ترجمة معاني سورة الذاريات
باللغة الفارسية من كتاب Farsi - Persian translation
.
ﰡ
ﯤﯥ
ﰀ
ذاریات
سوگند به بادهای که (خاک را) می پراکند,
ﯧﯨ
ﰁ
وسوگند به ابر های که بار سنگینی (از باران را) با خود حمل می کنند.
ﯪﯫ
ﰂ
وسوگند به کشتیهایی که به آسانی (بر روی دریاها) در حرکتند.
ﯭﯮ
ﰃ
وسوگند به فرشتگانی که کارها را تقسیم می کنند.
بی گمان آنچه به شما وعده داده شد قطعاً راست است.
ویقیناً (روز) جزا (ی اعمال) واقع شدنی است.
قسم به آسمان که دارای راهها (وستارگان زیباست).
بی گمان شما (کفار) در گفتار مختلف وگوناگون هستید.
کسی که (در علم الهی از خیر ونیکی) دورنگه داشته شده است از (ایمان آوردن به) آن ( = قرآن) دورنگه داشته می شود.
ﭟﭠ
ﰉ
مرگ (ولعنت) بر دروغگویان.
کسانی که آنان در غفلت (وجهل) فرو رفته اند.
پیوسته می پرسند: «روز جزا کی خواهد بود؟».
(همان) روزی که آنها بر آتش عذاب می شوند.
(وبه آنها گفته می شود:) «عذاب خود را بچشید, این همان چیزی است که برای آن شتاب داشتید».
(در روز قیامت) مسلماً پرهیزگاران در باغها وچشمه سارها (ی بهشت) هستند.
وآنچه پروردگارشان به آنها عطا فرموده, دریافت کرده اند, بی گمان آنها پیش از این (در دنیا) نیکوکار بودند.
آنها بخش اندکی از شب را می خوابیدند (وبه نماز ونیایش مشغول بودند).
ودر سحر گاهان آمرزش طلب می کردند.
ودر اموالشان برای سائل و(تنگدست) محروم (بهره و) حقی بود.
ودر زمین (عبرت و) نشانه های برای اهل یقین است.
و(نیز) در وجود خودتان, آیا نمی بینید؟
و رزق (وروزی) شما, وآنچه به شما وعده داده می شود در آسمان است.
پس سوگند به پروردگار آسمان وزمین که آن (وعده ها) حق است, همان گونه که شما (با یکدیگر) سخن می گویید.
(ای پیامبر) آیا خبر مهما نان گرامی ابراهیم به تو رسیده است؟!
آنگاه که بر او وارد شدند وگفتند: «سلام» (ابراهیم در جواب) گفت: «سلام» (وبا خود گفت:) گروهی نا شناس هستید».
پس پنهانی به سوی همسرش رفت وگوسالۀ (بریان شده) فربهی (برای آنها) آورد.
سپس آن را به آنان نزدیک کرد, وگفت: «آیا نمی خورید؟».
پس (چون دید دست به سوی غذا دراز نمی کنند) از آنها احساس ترس (ووحشت) کرد, (آنها) گفتند: «نترس (ما فرستادگان پروردگار توایم)» و اورا به (تولد) پسری دانا بشارت دادند.
آنگاه همسرش (ساره) فریاد زنان پیش آمد وبه صورت خود زد وگفت: «(من) پیر زنی نازا هستم (چگونه فرزند می زایم؟!)( )».
(فرشتگان) گفتند: «پروردگارتو این چنین فرموده است, وبی گمان او حکیم داناست».
(ابراهیم) گفت: «پس ای فرستادگان (خدا) کار و مأموریت شما چیست؟!».
(فرشتگان) گفتند: «بی گمان ما بسوی قومی مجرم (وگناهکار)( ) فرستاده شده ایم,
تا سنگهای از گل بر (سر) آنها فرود آوریم.
(سنگهایی) که نزد پروردگارت برای اسرافکاران نشان گذاری شده است( ).
پس کسانی از مؤمنان را که در آن (شهرهای قوم لوط) بودند (پیش از نزول عذاب) بیرون آوردیم.
وجز یک خانه از مسلمانان در آن (شهرها) نیافتیم.
ودر آن (شهرهای ویران شده) نشانه ای (روشن) برای کسانی که از عذاب دردناک می ترسند بر جای گذاشتیم( ).
و(نیز) در (داستان) موسی (نشانه وعبرتی است) هنگامی که اورا با دلیلی آشکار به سوی فرعون فرستادیم,
پس (فرعون) با قدرت (ولشکر) خویش روی گرداند, وگفت: «(این مرد) جادوگر یا دیوانه است».
آنگاه او ولشکریانش را گرفتیم وآنان را به دریا افکندیم در حالی که او سزاوار سرزنش بود.
(و (نیز) در (داستان قوم) عاد (نشانه ای است) هنگامی که تندبادی بی خیر وبرکت بر آنان فرستادیم.
(تندبادی) که بر هیچ چیز نمی گذشت مگر اینکه آن را مانند استخوان پوسیده می گرداند.
و (همچنین) در (داستان قوم) ثمود (نشانه ای است) هنگامی که به آنها گفته شد: «مدتی کوتاه (از زندگی) بهره مند شوید (که تنها سه روز فرصت دارید)».
آنگاه آنها از فرمان پروردگارشان سر پیچی کردند, پس صاعقه آنها را در بر گرفت در حالی كه آنان (به عقوبت خود) نگاه می کردند.
(چنان بر زمین افتادند) که توان بر خاستن نداشتند, ونتوانستند (برای خود) انتقام بگیرند.
و قوم نوح را پیش از این (هلاک نمودیم), زیرا آنها قومی بدکار (وفاسق) بودند.
و (ما) آسمان را با قوت (و قدرت عظیم) بنا کردیم وبی گمان (بر وسعت پهناوری آن) تواناییم.
وزمین را گستردیم پس چه نیک گستراننده ای هستیم,
واز هر چیز جفت آفریدیم, شاید شما پند گیرید.
(ای پیامبر! بگو:) «پس به سوی خدا بگریزید, بی گمان من از جانب او برای شما هشدار دهنده ای آشکار هستم.
و معبود دیگری با خدا قرار ندهید, به راستی من از جانب او برای شما هشدار دهنده ای آشکار هستم».
همچنین بر پیشينیان آنها هیچ پیامبری نیامد, مگر اینکه گفتند: «(او) جادوگر یا دیوانه است».
آیا آنها یکدیگر را به آن سفارش کرده بودند؟ بلکه آنها مردمی طغیانگر هستند.
پس (ای پیامبر) از آنها روی بگردان, که هرگز تو سزاوار ملامت نیستی.
و(پیوسته) پند (وتذکر) بده, زیرا که بی گمان (پند و) تذکر مؤمنان را سود می بخشد.
و من جن وانس را نیافریده ام مگر برای اینکه مرا عبادت کنند,
هرگز از آنها روزی ای نمی خواهم, ونمی خواهم که مرا اطعام دهند.
بی گمان خداوند است که روزی دهنده است, (و او) قدرتمند استوار است.
پس بی شک برای کسانی که ستم کردند بهره ای (از عذاب) است همانند بهره ی یارانشان (از ستمگران پیشین), پس نباید شتاب بکنند!
پس وای بر کسانی که کافر شدند, از روزشان (= روز قیامت) که وعده داده می شوند!
