំនេះទៅឱ្យ លោកម្ចាស់របស់គេ ដូចេ្នះគេ(យូសុហ្វ)ក៏បានស្ថិតនៅក្នុងមន្ទីរ ឃុំឃាំងនោះអស់រយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំតទៅទៀត។
ហើយសេ្ដចនោះបានមានបន្ទូលថាៈ ពិតប្រាកដណាស់ យើងសុបិនឃើញគោញីធាត់ប្រាំពីរក្បាលត្រូវគោស្គមប្រាំពីរក្បាល ស៊ីពួកវា ហើយឃើញស្រូវសាឡីស្រស់ប្រាំពីរកួរ និងប្រាំពីរកួរផេ្សង ទៀតស្ងួត។ ឱពួកលោកមន្ដ្រី. ចូរពួកអ្នកពន្យល់អំពីសុបិនរបស់ យើង ប្រសិនបើពួកអ្នកចេះកាត់សុបិន។
ពួកគេបានឆ្លើយថាៈ សុបិនច្របូកច្របល់ទាំងនេះគ្មាន អត្ថន័យអ្វីឡើយ ហើយពួកយើងពុំមែនជាអ្នកមានចំណេះដឹងអំពី ការកាត់សុបិននេះឡើយ។
ហើយអ្នកដែលបានរួចផុតពីទោសក្នុងចំណោមគេទាំងពីរ បាននឹកឃើញ(យូសុហ្វ)បន្ទាប់ពីគេភេ្លចមួយរយៈកន្លងមកបាន និយាយថាៈ ខ្ញុំនឹងប្រាប់ពួកអ្នកអំពីអត្ថន័យរបស់វា។ ដូចេ្នះ សូម ពួកអ្នកបញ្ជូនខ្ញុំទៅ(កាន់យូសុហ្វ)។
យូសុហ្វ ឱអ្នកសច្ចៈអើយ. ចូរជួយពន្យល់យើងអំពីគោ ញីធាត់ប្រាំពីរក្បាលត្រូវគោស្គមប្រាំពីរក្បាលស៊ីពួកវា ហើយស្រូវ សាឡីស្រស់ប្រាំពីរកួរ និងប្រាំពីរកួរផេ្សងទៀតស្ងួត ដើម្បីខ្ញុំត្រឡប់ ទៅកាន់ពួកគេវិញ សង្ឃឹមថាពួកគេនឹងដឹង(អត្ថន័យសុបិននេះ)។
យូសុហ្វបានពោលថាៈ អ្នកទាំងអស់គ្នានាំគ្នាដាំដំណាំប្រាំ ពីរឆ្នាំជាប់ៗគ្នា ហើយអ្វីដែលពួកអ្នកបានច្រូត ចូរពួកអ្នករក្សាទុកវា ទាំងកួររបស់វា លើកលែងតែបន្ដិចបន្ដួចប៉ុណ្ណោះអំពីអ្វីដែលពួកអ្នក ចង់បរិភោគ។
បន្ទាប់មក ភាពរាំងស្ងួតរយៈពេលប្រាំពីរឆ្នាំនឹងមកដល់ ក្រោយពីនោះ(ការប្រមូលផលប្រាំពីរឆ្នាំរួច) ដែលវានឹងបរិភោគ អស់នូវអ្វីដែលពួកអ្នកបានសន្សំទុកពីមុនសម្រាប់រយៈពេលប្រាំពីរ ឆ្នាំ(ដែលរាំងស្ងួត) លើកលែងតែបន្ដិចបន្ដួចនូវអ្វីដែលពួកអ្នក រក្សាទុក។
បន្ទាប់មក មានមួយឆ្នាំនឹងមកដល់ក្រោយពីនោះ ដែលក្នុងឆ្នាំនោះគេបញ្ចុះទឹកភ្លៀងឱ្យមនុស្សលោកបានគ្រប់គ្រាន់ ហើយ នៅក្នុងឆ្នាំនោះដែរពួកគេនឹងផលិត(ស្រានិងបេ្រង...)។
ហើយសេ្ដចនោះបានមានបន្ទូលថាៈ ចូរពួកអ្នកនាំយូសុហ្វ មកឱ្យយើង។ ហើយនៅពេលដែលអ្នកនាំសារបានមកដល់យូសុហ្វ យូសុហ្វបានពោលថាៈ ចូរអ្នកត្រឡប់ទៅកាន់លោកម្ចាស់របស់អ្នក វិញ ហើយសួរគាត់អំពីមូលហេតុដែលស្ដ្រីៗបានចិតដៃខ្លួនឯងនោះ។ ពិតប្រាកដណាស់ ម្ចាស់របស់ខ្ញុំ(អល់ឡោះ)ដឹងច្បាស់អំពីឧបាយកលរបស់ពួកនាង។
សេ្ដចបានមានបន្ទូល(ទៅកាន់ពួកនាង)ថាៈ តើមានអ្វី កើតឡើងនៅពេលដែលពួកអ្នកលួងលោមយូសុហ្វចង់បានខ្លួនគេ នោះ? ពួកនាងបានឆ្លើយថាៈ អល់ឡោះមហាស្អាតស្អំ. យើងខ្ញុំមិន ធ្លាប់ដឹងពីភាពអាស្រូវរបស់គេឡើយ។ ភរិយារបស់អាហ្ស៊ីសបាន ឆ្លើយថាៈ ពេលនេះការពិតបានលាតត្រដាងអស់ហើយ គឺខ្ញុំទេដែល បានលួងលោមចង់បានខ្លួនគេ។ ហើយពិតប្រាកដណាស់ គេពិតជា ស្ថិតក្នុងចំណោមអ្នកដែលត្រឹមត្រូវ។
(បន្ទាប់មកយូសុហ្វបានពោលថា) នោះគឺដើម្បីឱ្យគាត់ (អាហ្ស៊ីស)ដឹងថា ពិតប្រាកដណាស់ ខ្ញុំមិនបានក្បត់គាត់នៅពេល ដែលគាត់មិននៅនោះទ។ ហើយពិតប្រាដកណាស់ អល់ឡោះមិន បង្ហាញផ្លូវចំពោះឧបាយកលរបស់ពួកក្បត់ឡើយ។
ហើយខ្ញុំ(ភរិយាអាហ្ស៊ីស)មិនបដិសេធកំហុសខ្លូនឯង ឡើយ។ តាមពិតតណ្ហាទេដែលអូសទាញទៅរកប្រការដែលអាក្រក់ លើកលែងតែអ្នកណាដែលម្ចាស់របស់ខ្ញុំបានអាណិតស្រឡាញ់ ប៉ុណ្ណោះ។ ពិតប្រាកដណាស់ ម្ចាស់របស់ខ្ញុំមហាអភ័យទោស មហាអាណិតស្រឡាញ់។
ហើយសេ្ដចមានបន្ទូលថាៈ ចូរពួកអ្នកនាំគេមកជួបយើង ដើម្បីយើងយកគេធ្វើជាមនុស្សជំនិតរបស់យើង។ នៅពេលដែល សេ្ដចមានបន្ទូលជាមួយយូសុហ្វ រួចក៏មានបន្ទូលថាៈ ពិតប្រាកដ ណាស់ អ្នកឯងពីថ្ងៃនេះតទៅគឺជាអ្នកដែលមានបុណ្យសក្ដិខ្ពង់ខ្ពស់ គួរជាទីទុកចិត្ដសម្រាប់យើង។
យូសុហ្វបានពោលថាៈ ចូរអ្នកតែងតាំងខ្ញុំឱ្យគ្រប់គ្រងឃ្លាំង ទូទាំងនគរនេះ(ជារដ្ឋមន្ដ្រីហិរញ្ញវត្ថុប្រទេសអេហ្ស៊ីប)។ ពិតប្រាកដ ណាស់ខ្ញុំជាអ្នកគ្រប់គ្រងថែរក្សាវាប្រកបដោយចំណេះចេះដឹងខ្ពស់។
ដូចច្នោះហើយទើបយើងបានប្រទានអំណាចឱ្យយូសុហ្វនៅ លើផែនដី ដើម្បីឱ្យគេមានសិទិ្ធអំណាចគ្រប់គ្រងនៅកន្លែងណាដែល គេប្រាថ្នា។ យើងផ្ដល់ការអាណិតស្រឡាញ់សម្រាប់អ្នកណាដែល យើងមានចេតនា ហើយយើងមិនបំបាត់ផលបុណ្យរបស់បណ្ដាអ្នក ដែលធ្វើល្អឡើយ។
ហើយពិតប្រាកដណាស់ ផលបុណ្យនៅថ្ងៃបរលោកគឺល្អ ប្រសើរសម្រាប់បណ្ដាអ្នកដែលមានជំនឿ និងធ្លាប់បានកោតខ្លាច អល់ឡោះ។
ហើយបងប្អូនរបស់យូសុហ្វបានមកដល់ រួចក៏បានចូលទៅ ជួបគេ ពេលនោះយូសុហ្វបានស្គាល់ពួកគេទាំងអស់ តែពួកគេមិន បានស្គាល់យូសុហ្វឡើយ។
ហើយនៅពេលដែលគេ(យូសុហ្វ)បានរៀបចំរបស់របរ ផ្ដល់ឱ្យពួកគេរួច យូសុហ្វក៏បានពោលថាៈ ចូរពួកអ្នកនាំប្អូនប្រុស របស់ពួកអ្នក(ពុនយ៉ាមីន)ពីឪពុករបស់ពួកអ្នកមកឱ្យខ្ញុំ។ តើពួក អ្នកមិនឃើញទេថា យើងពិតជាបានវាល់(ឱ្យពួកអ្នក)គ្រប់ចំនួន ហើយយើងជាអ្នកទទួលភ្ញៀវដែលល្អជាងគេទេឬ?
តែប្រសិនបើពួកអ្នកមិននាំគេមកជួបយើងទេនោះ គឺខ្ញុំ គ្មានការវាល់(ដោះដូរស្បៀង)សម្រាប់ពួកអ្នកទៀតឡើយ ហើយ ពួកអ្នកកុំមករកយើងទៀតឱ្យសោះ។
ពួកគេបាននិយាយថាៈ ពួកយើងនឹងព្យាយាមសុំពីឪពុក របស់គេ ឱ្យគេ(មកជាមួយពួកយើង) ហើយពួកយើងពិតជាធ្វើ បាន។
ហើយគេ(យូសុហ្វ)បានពោលទៅកាន់ពួកអ្នកបម្រើរបស់ គេថាៈ ចូរពួកអ្នកដាក់លុយកាក់របស់ពួកគេទៅក្នុងក្បួនដំណើររបស់ ពួកគេវិញ(ដោយសម្ងាត់) សង្ឃឹមថាពួកគេអាចដឹងវាពេលពួកគេ ត្រឡប់ទៅជួបក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេវិញ សង្ឃឹមថាពួកគេអាច ត្រឡប់មកវិញទៀត។
នៅពេលដែលពួកគេបានត្រឡប់ទៅជួបឪពុករបស់ពួកគេ វិញ ពួកគេក៏និយាយថាៈ ឱឪពុករបស់យើង. ការវាល់(ដោះដូរ ស្បៀង)ត្រូវបានគេហាមឃាត់ពីពួកយើង ដូចេ្នះសូមលោកឪពុក មេត្ដាបញ្ជូនប្អូនរបស់ពួកយើងទៅជាមួយយើងផង ពួកយើងនឹង ទទួលបានការវាល់(ដោះដូរស្បៀង)ជាមិនខាន។ ហើយពួកយើង ពិតជានឹងថែរក្សាគេឱ្យបានល្អ។
គាត់(យ៉ាក់កូប)បានតបថាៈ តើឱ្យយើងទុកចិត្ដពួកឯង ចំពោះគេ(ពុនយ៉ាមីន)ដូចដែលយើងបានទុកចិត្ដពួកឯងចំពោះបង របស់គេ(យូសុហ្វ)ពីមុនឬ? ប៉ុន្ដែអល់ឡោះជាអ្នកថែរក្សាដ៏ប្រសើរ បំផុត។ ហើយទ្រង់ជាអ្នកអាណិតស្រឡាញ់ជាងគេបំផុត។
ហើយនៅពេលដែលពួកគេបានបើកមើលទំនិញរបស់ពួក គេ ពួកគេក៏បានប្រទះឃើញលុយកាក់របស់ពួកគេដែលត្រូវបានគេ បង្វិលមកឱ្យពួកគេវិញ ពួកគេបាននិយាយថាៈ ឱឪពុករបស់ពួក យើង. តើពួកយើងចង់បានអ្វីទៀត? នេះជាលុយកាក់របស់ពួកយើង ដែលត្រូវបានគេបង្វិលមកឱ្យពួកយើងវិញ។ ហើយពួកយើងអាច ផ្គត់ផ្គង់ម្ហូបដល់គ្រួសាររបស់ពួកយើង និងអាចថែរក្សាបងប្អូនរបស់ ពួកយើង ហើយនិងអាចបន្ថែមការវាល់(ដោះដូរស្បៀង)មួយបន្ទុក សត្វអូដ្ឋទៀត។ នោះជាការវាល់(ដោះដូរស្បៀង)ដ៏ងាយស្រួល។
យ៉ាក់កូបបានពោលថាៈ យើងមិនអាចបញ្ជូនគេទៅជាមួយ ពួកអ្នកបានឡើយ លុះត្រាតែពួកអ្នកធ្វើកិច្ចសន្យាជាមួយយើង ដោយស្បថនឹងអល់ឡោះថាៈ ពួកអ្នកពិតជានឹងនាំគេត្រឡប់មកជួប យើងវិញ លើកលែងតែពួកអ្នកត្រូវឡោមព័ទ្ធ(ដោយពួកសត្រូវ) ប៉ុណ្ណោះ។ ហើយនៅពេលដែលពួកគេបានធ្វើកិច្ចសន្យាជាមួយគាត់ គាត់ក៏ពោលថាៈ អល់ឡោះជាអ្នកធ្វើសាក្សីចំពោះអ្វីដែលពួកយើង និយាយ។
ហើយយ៉ាក់កូបបានពោលថាៈ ឱកូនទាំងឡាយរបស់ខ្ញុំ. ចូរពួកអ្នកកុំចូលតាមទ្វារតែមួយ តែពួកអ្នកត្រូវចូលតាមច្រកទ្វារ ផេ្សងៗគ្នា ហើយយើងមិនអាចជួយឱ្យពួកអ្នករួចផុតពីការកំណត់ របស់អល់ឡោះបានឡើយ សូម្បីតែបន្ដិចក៏ដោយ។ គ្មានទេការ កំណត់នោះ លើកលែងតែជាកម្មសិទ្ធិរបស់អល់ឡោះតែមួយគត់។ ចំពោះទ្រង់ដែលខ្ញុំបានប្រគល់ការទុកចិត្ដ។ ហើយបណ្ដាអ្នកដែល ទុកចិត្ដត្រូវតែប្រគល់ការទុកចិត្ដចំពោះទ្រង់។
ហើយនៅពេលដែលពួកគេបានចូលដោយធ្វើតាមអ្វីដែល ឪពុករបស់ពួកគេបានណែនាំនោះ វាមិនអាចធ្វើឱ្យពួកគេរួចផុតពីការ កំណត់របស់អល់ឡោះបន្ដិចឡើយ តែនេះគ្រាន់តែជាតម្រូវការដែល មាននៅក្នុងចិត្ដរបស់យ៉ាក់កូបដែលចង់បំពេញវាប៉ុណ្ណោះ។ ហើយ ពិតប្រាកដណាស់ យ៉ាក់កូបមានចំណេះដឹងខ្ពស់ ដោយសារតែអ្វីដែល យើងបានបង្រៀនគេ ក៏ប៉ុន្ដែមនុស្សលោកភាគច្រើនមិនដឹងឡើយ។
ហើយនៅពេលដែលពួកគេបានចូលទៅដល់យូសុហ្វ គាត់ ក៏ទៅអោបប្អូនប្រុសរបស់គាត់ដោយពោលថាៈ តាមពិតខ្ញុំជាបង របស់អ្នក ហេតុនេះសូមអ្នកកុំព្រួយបារម្ភនូវអ្វីដែលពួកគេធ្លាប់បាន ប្រព្រឹត្ដឱ្យសោះ។
ហើយនៅពេលដែលគាត់(យូសុហ្វ)បានរៀបចំទុកដាក់ ស្បៀងដែលជាតម្រូវការបស់ពួកគេនោះ គាត់ក៏បានដាក់ផ្ដិលមាស ទៅក្នុងថង់ប្អូនរបស់គាត់។ បន្ទាប់មកមានម្នាក់បានស្រែកថាៈ ឱ ពួកអ្នកធ្វើដំណើរ. ពិតប្រាកដណាស់ ពួកអ្នកជាអ្នកលួច។
ពួកគេ(ពួកអ្នកធ្វើដំណើរ)បានសួរដោយដើរឆ្ពោះទៅកាន់ មន្ដ្រីទាំងនោះថាៈ តើពួកអ្នកបាត់អ្វី?
ពួកគេ(មន្ដ្រី)បានតបវិញថាៈ ពួកយើងបាត់ផ្ដិលមាស របស់សេ្ដច ហើយសម្រាប់អ្នកណាដែលរកឃើញវា គឺយើងជាអ្នក ធានាឱ្យរង្វាន់ដល់គេមួយបន្ទុកសត្វអូដ្ឋ។
ពួកគេ(ពួកអ្នកធ្វើដំណើរ)បានឆ្លើយថាៈ យើងសូមស្បថ នឹងអល់ឡោះ. តាមពិតអ្នកទាំងអស់គ្នាដឹងហើយថា យើងមិនមែន មកដើម្បីបង្កបញ្ហានៅលើទឹកដីនេះទេ ហើយពួកយើងក៏មិនមែន ជាចោរដែរ។
ពួកគេ(មន្ដ្រី)បានសួរវិញថាៈ តើការពិន័យរបស់គេយ៉ាង ដូចមេ្ដចដែរ បើពួកអ្នកជាអ្នកភូតកុហកវិញនោះ ?
ពួកគេ(បងប្អូនរបស់យូសុហ្វ)បានឆ្លើយថាៈ ការពិន័យ របស់គេគឺចំពោះអ្នកណាដែលត្រូវបានគេរកឃើញ(ផ្ដិលមាស)នៅ ក្នុងថង់របស់គេ នោះហើយជាការពិន័យរបស់គេ។ ដូច្នោះហើយ យើងនឹងពិន័យ(ដាក់ទណ្ឌកម្ម)ចំពោះពួកដែលធ្វើខុស។
ហើយ(យូសុហ្វ)បានចាប់ផ្ដើមឆែកឆេរគ្រប់ថង់របស់ ពួកគេ មុននឹងឆែកថង់ប្អូនប្រុសរបស់គេ។ បន្ទាប់មកគាត់ក៏បាន យកវា(ផ្ដិលមាស)ចេញពីថង់ប្អូនប្រុសរបស់គាត់។ នោះហើយ ជាផែនការដែលយើង(អល់ឡោះ)បានរៀបចំសម្រាប់យូសុហ្វ។ តាមពិតគេមិនអាចយកប្អូនប្រុសរបស់គេដោយអនុវត្ដតាមច្បាប់ របស់ព្រះរាជាបានឡើយ លើកលែងតែអល់ឡោះមានចេតនា ប៉ុណ្ណោះ។ យើងលើកកម្ពស់ឋានៈចំពោះអ្នកណាដែលយើងមាន ចេតនា ហើយរាល់អ្នកដែលមានចំណេះដឹងគឺមានអ្នកចេះដឹងខ្ពស់ ជាងទៅទៀត(អល់ឡោះ)។
ពួកគេ(បងប្អូនយូសុហ្វ)បាននិយាយថាៈ ប្រសិនបើគេ (ពុនយ៉ាមីន)បានលួច ប្រាកដជាបងរបស់គេធ្លាប់លួចពីមុនមក។ ហើយយូសុហ្វបានលាក់ទុករឿងនេះក្នុងខ្លួនរបស់គាត់ ដោយគាត់ មិនបានបង្ហាញវាប្រាប់ពួកគេឡើយ។ ហើយគាត់(យូសុហ្វ)បាន និយាយក្នុងចិត្ដថាៈ ពួកអ្នកពិតជាអាក្រក់ឫកមែន ហើយអល់ឡោះ ដឹងបំផុតនូវអ្វីដែលពួកអ្នកនៅរ៉ាយរ៉ាប់។
ពួកគេបាននិយាយថាៈ ឱលោកម្ចាស់(យូសុហ្វ). តាម ពិតគេមានឪពុកចាស់ជរាម្នាក់(ដែលព្រួយបារម្ភចំពោះគេ) ដូចេ្នះ សូមអ្នកយកនរណាម្នាក់ពីពួកយើងជំនួសគេចុះ។ ពិតប្រាកដណាស់ ពួកយើងយល់ឃើញថា អ្នកស្ថិតក្នុងចំណោមអ្នកដែលធ្វើល្អ។
យូសុហ្វបានពោលថាៈ សូមអល់ឡោះបញ្ចៀសពួកយើង កុំឱ្យឃាត់ខ្លួនអ្នកណាម្នាក់ឡើយ លើកលែងតែអ្នកណាដែលពួក យើងបានប្រទះឃើញឥវ៉ាន់របស់ពួកយើងនៅជាមួយគេប៉ុណ្ណោះ។ ពិតប្រាកដណាស់ បើពួកយើងបានធ្វើដូច្នោះ ពួកយើងគឺជាអ្នកដែល បំពានជាមិនខាន។
ដូច្នោះ នៅពេលពួកគេបានអស់សង្ឃឹមចំពោះគេ(យូសុហ្វ) ពួកគេក៏បានទៅពិភាក្សាដោយស្ងាត់ស្ងៀម។ បងរបស់ពួកគេបាន ពោលថាៈ តើពួកឯងមិនបានដឹងទេឬ ? តាមពិតឪពុករបស់ពួកឯង បានឱ្យពួកឯងធ្វើកិច្ចសន្យា(ស្បថ)ចំពោះអល់ឡោះ ហើយកាលពី មុនពួកឯងបានធ្វើឱ្យបាត់យូសុហ្វ ដូច្នោះហើយខ្ញុំនឹងមិនចាកចេញ ពីទឹកដីនេះឡើយ ទាល់តែឪពុករបស់ខ្ញុំអនុញ្ញាតឱ្យខ្ញុំ ឬអល់ឡោះ កាត់សេចក្ដីឱ្យខ្ញុំ ហើយទ្រង់ជាអ្នកកាត់សេចក្ដីដ៏ល្អប្រសើរបំផុត។
(បងគេបង្អស់បាននិយាយថា) ចូរពួកឯងត្រឡប់់ទៅកាន់ ឪពុករបស់ពួកឯងវិញចុះ ហើយចូរពួកឯងប្រាប់ថាៈ ឱលោកឪពុក របស់ពួកយើង. ពិតប្រាកដណាស់ កូន(ពុនយ៉ាមីន)របស់ឪពុកបាន លួចរបស់គេ ហើយពួកយើងមិនអាចធ្វើសាក្សីបានឡើយ លើកលែង តែអ្វីដែលយើងបានដឹង ហើយពួកយើងមិនអាចការពារនូវអ្វីដែល អាថ៌កំបាំងបានឡើយ។
ហើយសូមឪពុកសួរអ្នកស្រុកដែលពួកយើងបាននៅទីនោះ និងក្បួនអ្នកដំណើរដែលពួកយើងបានវិលត្រឡប់មកជាមួយគ្នា ហើយជាការពិតណាស់ ពួកយើងជាអ្នកនិយាយពិត។
គាត់(ឪពុក)បានពោលថា ផ្ទុយទៅវិញ ពួកអ្នកទេ ដែលជាអ្នកប្រឌិតរឿងនេះឡើង។ ដូចនេះការអត់ធ្មត់ វាជាការ ប្រសើរបំផុត(សម្រាប់ខ្ញុំ)។ សង្ឃឹមថា អល់ឡោះនឹងនាំពួកគេ ទាំងអស់គ្នាមកជួបយើងវិញ។ ពិតប្រាកដណាស់ ទ្រង់មហាដឹង មហាគតិបណ្ឌិត។
ហើយគាត់(ឪពុក)បានបែរចេញពីពួកគេ ដោយគាត់បាន ពោលថាៈ គួរឱ្យអាណោចអាធ័មណាស់ចំពោះយូសុហ្វ. ហើយ ភ្នែកទាំងពីររបស់គាត់បានប្រែជាពណ៌ស(មើលមិនឃើញ)ដោយ សារភាពទុក្ខព្រួយ តែគាត់លាក់បាំងមិនឱ្យគេដឹង។
ពួកគេ(កូនរបស់គាត់)បាននិយាយថាៈ សូមស្បថនឹង អល់ឡោះ. ឪពុកនៅតែនឹកដល់យូសុហ្វរហូតដល់ឪពុកចាស់ជរា ឬរហូតដល់ឪពុកស្លាប់។
គាត់បានពោលថាៈ ពិតប្រាកដណាស់ យើងគ្រាន់តែត្អូញ ត្អែរនូវការសោកសៅ និងទុក្ខព្រួយរបស់យើងចំពោះអល់ឡោះ ប៉ុណ្ណោះ ហើយយើងដឹងពីអល់ឡោះនូវអ្វីដែលពួកអ្នកមិនដឹង។
ឱកូនទាំងឡាយរបស់ខ្ញុំ. ចូរពួកអ្នកទៅ ហើយស៊ើបសួរ រកយូសុហ្វ និងប្អូនប្រុស(ពុនយ៉ាមីន)របស់គេ ហើយកុំអស់សង្ឃឹម ពីការប្រោសប្រណីរបស់អល់ឡោះ ។ ពិតប្រាកដណាស់ គ្មានអ្នក ណាម្នាក់អស់សង្ឃឹមពីការប្រោសប្រណីរបស់អល់ឡោះឡើយ លើក លែងតែក្រុមដែលប្រឆាំងប៉ុណ្ណោះ។
បន្ទាប់មកនៅពេលដែលពួកគេបានចូលទៅជួបគេ(យូ-សុហ្វ) ពួកគេបាននិយាយថាៈ ឱលោកម្ចាស់(យូសុហ្វ)អើយ. ពួក យើងនិងគ្រួសារបស់ពួកយើងបានជួបនឹងគ្រោះរាំងស្ងួត ហើយយើង បាននាំមកនូវលុយកាក់បន្ដិចបន្ដួច ហេតុនេះសូមលោកមេត្ដាជួយ បំពេញនូវការវាល់(ដោះដូរស្បៀង)ឱ្យពួកយើង ហើយសូមលោក មេត្ដាបរិច្ចាគឱ្យពួកយើងផង។ ពិតប្រាកដណាស់ អល់ឡោះតបស្នង ផលបុណ្យចំពោះបណ្ដាអ្នកដែលបរិច្ចាគ។
គាត់(យូសុហ្វ)បានពោលថាៈ តើពួកអ្នកបានដឹងឬទេនូវ អី្វដែលពួកអ្នកបានធ្វើទៅលើយូសុហ្វ និងប្អូនប្រុសរបស់គេនៅ ពេលដែលពួកអ្នកជាអ្នកល្ងង់ខ្លៅនោះ?
ពួកគេ(បងយូសុហ្វ)បាននិយាយថាៈ តើលោកប្រាកដជា យូសុហ្វឬ? គាត់បានឆ្លើយថាៈ យើងជាយូសុហ្វ ហើយនេះជាប្អូន របស់ខ្ញុំ(ពុនយ៉ាមីន)។ ជាការពិតណាស់ អល់ឡោះបានប្រោស ប្រទានដល់ពួកយើង(ឱ្យយើងបានជួបគ្នាវិញ)។ ពិតប្រាកដណាស់ អ្នកណាហើយដែលកោតខ្លាចនិងអត់ធ្មត់ អល់ឡោះពិតជាមិន បំបាត់ផលបុណ្យរបស់បណ្ដាអ្នកដែលធ្វើល្អនោះឡើយ។
ពួកគេ(បងយូសុហ្វ)បាននិយាយថាៈ ស្បថនឹងអល់ឡោះ ចុះ. ជាការពិតអល់ឡោះបានលើកតម្កើងលោកខ្ពស់ជាងពួកយើង ហើយពិតប្រាកដណាស់ ពួកយើងជាអ្នកធ្លាប់មានកំហុស។
គាត់(យូសុហ្វ)បានពោលថាៈ ពួកអ្នកកុំបន្ទោសខ្លួនឯង នៅថ្ងៃនេះអ្វី. អល់ឡោះនឹងអភ័យទោសដល់ពួកអ្នក ហើយទ្រង់់ ជាអ្នកអាណិតស្រឡាញ់បំផុត។
(យូសុហ្វបានពោលថា)ចូរពួកអ្នកនាំយកអាវរបស់ខ្ញុំនេះ ហើយគ្រវាសលើផ្ទៃមុខរបស់ឪពុកខ្ញុំទៅ គាត់នឹងមើលឃើញឡើង វិញ ហើយចូរពួកអ្នកនាំគ្រួសាររបស់ពួកអ្នកទាំងអស់មកជួបខ្ញុំ។
ហើយនៅពេលក្បួនអ្នកដំណើរបានចាកចេញ(ពីអេហ្ស៊ីប) ឪពុករបស់ពួកគេ(នៅភូមិកាន់អានប្រទេសស្ហាម)បានពោលថាៈ ពិតប្រាកដណាស់ យើងធុំក្លិនយូសុហ្វប្រសិនបើពួកអ្នកមិនគិតថា យើងរវើរវាយទេនោះ។
ពួកគេ(អ្នកនៅជាមួយយ៉ាក់កូប)បាននិយាយថាៈ ស្បថ នឹងអល់ឡោះចុះ. ពិតប្រាកដណាស់ លោកឪពុកស្ថិតក្នុងភាពវងេ្វង វង្វាន់ដូចមុនដដែល។
ក្រោយមក នៅពេលដែលអ្នកនាំដំណឹងរីករាយបានមក ដល់ គេ(បងយូសុហ្វ)ក៏បានគ្រវាសអាវនោះលើផ្ទៃមុខរបស់គាត់ (ឪពុក) ហើយគាត់ក៏បានមើលឃើញឡើងវិញ។ គាត់បានពោល ថាៈ តើយើងមិនបានប្រាប់ពួកអ្នកទេឬថា យើងពិតជាដឹងពី អល់ឡោះនូវអ្វីដែលពួកអ្នកមិនដឹងនោះ?
ពួកគេ(កូនយ៉ាក់កូប)បាននិយាយថាៈ ឱឪពុករបស់ពួក យើង. សូមលោកឪពុកជួយសុំអភ័យទោស(ពីអល់ឡោះ)ឱ្យពួក យើងនូវបាបកម្មទាំងឡាយរបស់ពួកយើងផង ពិតប្រាកដណាស់ ពួកយើងជាអ្នកដែលធ្លាប់មានកំហុស។
គាត់(ឪពុក)ក៏បានតបវិញថាៈ យើងនឹងជួយសុំអភ័យ ទោសពីម្ចាស់របស់យើងឱ្យពួកអ្នក។ ពិតប្រាកដណាស់ ទ្រង់ជា ម្ចាស់មហាអភ័យទោស មហាអាណិតស្រឡាញ់។
ក្រោយមក នៅពេលដែលពួកគេ(ក្រុមគ្រួសារយូសុហ្វ) បានចូលទៅជួបយូសុហ្វ គាត់ក៏ស្ទុះទៅឱបឪពុកម្ដាយរបស់គាត់ ដោយពោលថាៈ ចូរអ្នកទាំងអស់ចូលមករស់នៅប្រទេសអេហ្ស៊ីប ដោយសុវត្ថិភាពចុះអ៊ិនស្ហាអល់ឡោះ(ប្រសិនបើអល់ឡោះមាន ចេតនា)។
ហើយយូសុហ្វបាននាំឪពុកម្ដាយរបស់គេទៅអង្គុយលើ បល្ល័ង្គ ហើយពួកគេបានឱនគោរពចំពោះគាត់ ហើយគាត់ក៏បាន ពោលថាៈ ឱឪពុកជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ. នេះជាអត្ថន័យនៃសុបិន របស់ខ្ញុំកាលពីមុន ពិតប្រាកដណាស់ម្ចាស់របស់ខ្ញុំបានធ្វើឱ្យវាក្លាយ ជាការពិតមែន។ ហើយពិតណាស់ ទ្រង់បានធ្វើល្អចំពោះខ្ញុំ ដោយ ទ្រង់បានធ្វើឱ្យខ្ញុំរួចផុតពីមន្ទីរឃុំឃាំង ហើយទ្រង់បាននាំអ្នកទាំង អស់គ្នាចេញពីទីជនបទក្រោយពីស្ហៃតនបានបំបែកបំបាក់រវាងខ្ញុំ និងបងប្អូនរបស់ខ្ញុំ។ ពិតប្រាកដណាស់ ម្ចាស់របស់ខ្ញុំមហាទន់ភ្លន់ ចំពោះអ្នកណាដែលទ្រង់មានចេតនា។ ពិតប្រាកដណាស់ ទ្រង់មហា ដឹង មហាគតិបណ្ឌិត។
ឱម្ចាស់របស់ខ្ញុំ. តាមពិតទ្រង់បានផ្ដល់ឱ្យខ្ញុំនូវអំណាច មួយចំនួន ហើយបានបង្រៀនខ្ញុំឱ្យចេះកាត់សុបិន ទ្រង់ជាម្ចាស់ ដែលបានបង្កើតមេឃជាច្រើនជាន់ និងផែនដី ទ្រង់ជាអ្នកគាំពារខ្ញុំ នៅក្នុងលោកិយនេះនិងថ្ងៃបរលោក។ សូមទ្រង់មេត្ដាឱ្យខ្ញុំស្លាប់ក្នុង នាមជាអ្នកមូស្លីម និងបញ្ចូលខ្ញុំទៅជាមួយបណ្ដាអ្នកដែលសាងអំពើ ល្អត្រឹមត្រូវផង។
នោះគឺជាដំណឹងអាថ៌កំបាំងមួយចំនួនដែលយើងផ្ដល់វា ឱ្យអ្នក(មូហាំម៉ាត់)។ ហើយអ្នកមិនធ្លាប់នៅជាមួយពួកគេឡើយ នៅពេលដែលពួកគេបានរៀបចំផែនការរបស់ពួកគេជាមួយគ្នា ខណៈដែលពួកគេប្រើឧបាយកលនោះ។
ហើយមនុស្សលោកភាគច្រើនគ្មានជំនឿឡើយ សូម្បីតែ អ្នកបានព្យាយាម(ពន្យល់)យ៉ាងណាក៏ដោយ។
ហើយអ្នកមិនបានសុំកម្រៃពីពួកគេនៅក្នុងរឿងនេះ ឡើយ។ វា(គម្ពីរគួរអាន)គ្មានអ្វីក្រៅពីការរំលឹកទូន្មានដល់ពិភព ទាំងអស់(មនុស្សលោកនិងជិន...)នោះឡើយ។
ហើយមានភស្ដុតាងជាច្រើននៅលើមេឃជាច្រើនជាន់ និងផែនដី ដែលពួកគេឆ្លងកាត់(មើលឃើញ)វា តែពួកគេបែរចេញ (មិនពិចារណា)ពីវាទៅវិញ។
ហើយពួកគេភាគច្រើនគ្មានជំនឿលើអល់ឡោះឡើយ លើកលែងតែពួកគេជឿដោយធ្វើស្ហ៊ីរិកប៉ុណ្ណោះ។
តើពួកគេមានសុវត្ថិភាពដែរឬទេ នៅពេលដែលទណ្ឌកម្មរបស់អល់ឡោះបានគ្របដណ្ដប់លើពួកគេ ឬមួយនៅពេលដែល ថ្ងៃបរលោកមកដល់ពួកគេជាបន្ទាន់ ដោយពួកគេមិនដឹងខ្លួននោះ?
ចូរអ្នក(មូហាំម៉ាត់)ពោលថាៈ នេះជាមាគ៌ារបស់ខ្ញុំ ដែលខ្ញុំអំពាវនាវទៅកាន់អល់ឡោះ ដោយមានការចេះដឹងច្បាស់ លាស់ ខ្ញុំនិងអ្នកដែលបានដើរតាមខ្ញុំ(ត្រូវអំពាវនាវអ្នកផេ្សងទៀត ទៅកាន់អល់ឡោះ)។ ហើយអល់ឡោះមហាជ្រះស្អាត ហើយខ្ញុំ មិនមែនជាអ្នកដែលស្ថិតក្នុងចំណោមពួកដែលធ្វើស្ហ៊ីរិកឡើយ។
ហើយយើងមិនបានបញ្ជូននរណាម្នាក់មុនអ្នក ក្រៅពី បុរសៗដែលយើងផ្ដល់វ៉ាហ៊ីដល់ពួកគេក្នុងចំណោមអ្នកភូមិស្រុកនោះ ឡើយ។ តើពួកគេមិនបានធ្វើដំណើរនៅលើផែនដីនិងពិនិត្យមើលទេ ឬថា តើលទ្ធផលចុងក្រោយរបស់ពួកដែលពីមុនពួកគេនោះយ៉ាងដូច មេ្ដចទៅ? ហើយជាការពិតណាស់ លំនៅដ្ឋាននៅថ្ងៃបរលោកគឺ ប្រសើរសម្រាប់បណ្ដាអ្នកដែលកោតខ្លាចអល់ឡោះ តើពួកអ្នកមិន គិតពិចារណាទេឬ?
លុះដល់ពេលដែលអ្នកនាំសារទាំងឡាយអស់សង្ឃឹម ដោយពួកគេបានគិតថា ពួកគេពិតជាត្រូវបានគេបដិសេធ។ (ពេល នោះ)ជំនួយរបស់យើងក៏បានមកដល់ពួកគេ ហើយយើងនឹងសង្គ្រោះ អ្នកណាដែលយើងមានចេតនា។ ហើយទណ្ឌកម្មរបស់យើងនឹងមិន ត្រូវបានគេបញ្ចៀសពីក្រុមដែលប្រព្រឹត្ដអំពើអាក្រក់នោះឡើយ។
តាមពិតនៅក្នុងប្រវត្ដិសាស្ដ្រនានារបស់ពួកគេ គឺជាមេរៀនសម្រាប់អ្នកដែលមានបញ្ញាញាណ។ វា(គម្ពីរគួរអាន)មិនមែន ជាពាក្យសំដីដែលត្រូវគេប្រឌិតនោះឡើយ ក៏ប៉ុន្ដែជាការបញ្ជាក់ ចំពោះអ្វីដែលមានពីមុនមក(គម្ពីរតាវរ៉ត គម្ពីរអ៊ីញជីល...) និងជា ការបរិយាយដ៏លំអិតនូវអ្វីគ្រប់បែបយ៉ាង ហើយនិងជាការចង្អុល បង្ហាញ ព្រមទាំងជាការប្រោសប្រណីសម្រាប់ក្រុមដែលមានជំនឿ។
