ترجمة معاني سورة المطفّفين
باللغة الفارسية من كتاب الترجمة الفارسية - دار الإسلام
.
من تأليف:
فريق عمل اللغة الفارسية بموقع دار الإسلام
.
ﰡ
ﯖﯗ
ﰀ
وای بر کم‌فروشان!
کسانی که چون [برای خود] از مردم پیمانه می‌کنند، حق خود را کامل می‌گیرند،
و هنگامی که [می‌خواهند] برای آنان پیمانه یا وزن کنند، کم می‌گذارند.
آیا آنها گمان نمی‌کنند که [قیامت فرا می‌رسد و از قبرها] برانگیخته می‌شوند،
ﭑﭒ
ﰄ
در روزی بزرگ؟
[همان] روزی که مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان می‌ایستند.
هرگز چنین نیست [که کافران پنداشته‌اند]! به راستی که نامۀ [اعمال] بدکاران در سِجّین است.
و تو چه دانی که سِجّین چیست؟
ﭦﭧ
ﰈ
کتابی است که [اعمال بدکاران در آن] نوشته شده است.
در آن روز، وای بر تکذیب‌کنندگان!
همان کسانی که روز جزا را [انکار و] تکذیب می‌کنند؛
و جز ستمکارانِ گنهکار، [کسی] آن [روز] را تکذیب نمی‌کند.
هنگامی که آیات ما بر او تلاوت می‌شود، میگوید: «[این] افسانه‌های گذشتگان است».
هرگز چنین نیست [که آنها گمان می‌کنند]؛ بلکه [به سبب] آنچه کرده‌اند، بر دلهایشان زنگار بسته است.
هرگز چنین نیست [که آنها می‌پندارند]. بی‌گمان، آنان در آن روز از [دیدار] پروردگار‌شان محرومند.
و [بعد از حساب،] مسلماً وارد دوزخ می‌شوند.
آنگاه به آنان گفته می‌شود: «این [آتش،] همان چیزی است که آن را تکذیب می‌کردید».
هرگز چنین نیست [که آنها می‌پندارند]؛ بی‌گمان، نامۀ [اعمال] نیکوکاران در «عِلّیین» است.
و تو چه دانی که «عِلّیین» چیست؟
ﮭﮮ
ﰓ
کتابی است که [اعمال نیکوکاران در آن] نوشته شده است،
ﮰﮱ
ﰔ
که مقرّبان [درگاه الهی] بر آن حاضر می‌شوند [و گواهی میدهند].
همانا نیکوکاران در نعمت[های بهشت] هستند.
بر تختها [تکیه زده و] می‌نگرند.
خرمی و نشاطِ نعمت را در چهره‌هایشان [می بینی و] می‌شناسی.
آنها از شراب نابِ مُهرشده، [نوشانیده و] سیراب می‌شوند.
مُهری که بر آن نهاده شده، از مُشک است، و مشتاقان [رحمت]، در این [شراب و دیگر نعمتهای بهشتی] باید بر یکدیگر پیشی گیرند.
و آمیزه‌اش از تسنیم است؛
[همان] چشمه‌ای که مقربان [درگاه الهی] از آن می‌نوشند.
همانا کسانی که جرم و گناه کردند، پیوسته [در دنیا] بر کسانی که ایمان آورده بودند می‌خندیدند.
و هر گاه [مؤمنان] از کنار‌شان می‌گذشتند، با چشم و ابرو به هم اشاره می‌کردند [و آنان را به سُخره می‌گرفتند]؛
و چون به سوی خانوادۀ خود بازمی‌گشتند، [به خاطر تمسخرِ مؤمنان] شادمان و خندان بودند؛
و هنگامی که مؤمنان را می‌دیدند می‌گفتند: «بی‌گمان، اینان گمراهانند»؛
در حالی که آنان برای مراقبت [و نگهبانی،] بر مؤمنان فرستاده نشده بودند.
ولی امروز کسانی که ایمان آورده‌اند، به کافران می‌خندند.
بر تختهای [آراسته نشسته و به نعمتهای الهی] می‌نگرند.
آیا کافران [با چشیدن عذاب،] جزای آنچه را که می‌کردند دریافت نموده‌اند؟
