ترجمة معاني سورة الصافات
باللغة الطاجيكية من كتاب الترجمة الطاجيكية - عارفي
.
من تأليف:
فريق متخصص مكلف من مركز رواد الترجمة بالشراكة مع موقع دار الإسلام
.
ﰡ
ﭑﭒ
ﰀ
Савганд ба фариштагони саф ба саф [ки барои парастиши Парвардигор истодаанд]
ﭔﭕ
ﰁ
Ва савганд ба фариштагоне, ки абрҳоро меронанд
ﭗﭘ
ﰂ
Ва савганд ба фариштагоне, ки Қуръон тиловат мекунанд
[ки] Бе тардид, маъбуди шумо яктост
[Ҳамон] Парвардигори осмонҳову замин ва он чи миёни онҳост ва Парвардигори [хуршед дар ғурубгоҳҳо ва] тулуъгоҳҳо
Ба ростӣ, ки Мо осмони дунёро бо зевари ситорагон оростем
Ва онро аз [дастрасии] ҳар шайтони саркаш ҳифз кардем
[Он шаётин ҳаргиз] наметавонанд [суханони фариштагони] олами болоро бишунаванд ва аз ҳар сӯ [бо шаҳобҳои оташин] тирборон мешаванд
[Аз вуруди онон ба олами фариштагон ҷилавгирӣ мешавад ва ҳамвора ба] ақиб ронда мешаванд ва азоби ҷовидон [дар пеш] доранд
Магар касе, ки ногаҳон чизе [аз гуфтугӯи фариштагон]-ро дуздида гӯш диҳад, ки [дар ин сурат] шаҳоби дурахшон ӯро дунбол мекунад
Аз онон [кофирон] бипурс, ки оё офариниши [пайкарҳои] онон сахттар аст ё он чи ки Мо [аз замину осмонҳо ва ҷаҳони бекарон] офаридаем; [дар ҳоле ки] Мо онҳоро аз гили [беарзиш ва] часпида падид овардем
Ту [аз инкори онон] дар шигифтӣ ва онҳо [низ суханонатро дар бораи қиёмат] масхара мекунанд
Ва чун панд дода шаванд, намепазиранд
Ва чун нишонаҳои [дар мавриди ростгӯии Паёмбар] мебинанд, [онро] ба тамасхур мегиранд
Ва мегӯянд: «Ин [Қуръон чизе] нест, магар ҷодуе ошкор
Оё ҳангоме ки мурдем ва хок ва устухон шудем, барангехта хоҳем шуд?
ﯗﯘ
ﰐ
Оё падарони мо [низ барангехта мешаванд]?»
Бигӯ: «Оре, шумо, дар ҳоле ки хор ҳастед [зинда мешавед]»
Пас, [вуқуи қиёмат] танҳо бо як бонг [-и саҳмнок] аст ва ногаҳон [ҳама аз қабрҳо берун меоянд ва дар интизори дастури Парвардигор, ваҳшати қиёматро] назорат мекунанд
Ва мегӯянд: «Вой бар мо! Ин [ҳамон] рӯзи ҷазост»
[Гуфта мешавад: Оре] ин ҳамон рӯзи довариест, ки дурӯғаш меангоштед»
[Ба фариштагон гуфта мешавад] «Касонеро, ки [бо ширк ба хеш] ситам карданд,ё бо [ҳамфикрон ва] ҳаммонандҳояшон
ва он чи ба ҷои Аллоҳ таоло мепарастиданд, гирд оваред ва ба роҳи дузах ҳидояташон кунед
Ва ононро нигаҳ доред, ки, ҳатман, [пеш аз рафтан ба дузах] бозхост хоҳанд шуд
[Аз дузахиён мепурсанд] «Чаро [монанди дунё] аз якдигар ҳимоят намекунед?»
Балки имрӯз [ҳамагӣ] таслим [-и амри Парвардигор] ҳастанд
Ва сарзанишкунон ба якдигар рӯ меоранд
[Ва ба роҳбарон ва бузургони худ] мегӯянд: «Шумо [барои ба куфр кашонондани мо бо иддаои дини ростин ва] аз ҷониби ҳақ ба суроғамон меомадед»
[Роҳбаронашон] Мегӯянд: «Мо муқассир нестем], балки шумо худ имон надоштед
Ва мо ҳеҷ тасаллуте бар шумо надоштем; балки шумо худ гурӯҳи саркаш будед
Пас, [акнун] фармони муҷозоти Парвардигорамон бар мо муҳаққақ шуда ва ба ростӣ, мо [ҳамагӣ азоби дузахро] чашандаем
Пас, шуморо гумроҳ намудем [чаро ки] дар ҳақиқат, худ низ гумроҳ будем»
Пас, яқинан он рӯз ҳамаи [онон] дар азоб шариканд
Бе тардид, Мо бо гунаҳкорон инчунин [рафтор] мекунем
Онон буданд, ки чун ба эшон гуфта мешуд: «Маъбуде [барҳақ] ҷуз Аллоҳ таоло нест» саркашӣ [ва такаббур] мекарданд
ва мегуфтанд: «Оё мо маъбудонамонро ба хотири [сухани] шоире девона раҳо кунем?»
[Чунин нест] балки ӯ ҳақ [тавҳид]- ро оварда ва паёмбарони [пешин] – ро тасдиқ кардааст
Шумо [кофирон], ҳатман, азоби дардноки [дузах]-ро мечашед
Ва ҷуз [дар баробари] он чи мекардед, муҷозот намешавед
Ҳама азоб мебинанд, магар бандагони мухлиси Аллоҳ таоло
Онон [дар пешгоҳи Парвардигор ризқу] рӯзии мушаххасе доранд
[Анвои] меваҳо [-ро дар ихтиёр хоҳанд дошт] ва гиромӣ дошта мешаванд
Дар боғҳои пурнеъмати [биҳишт]
Дар ҳоле ки муқобили якдигар бар тахтҳо [такя задаанд]
ҷоме аз шароби ноб [ва зулол] перомунашон мегардонанд
[Шаробе равшан ва] сафед, ки барои нӯшандагонашон лаззатбахш аст
[Шаробе, ки хуморӣ ва] сардардӣ дар нӯшиданаш нест ва аз он маст намегарданд
Ва наздашон занони дуруштчашм аст, ки [ танҳо ба шавҳарони худ] назар доранд
[Занон чунон сафедандоманд, ки] гӯё тухм [-и парандагон] ҳастанд [ва зери пар ва боли онҳо аз дастрасии ҳамагон] пинҳон мондаанд
[Биҳиштиён дар бораи рӯйдодҳои дунё суҳбат мекунанд ва] бархе аз онон пурсишкунон рӯ ба бархе дигар мекунанд
Яке аз онон мегӯяд: «Ман [дар дунё] ҳамнишине доштам
[Ӯ пайваста] Мегуфт: Оё ту воқеан [ба қиёмат] бовар дорӣ?
Оё ҳангоме ки мурдем ва хок ва устухон шудем, оё ҳақиқатан [зинда мешавем ва ба хотири корҳоямон] ба мо кайфар медиҳанд?»
[Сипас, ба дӯстони биҳиштиаш] мегӯяд: «Оё [шумо низ ҳамроҳи ман] сар мекашед [то бидонем ӯ куҷост]?»
Он гоҳ худи ӯ сар мекашад ва ӯро дар миёни дузах мебинад
Ба ӯ мегӯяд: «Ба Аллоҳ таоло савганд, ки наздик буд маро [бо васвасаҳои куфромезат] нобуд созӣ
Агар неъмати [ҳидояти] Парвардигорам набуд, ман низ аз ҳозиршудагон [дар дузах] будам»
[Он гоҳ ба биҳиштиён мегӯяд] «Оё мо дигар марге нахоҳем дошт
ҷуз марги нахустин, ва азоб намешавем?
Ба ростӣ, ки ин ҳамон комёбии бузург аст
Аҳли амал бояд барои чунин [подош] бикӯшанд
Оё ин [неъмати биҳишт, каримонатар ва] барои пазироӣ беҳтар аст ё дарахти зақум [дар дузах]?
Бе тардид, Мо он дарахтро мояи озмоиши ситамгорони [мушрик] додаем [чаро ки мегӯянд: «Ҳеҷ дарахте дар оташ намерӯяд»]
Дар ҳақиқат, он [мояи азоб] дарахте аст, ки аз жарфои дузах мерӯяд
Меваҳояш [чунон бадманзар аст, ки] гӯё сарҳои шаётин аст
Онон [дузахиён] аз [меваҳои талхи] он мехӯранд ва шикамҳоро аз онҳо анбошта мекунанд
Он гоҳ рӯи ин [ғизои нопок, ба ҷойи нӯшидани] омезаҳои аз оби ҷӯшон доранд
Сипас, яқинан, бозгашташон ба дузах аст
Онон падарони худро гумроҳ ёфтанд
Ва [ҳамчунон] дар пайи онон мешитофтанд
Ва, ҳатман, қабл аз онон низ бештари пешиниён гумроҳ шуданд
Ва бе тардид, Мо миёнашон ҳушдордиҳандагон [-и бисёр] фиристодем
Пас, бингар, ки саранҷоми ҳушдорёфтагон чи гуна буд
[Ҳама гирифтори азоб шуданд] магар бандагони мухлиси Аллоҳ таоло
Нуҳ ба даргоҳи Мо дуо кард ва [Мо] чи наку иҷобаткунанда будем!
Ва ӯ ва хонаводаашро [бо ҳамроҳи муъминон] аз балои бузурги [тӯфон] наҷот додем
Ва [пас аз тӯфон, фақат пайравони муъмин ва] хонаводаи ӯро [дар замин] боқӣ гузоштем
Ва барояш дар миёни ояндагон [номи нек] бар ҷой ниҳодем
Салом [ва ситоиши] ҷаҳониён бар Нуҳ бод
Ба ростӣ Мо накукоронро, инчунин, подош медиҳем
Бе тардид, ӯ аз бандагони муъмини Мо буд
Он гоҳ дигаронро [ки дар тӯфон монда буданд] ғарқ кардем
Ва, ҳатман, Иброҳим аз пайравони ӯ [Нуҳ] буд
[Ёд кун аз] ҳангоме ки вай бо дили пок [ва холӣ аз ширк] ба [даргоҳи] Парвардигораш омад
Он гоҳ ки ба падар ва қавмаш гуфт: « Чи чизе мепарастед?
Оё ба ҷойи Аллоҳ таоло ин маъбудони дурӯғинро мехоҳед?
Гумонатон дар бораи Парвардигори ҷаҳониён чист?»
Сипас нигоҳе ба ситорагон афканд [ва андешид]
Ва гуфт: «Ман беморам [ва дар ҷашн ширкат намекунам]»
Мардум ӯро тарк карданд ва рафтанд
Он гоҳ пинҳонӣ назди бутҳояшон рафт ва [бо тамасхур] гуфт: «Чизе намехӯред?
Шуморо чи шудааст, ки сухан намегӯед?»
Сипас бо дасти рости худ зарбаҳои [муҳкам] бар онҳо ворид овард [ва ҷуз бути бузург ҳамаро шикаст]
Пас, қавмаш шитофтанд ва ба сӯйи ӯ омаданд
[Иброҳим] гуфт: «Оё чизеро, ки худ метарошед, мепарастед?
Ва ҳол он ки Аллоҳ таоло [ҳам] шумо ва [ ҳам] он чиро анҷом медиҳед офаридааст
[Вақте бутпарастон аз посух дармонданд] Гуфтанд: «Барояш бинои [баланд] бисозед ва ӯро дар оташ биафканед»
Пас, барои [нобудии] ӯ найранг хостанд, [вале] Мо ононро паст ва [мағлуб] сохтем [ва оташ бар Иброҳим сард ва беасар шуд]
Ва гуфт: «Ман ба сӯи [сарзамини дигаре барои ибодати] Парвардигорам меравам ва Ӯ ҳидоятам хоҳад кард
Парвардигоро, ба ман [фарзанде] аз шоистагон ато кун»
Мо [дуояшро мустаҷоб кардем ва] ӯро ба таваллуди писари бурдборе башорат додем
Ва чун [Исмоил] ба [синни навҷавонӣ ва] ҳадди талош [ва ҳамкорӣ] бо ӯ [Иброҳим] расид, ба вай гуфт: Писарам, дар хоб [ба ман ваҳй мешавад ва] мебинам, ки туро забҳ мекунам. Назарат дар ин бора чист?» [Исмоил] гуфт: «Падарҷон, он чиро ки ба ту амр шудааст анҷом бидеҳ. Иншоаллоҳ маро [дар баробари ин фармон] шикебо хоҳӣ ёфт»
Пас, чун ҳар ду таслими [фармони Парвардигор] шуданд ва [Иброҳим] ӯро бо гуна [бар хок] ниҳод
Ба ӯ нидо додем, ки «Эй Иброҳим!
Яқинан хобатро таҳаққуқ бахшидӣ». Мо накукоронро чунин подош медиҳем
Бе тардид, ин [хоб] озмоише ошкор буд [ва Иброҳим аз он сарбаланд берун омад]
Ва [ҷони] ӯро дар баробари қурбонии бузурге бозхаридем
Ва барояш дар миёни ояндагон [номи нек] бар ҷой ниҳодем
Салом бар Иброҳим
Мо накукоронро чунин подош медиҳем
Бе тардид, ӯ аз бандагони муъмини Мо буд
Ва ӯро ба [таваллуди] Исҳоқ, ки паёмбаре аз шоистагон буд, башорат додем
[Мо] Ба ӯ ва Исҳоқ баракат додем, ва [бархе] аз афроди дудмонашон накукор буданд ва [бархе дигар] ошкоро нисбат ба хештан ситамгор буданд
Ва ба ростӣ, бар Мӯсо ва Ҳорун миннат ниҳодем
Ва он дуро ҳамроҳи қавмашон аз андуҳи бузург [ситами Фиръавн ва хатари ғарқ шудан дар Нил] наҷот додем
Ва ёриашон кардем, то пирӯз шуданд
Ва ба он ду китоби равшангар [Таврот] додем
Ва ба роҳи рост ҳидояташон кардем
Ва барояшон дар миёни ояндагон [номи нек] бар ҷой ниҳодем
Салом бар Мӯсо ва Ҳорун
Мо накукоронро чунин подош медиҳем
Бе тардид, он ду бандагони муъмини Мо буданд
Ва, ҳатман, Илёс [низ] яке аз паёмбарони [Мо] буд
[Ёд кун аз] Ҳангоме ки ӯ ба қавмаш гуфт: «Оё [аз Аллоҳ таоло] парво намекунед?
Оё [бути] «Баъл»-ро [ба парастиш] мехонед ва беҳтарин офарандаро раҳо мекунед?
Аллоҳ таоло [-ро тарк мекунед], ки Парвардигори шумо ва Парвардигори падаронатон аст»
Аммо ӯро дурӯғгӯ ангоштанд ва мусалламан, [барои азоб] ҳозир карда мешаванд
Магар бандагони мухлиси Аллоҳ таоло
Мо барояш дар миёни ояндагон [номи нек] бар ҷой ниҳодем
Салом бар Илёс
Ба ростӣ, Мо накукоронро чунин подош медиҳем
Бе тардид, ӯ аз бандагони муъмини Мо буд
Ва ҳатман, Лут [низ] яке аз паёмбарони [Мо] буд
[Ёд кун аз] ҳангоме ки ӯ ва ҳамаи хонаводаашро наҷот додем
Магар пиразане, ки аз боқимондагон [дар азоб] буд
Сипас дигаронро ҳалок кардем
Ва шумо [дар сафар ба сарзамини Шом] субҳгоҳон бар [вайронаҳои шаҳрҳои] онон мегузаред,
ва шабонгоҳ. Оё намеандешед [ва ибрат намегиред]?
Ва, ҳатман, Юнус [низ] яке аз паёмбарони [Мо] буд
[Ёд кун аз] ҳангоме ки [ хашмгин аз куфри қавмаш, бидуни иҷозати Парвардигор] ба киштии анбошта [аз мусофир ва бор] гурехт
Пас, [чун киштӣ дар ҳоли ғарқ шудан буд, Юнус ҳамроҳи мусофирон барои берун андохтани бархе афрод] қуръа андохтанд ва бозанда шуд [ва ӯро ба дарё андохтанд]
Сипас моҳии [бузурге] ӯро балъид [фурӯ бурд], дар ҳоле ки [худро ба хотири тарки вазифа] сарзаниш мекард
Пас, агар дар зумраи тасбеҳгӯёни [Парвардигор] набуд,
Яқинан, то рӯзе, ки [мардум] барангехта мешаванд, дар шиками он [моҳӣ] боқӣ мемонд
Он гоҳ ӯро дар ҳоле ки [заъиф ва] бемор буд ба сарзамини хушк [ва бегиёҳ] афкандем
Ва бар [сари] ӯ бутаи каду рӯёндем [то аз соя ва меваҳояш баҳра гирад]
Ва [дубора] ӯро ба сӯйи сад ҳазор нафар ё бештар [ба рисолат] фиристодем
Пас, онон имон оварданд ва Мо низ то муддате [аз неъматҳои зиндагӣ] баҳрамандашон сохтем
Пас, аз эшон [мушрикон] бипурс, оё духтарҳо барои Парвардигори ту ва писарҳо барои онҳост?
Оё Мо фариштагонро духтар офаридем ва онҳо ҳузур доштанд?
Огоҳ бош! Онон аз [рӯи туҳмат ва] дурӯғгӯӣ
мегӯянд: «Аллоҳ таоло фарзанд дорад» ва, яқинан, дурӯғ мегӯянд
Оё [Аллоҳ таоло] духтаронро бар писарон тарҷеҳ додааст?
Шуморо чи шудааст? Чи гуна ҳукм мекунед?
ﭖﭗ
ﲚ
Оё [намеандешед ва] панд намегиред?
Оё [бар иддаои ботили хеш] далели равшане доред?
Пас, агар ростгӯед, китобатонро биёваред
[Мушрикон] байни Ӯ [Аллоҳ таоло] ва фариштагон, хешовандӣ қоил шудаанд; дар ҳоле ки фариштагон ба яқин медонанд, ки [мушрикон рӯзи қиёмат барои ҳисобрасӣ] эҳзор мешаванд
Аллоҳ таоло аз он чи [мушрикон] тавсиф мекунанд, муназзаҳ аст
[Мардум дар тавсифи Парвардигор, сухани газоф мегӯянд] магар бандагони мухлиси Аллоҳ таоло
Пас, шумо [мушрикон] ва он чи мепарастед,
[ҳаргиз] гумроҳгари [касе аз дини ҳақ] нестед
Магар он ки [ба тақдири илоҳӣ] аҳли дузах бошад
Ва [фариштагон мегӯянд]: « Ҳеҷ як аз мо нест, магар он ки мақоми мушаххасе [дар пешгоҳи илоҳӣ] дорад
Моем, ки [барои парастиш ва ниёиш ба даргоҳи Парвардигор] ба саф истодаем
Ва бе тардид, моем, ки тасбеҳгӯи [Ӯ] ҳастем»
Ва [кофирон, пеш аз биъсат] ҳамвора мегуфтанд:
«Агар китобе аз [китобҳои осмонии] пешиниён наздамон буд,
яқинан, аз бандагони мухлиси Аллоҳ таоло мешудем»
Аммо [ҳангоме ки паёмбар бо Қуръон ба сӯяшон омад, ҳаққонияти] онро инкор карданд; пас, ба зудӣ [натиҷаи ин корашонро] хоҳанд донист
Ва ҳатман суханони Мо дар бораи бандагони фиристодаамон аз пеш содир шудааст
Онон, ҳатман, аз ҷониби Мо ёрӣ шудаанд
Ва бе тардид, лашкари Мо пирӯзанд
Пас, [эй Паёмбар] то муддате аз онон [мушрикон] рӯй бигардон
Ва ононро [дар ҳангоми нузули азоб] бингар; пас, ба зудӣ худ [низ натиҷаи куфрашонро] хоҳанд дид
ﯧﯨ
ﲯ
Оё онон азоби моро ба шитоб хосторанд?
Он гоҳ ки [азоби илоҳӣ] бар хонаҳояшон фуруд ояд, чи бад аст бомдоди ҳушдорёфтагон!
Ва то муддате аз онон рӯй бигардон
Ва ононро [дар ҳангоми нузули азоб] бингар; пас, ба зудӣ худ [низ натиҷаи куфрашонро] хоҳанд дид
Пок ва муназзаҳ аст Парвардигорат - Парвардигори иззат ва қудрат-аз он чи [мушрикон ба дурӯғ] васф мекунанд
Ва салом бар паёмбарон
Ва сипос [ва ситоиш] аз они Аллоҳ таоло- Парвардигори ҷаҳониён- аст
