ترجمة معاني سورة النبأ
باللغة الفارسية من كتاب الترجمة الفارسية - دار الإسلام
.
من تأليف:
فريق عمل اللغة الفارسية بموقع دار الإسلام
.
ﰡ
[کافران] دربارۀ چه چیزی از یکدیگر سؤال میکنند؟
همان [خبری] که آنها در آن اختلاف دارند.
چنین نیست [که آنها میاندیشند]؛ به زودی خواهند دانست.
باز هم چنین نیست؛ به زودی خواهند دانست.
آیا زمین را بستری [برای آسایش شما] قرار ندادیم؟
و کوهها را میخها[ی آن قرار ندادیم؟]
و شما را جفت [= نر و ماده] آفریدیم.
و خواب شما را [مایۀ] آرامشتان قرار دادیم.
و شب را پوششی [برایتان] قرار دادیم.
و روز را [وسیلۀ] زندگی و [امرارِ معاش] قرار دادیم،
و بر فراز شما هفت [آسمان] محکم بنا کردیم،
و [خورشید را] چراغی درخشان آفریدیم،
و از ابرهای بارانزا، آبی فراوان فروفرستادیم
تا دانه و گیاه بسیار با آن برویانیم.
و باغهایی پردرخت [با آن پرورش دهیم].
بیگمان، روز داورى، وعدهگاه [ما با شما] است.
روزی که در «صور» دمیده میشود و شما گروهگروه [به محشر] میآیید؛
و آسمان گشوده میشود و به صورت درهای متعدد درمیآید؛
و کوهها به حرکت درمیآید و به صورت سرابی میشود؛
و بیگمان، جهنم کمینگاهی است
و محل بازگشتی برای طغیانگران.
مدت زمانی طولانی در آنجا میمانند.
در آنجا نه [چیز] خنکی میچشند و نه آشامیدنی [گوارایی خواهند داشت].
جز آبی سوزان و [مایعی که] چرک و خون [است].
[این] کیفری است مناسب و درخور [اعمالشان]؛
چرا که آنها هیچ امیدی به [روز] حساب نداشتند
و آیات ما را به شدت تکذیب کردند؛
و ما همه چیز را [در لوح محفوظ] شمارش و ثبت کردهایم.
پس [کیفرِ اعمال خود را] بچشید که چیزی جز عذاب بر شما نمیافزاییم.
بیگمان، برای پرهیزگاران کامیابی [بزرگی] است.
باغهای [میوه] و تاکستانها.
و حوریانی نوجوان و همسن و سال.
و جامهایی لبریز و پیاپی [از شراب پاکیزۀ بهشت].
در آنجا نه سخن بیهودهای میشنوند و نه دروغی.
[این] پاداش، از جانب پروردگار توست، و عطایی از روی حساب
[همان] پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان آنهاست؛ [همان الله] رحمان [که] هیچ کس [در آن روز] یارای سخن گفتن با او را ندارد.
روزی که روح [= جبرئیل] و فرشتگان به صف میایستند، [و] هیچ کس سخن نمیگوید، جز کسی که الله رحمان به او اجازه داده باشد و [او] سخن درست [و صواب] گوید.
آن [روز]، روزِ حق است [و بدون تردید واقع میشود]؛ پس هر کس كه بخواهد، [میتواند] راه بازگشتى به سوى پروردگار خود بجوید.
به راستی، ما شما را از عذابی نزدیک بیم دادیم: روزی که انسان آنچه را از قبل با دستهای خود فرستاده است میبیند، و کافر میگوید: «ای کاش من خاک بودم [و برای حساب برانگیخته نمیشدم»]!