ترجمة معاني سورة الفجر
 باللغة الفارسية من كتاب الترجمة الفارسية - دار الإسلام
            .
            
                                    من تأليف: 
                                            فريق عمل اللغة الفارسية بموقع دار الإسلام
                                                            .
                                                
            
                                                                                                            ﰡ
                                                                                        
                    
                                                                                                                                        
                    
                                                                                    و به شبهای دهگانه [آغاز ذیحجه]
                                                                         
                                                                                                                                        
                    
                                                                                                                                        
                    
                                                                                    و سوگند به شب، هنگامی که [حرکت میکند و] میرود.
                                                                         
                                                                                                                                        
                    
                                                                                    آیا در این [چیزها] سوگندی برای صاحبخرد نیست [که او را قانع نماید]؟
                                                                         
                                                                                                                                        
                    
                                                                                    [ای پیامبر،] آیا ندیدی که پروردگارت با [قوم] عاد چه کرد؟
                                                                         
                                                                                                                                        
                    
                                                                                    [همان قبیلۀ] اِرَم که دارای [کاخهایی با] ستونهای بلند بودند
                                                                         
                                                                                                                                        
                    
                                                                                    که همانند آن در شهرها آفریده نشده بود؟
                                                                         
                                                                                                                                        
                    
                                                                                    و [نیز قوم] ثَمود، کسانی که صخرههای سخت را از [کنار] وادی میتراشیدند [و خانه برای خودشان میساختند]؟
                                                                         
                                                                                                                                        
                    
                                                                                    و فرعون، صاحب سپاه [بزرگ و قدرتمند].
                                                                         
                                                                                                                                        
                    
                                                                                    [همان] کسانی که در شهرها طغیان [و سرکشی] کردند
                                                                         
                                                                                                                                        
                    
                                                                                    و فسادِ بسیار در آنها به بار آوردند.
                                                                         
                                                                                                                                        
                    
                                                                                    آنگاه پروردگارت تازیانۀ عذاب را بر آنان فرود آورد.
                                                                         
                                                                                                                                        
                    
                                                                                    یقیناً پروردگار تو در کمینگاه است.
                                                                         
                                                                                                                                        
                    
                                                                                    و اما انسان هنگامی که پروردگارش او را بیازماید و گرامی دارد و به او نعمت بخشد، [مغرور میگردد و گمان میکند که این امر به خاطر کرامتی است که نزد الله دارد و] میگوید: «پروردگارم مرا گرامی داشته است»؛
                                                                         
                                                                                                                                        
                    
                                                                                    و اما هنگامی که او را بیازماید و روزیاش را بر او تنگ گیرد، [دلسرد شده و گمان میکند که این امر به خاطر خواری است که نزد الله دارد و] میگوید: «پروردگارم مرا خوار کرده است».
                                                                         
                                                                                                                                        
                    
                                                                                    هرگز چنین نیست [که شما میپندارید]؛ بلکه شما یتیم را گرامی نمیدارید
                                                                         
                                                                                                                                        
                    
                                                                                    و یکدیگر را بر اطعام مستمندان ترغیب نمیکنید
                                                                         
                                                                                                                                        
                    
                                                                                    و میراث را حریصانه میخورید [و حق ضعیفان را نمیدهید]
                                                                         
                                                                                                                                        
                    
                                                                                    و مال و ثروت [دنیا] را بسیار دوست دارید.
                                                                         
                                                                                                                                        
                    
                                                                                    هرگز چنین نیست [که شما گمان میکنید]؛ هنگامی که زمین سخت در هم کوبیده شود [و هموار گردد]
                                                                         
                                                                                                                                        
                    
                                                                                    و پروردگارت [برای دادرسی] بیاید و [نیز] فرشتگان صفدرصف [بایستند]
                                                                         
                                                                                                                                        
                    
                                                                                    و در آن روز جهنم آورده شود، در آن روز است که انسان [کافر] پند میگیرد [و توبه میکند]؛ و [اما] این پند گرفتن، چه سودی برایش دارد؟
                                                                         
                                                                                                                                        
                    
                                                                                    وی میگوید: «ای کاش [در دنیا] برای [این] زندگیام [اعمال نیک، از] پیش فرستاده بودم!
                                                                         
                                                                                                                                        
                    
                                                                                    در آن روز، هیچ کس همانند عذاب او [= الله] عذاب نمیکند،
                                                                         
                                                                                                                                        
                    
                                                                                    و هیچ کس همچون بند کشیدن او [= الله]، کسی را به بند نمیکشد.
                                                                         
                                                                                                                                        
                    
                                                                                    [اما به مؤمن ندا میشود:] «ای روحِ آرامیافته،
                                                                         
                                                                                                                                        
                    
                                                                                    به سوی پروردگارت بازگرد، در حالی که تو [از پاداشِ الله] راضی هستی، و او از [اعمال] تو راضی است.
                                                                         
                                                                                                                                        
                    
                                                                                    پس در زمرۀ بندگان [خاصّ] من در آی