ترجمة معاني سورة الشعراء
باللغة الألبانية من كتاب الترجمة الألبانية
.
من تأليف:
حسن ناهي
.
ﰡ
ﭑ
ﰀ
Tâ, Sîn, Mîm.
Këto janë vargjet e Librit të qartë.
A mos vallë ti (o Muhamed) do ta shkatërrosh veten, ngaqë ata (banorët e Mekës) nuk duan të besojnë?
Sikur të donim Ne, do të zbritnim nga qielli një shenjë, para së cilës ata do të përulnin kokat.
Sa herë që atyre u vjen ndonjë Këshillë e re nga i Gjithëmëshirshmi, ata ia kthejnë kurrizin.
Ata e kanë përgënjeshtruar atë, prandaj do t’u vijë ai (ndëshkim), me të cilin janë tallur.
Vallë, a nuk shohin ata tokën, prej së cilës kemi bërë të mbijnë sa e sa lloje çifte bimësh fisnike?
Sigurisht që këtu ka shenja (të njëjësisë së Zotit), por shumica e tyre nuk besojnë.
Zoti yt është vërtet i Plotfuqishëm dhe Mëshirëplotë.
Kur Allahu e thërriti Musain: “Shko te populli keqbërës,
populli i Faraonit! vallë, a nuk po i frikësohen ata Allahut?”
Ai u përgjigj: “O Zoti im, unë kam frikë se do të më quajnë gënjeshtar,
e zemra do të më ngushtohet, kurse gjuha mund të më lidhet, andaj, dërgoje edhe Harunin (të më ndihmojë).
Unë jam edhe përgjegjës ndaj tyre për një krim, andaj kam frikë se do të më vrasin”.
Allahu tha: “Kurrsesi! Shkoni që të dy me shenjat Tona. Me të vërtetë, Ne jemi me ju dhe dëgjojmë.
Shkoni te Faraoni dhe i thoni: “Ne jemi të dërguarit e Zotit të botëve,
që të lejoni bijtë e Israilit të vijnë me ne!”
Faraoni tha: “Vallë, a nuk të kemi rritur në gjirin tonë si fëmijë?! A nuk ke qëndruar midis nesh shumë vjet të jetës sate?!
E pastaj bëre veprën që ti e di, duke qenë mosmirënjohës?!”
Musai tha: “E kam bërë atë, kur nuk kam qenë i udhëzuar.
Pastaj ika prej jush, kur u frikësova prej jush dhe Zoti im më dhuroi mençuri dhe më bëri një nga të dërguarit.
A e quan mirësi atë që më bëre mua, ndërkohë që bijtë e Israilit (popullin tim) i bëre skllevër”?
Faraoni e pyeti: “E ç’është Zoti i botëve?”
(Musai) u përgjigj: “Është Zoti i qiejve, i Tokës dhe i gjithçkaje që gjendet midis tyre, nëse besoni me bindje”.
(Faraoni) u tha atyre rreth vetes: “Vallë, a nuk po dëgjoni?!”
Ai tha: “Zoti juaj dhe Zoti i të parëve tuaj.”
(Faraoni) tha: “Me të vërtetë, i Dërguari që ju është sjellë, është i çmendur”.
(Musai) tha: “Zoti i Lindjes dhe i Perëndimit dhe i gjithçkaje që gjendet midis tyre, nëse kuptoni.
(Faraoni) tha: “Nëse ti merr për zot tjetërkënd, përveç meje, me siguri, do të të fus në burg!”
(Musai) u përgjigj: “Vallë, edhe pasi të të kem sjellë mrekulli të qartë? “
(Faraoni) tha: “Tregoje pra, nëse thua të vërtetën!”
(Musai) lëshoi shkopin e vet e ai u shndërrua në gjarpër të vërtetë!
Pastaj nxori dorën e vet dhe ajo, menjëherë u duk e bardhë para shikuesve!
(Faraoni) i tha parisë së tij, që e kishte përreth: “Ky qenka magjistar vërtet i dijshëm!
Me magjitë e veta, ai dëshiron t’ju dëbojë nga toka juaj, prandaj ç’më këshilloni ju?”
Ata u përgjigjën: “Lëre këtë dhe vëllanë e tij për pak kohë dhe ço lajmëtarë nëpër qytete,
që të t’i sjellin ty të gjithë magjistarët e dijshëm”.
Magjistarët u mblodhën në ditën e caktuar,
e popullit iu tha: “A jeni mbledhur të gjithë,
që të shkojmë pas magjistarëve, nëse ata do të jenë fitues?!”
Kur erdhën magjistarët, i thanë Faraonit: “Vërtet do të shpërblehemi, nëse dalim fitues?”
Ai u përgjigj: “Po, madje do të jeni vërtet ndër të afërmit e mi”.
Musai u tha atyre: “Hidheni atë që doni ta hidhni!”
Ata hodhën litarët dhe shkopinjtë e tyre dhe thanë: “Për madhërinë e Faraonit, me të vërtetë, Ne do të jemi fitues patjetër!”
Pastaj, Musai hodhi shkopin e tij, që i kapërdiu përnjëherësh sajimet e tyre të rreme!
Atëherë magjistarët ranë përmbys, duke bërë sexhde,
dhe thanë: “Ne besojmë në Zotin e botëve,
Zotin e Musait dhe të Harunit!”
(Faraoni) tha: “I besuat atij (Musait) para se t’ju lejoja unë! Patjetër që ai është i madhi juaj, i cili ju ka mësuar magjinë. Ta dini se unë, në të vërtetë, do t’jua këpus duart dhe këmbët tuaja tërthorazi dhe do t’ju kryqëzoj të gjithëve!
Ata thanë: “S’ka gjë! Sigurisht, Ne do të kthehemi te Zoti ynë.
Ne shpresojmë se Zoti ynë do të na i falë gjynahet, meqë jemi besimtarët e parë.”
Pastaj, Ne i shpallëm Musait: “Ti udhëto natën me robërit e Mi, por do të jeni të ndjekur”.
Dhe Faraoni dërgoi nëpër qytete lajmëtarë
(Për të thënë:) “Këta janë një grup i vogël që
na kanë provokuar,
por ne jemi kurdoherë të gatshëm!”
Kështu, Ne i bëmë ata të lënë kopshtet dhe lumenjtë,
thesaret e pallatet e mrekullueshme.
Kështu ndodhi, dhe Ne ia dhamë të gjitha këto bijve të Israilit.
ﰏﰐ
ﰻ
Në agim, ata (njerëzit e Faraonit) iu afruan atyre.
Kur dy grupet panë njëri-tjetrin, shokët e Musait thirrën: “Me të vërtetë, na zunë!”
Ai tha: “Kurrsesi! Në të vërtetë, me mua është Zoti im. Ai do të ma tregojë rrugën”.
Dhe Ne i shpallëm Musait: “Bjeri me shkopin tënd detit!” Menjëherë deti u nda dhe çdo pjesë e tij u bë si mal i madh.
Atëherë Ne i afruam aty të tjerët.
Musain dhe të gjithë ata që ishin me të, i shpëtuam,
kurse të tjerët i fundosëm.
Pa dyshim, në këtë ka shenja treguese, por shumica e njerëzve nuk janë besimtarë.
Në të vërtetë, Zoti yt është i Plotfuqishëm dhe Mëshirëplotë.
Tregoju atyre historinë e Ibrahimit,
kur i tha babait të vet dhe popullit të vet: “Çfarë adhuroni ju?
Ata u përgjigjën: “Adhurojmë idhujt e përherë u jemi përkushtuar atyre”.
Ai i pyeti: “A ju dëgjojnë ata kur ju luteni?
A mund t’ju sjellin dobi apo dëm?”
U përgjigjën: “Jo, por i kemi gjetur të parët tanë që vepronin kështu”.
Ai tha: “A keni menduar mirë mbi çfarë keni adhuruar,
si ju, ashtu edhe të parët tuaj të lashtë?
Në të vërtetë, ata janë armiqtë e mi, përveç Zotit të botëve,
i Cili më ka krijuar dhe më udhëzon (në rrugë të drejtë);
i Cili më ushqen dhe më jep të pi;
i Cili, kur sëmurem, më shëron;
i Cili do të bëjë që të vdes e pastaj do të më ringjallë;
dhe i Cili, shpresoj se do të m’i falë gabimet e mia në Ditën e Gjykimit!
O Zoti im, më dhuro dituri dhe më radhit me të mirët!
Bëj që të përmendem për të mirë te breznitë e ardhshme
dhe më bëj një nga trashëgimtarët e Xhenetit të begatë!
Fale babanë tim, sepse ai është njëri nga të humburit,
dhe mos më turpëro në Ditën, kur do të ringjallen njerëzit,
në Ditën, kur askujt nuk do t’i bëjë dobi as pasuria, as fëmijët,
përveç atij që vjen me zemër të pastër tek Allahu!”
Atë ditë Xheneti do t’u afrohet besimtarëve të devotshëm,
ndërsa Xhehenemi do t’u tregohet atyre që kishin humbur.
Ata do të pyeten: “Ku janë idhujt që ju i adhuronit
në vend të Allahut? A mund t’ju ndihmojnë ata ose, a mund ta ndihmojnë veten?”
Kështu, ata do të hidhen në zjarr bashkë me mohuesit,
si dhe të gjithë ushtarët e Iblisit.
Ndërsa ndodhen aty brenda, ata do të grinden ndërmjet tyre, duke thënë:
“Betohemi për Allahun, ne kemi qenë njëmend në humbje të qartë,
kur ju kemi barazuar me Zotin e botëve.
Ishin të ligjtë ata që na mashtruan,
Tashmë ne nuk kemi asnjë ndërmjetësues (tek Allahu)
e as ndonjë mik të ngushtë!
Ah, sikur të ktheheshim përsëri (në jetë) e të bëheshim besimtarë!”
Sigurisht që në këtë ka shenja treguese, por shumica e njerëzve nuk janë besimtarë.
e Zoti yt, me të vërtetë, është i Plotfuqishëm dhe Mëshirëplotë.
Populli i Nuhut, i quante gënjeshtarë të dërguarit.
Kujto kur vëllai i tyre - Nuhu, u tha: “Vallë, a nuk i frikësoheni ju Allahut?
Në të vërtetë, unë jam një i dërguar i besuar për ju,
andaj, frikësojuni Allahut dhe bindmuni mua!
Për këtë, unë nuk kërkoj nga ju kurrfarë shpërblimi; mua do të më shpërblejë vetëm Zoti i botëve.
Andaj, frikësojuni Allahut dhe bindmuni mua!”
Ata thanë: “Vallë, a të të besojmë ne ty, ndërkohë që ty po të pasojnë më të ulëtit?”
Ai tha: “Unë nuk di ç’kanë bërë ata!
Llogaria e tyre është vetëm te Zoti im, a nuk kuptoni?
Unë nuk do t’i dëboj besimtarët,
unë jam vetëm paralajmërues i qartë.”
Ata thanë: “Nëse nuk tërhiqesh nga këto, o Nuh, me siguri, do të gurëzohesh”.
Ai tha: “O Zoti im, populli im më mohoi,
andaj, Ti gjyko mes meje dhe atyre dhe më shpëto mua e besimtarët që janë me mua!”
Kështu, Ne e shpëtuam atë dhe ata që ishin me të në barkën plot,
kurse të tjerët që mbetën pas, i fundosëm.
Njëmend, në këtë ka këshillë, por shumica e njerëzve nuk janë besimtarë.
Në të vërtetë, Zoti yt është i Plotfuqishëm dhe Mëshirëplotë.
Fisi Ad i quante gënjeshtarë të dërguarit.
Kujto kur vëllai i tyre - Hudi, u tha: “Vallë, a nuk i frikësoheni ju Allahut?
Pa dyshim, unë jam i dërguar i besuar për ju,
andaj, frikësojuni Allahut dhe bindmuni mua!
Për këtë, unë nuk kërkoj nga ju kurrfarë shpërblimi, mua do të më shpërblejë vetëm Zoti i botëve.
A mos vallë në çdo kodrinë po ngrini përmendore, për t’u tallur,
dhe ngrini pallate, sikur do të jetoni gjithmonë?
Edhe kur përdorni forcën, e shfrytëzoni atë si tiranë.
Andaj, frikësojuni Allahut dhe bindmuni mua!
Frikësojuni Atij, i Cili ju ka dhuruar ato që i dini:
ju dhuroi juve bagëti dhe fëmijë,
ﰂﰃ
ﲅ
edhe kopshte, edhe burime.
Unë, me të vërtetë, i trembem për ju dënimit të një Dite të madhe”.
Ata thanë: “Për ne është njëlloj: na këshillove ose nuk na këshillove ti.
Këto janë vetëm doket e popujve të lashtë
e ne nuk do të jemi të dënuar.”
Ata e quajtën gënjeshtar atë, andaj Ne i shkatërruam ata. Njëmend, në këtë ka këshillë, por shumica njerëzve nuk janë besimtarë.
Në të vërtetë, Zoti yt është i Plotfuqishëm dhe Mëshirëplotë.
Edhe fisi Themud i quante gënjeshtarë të dërguarit.
Kujto kur vëllai i tyre - Salihu, u tha: “Vallë, a nuk i frikësoheni ju Allahut?
Pa dyshim, unë jam një i dërguar i besuar për ju,
andaj, frikësojuni Allahut dhe bindmuni mua!
Për këtë, unë nuk kërkoj nga ju kurrfarë shpërblimi, mua do të më shpërblejë vetëm Zoti i botëve.
Vallë, a mendoni ju, se do të mbeteni këtu të sigurt,
në kopshte e pranë burimeve,
në ara me të lashta dhe palma hurmash me fruta të shijshme?
Ju i gdhendni shtëpitë në male me mjeshtri të rrallë,
andaj, frikësojuni Allahut dhe bindmuni mua,
dhe mos dëgjoni urdhrat e atyre që e teprojnë në të keqe
e të cilët bëjnë ngatërresa në Tokë e nuk sjellin përmirësim”.
Ata thanë: “Ti je vetëm një i magjepsur!
Ti je vetëm një vdekatar - ashtu si ne, andaj na sill një mrekulli, nëse ajo që thua është e vërtetë!”
Ai tha: “Ja, kjo është një deve. Ajo do të ketë radhën e saj për të pirë, ashtu si edhe ju, në ditë të caktuara.
Mos i bëni kurrfarë të keqeje asaj, se do t’ju godasë dënimi i një Dite të madhe!
Por ata e therën e pastaj u erdhi keq.
Dhe kështu, ata i goditi dënimi. Njëmend, në këtë ka këshillë, por shumica e njerëzve nuk janë besimtarë.
Në të vërtetë, Zoti yt është i Plotfuqishëm dhe Mëshirëplotë.
Populli i Lutit i quante gënjeshtarë të dërguarit.
Kujto kur vëllai i tyre - Luti, u tha: “Vallë, a nuk i frikësoheni ju Allahut?
Pa dyshim, unë jam i dërguar i besuar për ju,
andaj, frikësojuni Allahut dhe bindmuni mua!
Për këtë, unë nuk kërkoj nga ju kurrfarë shpërblimi, mua do të më shpërblejë vetëm Zoti i botëve.
Vallë, ju, nga e gjitha bota, iu qaseni meshkujve
e i lini mënjanë gratë tuaja, të cilat Zoti juaj i ka krijuar bashkëshorte për ju?! Njëmend, ju jeni popull që kaloni çdo kufi të së keqes.”
Ata thanë: “Nëse nuk tërhiqesh nga këto, o Lut, me siguri do të jesh i dëbuar”.
Ai tha: “Unë kam vërtet neveri për atë që bëni ju!
O Zoti im, më shpëto mua dhe familjen time nga ajo që bëjnë ata!”
Dhe Ne e shpëtuam atë dhe familjen e tij - të gjithë,
përveç një plake (gruas së Lutit), e cila mbeti me të tjerët.
Pastaj, të tjerët i shkatërruam.
Mbi ata lëshuam një breshëri gurësh. Eh, sa i keq që ishte ai shi, për ata që janë paralajmëruar!
Sigurisht, në këtë ka këshillë, por shumica e tyre nuk janë besimtarë.
Në të vërtetë, Zoti yt është i Plotfuqishëm dhe Mëshirëplotë.
Edhe banorët e Ejkës i quajtën gënjeshtarë të dërguarit,
Kujto kur Shuajbi u tha atyre: “Vallë, a nuk i frikësoheni ju Allahut?
Pa dyshim, unë jam një i dërguar i besuar për ju,
andaj, frikësojuni Allahut dhe bindmuni mua!
Për këtë, unë nuk kërkoj nga ju kurrfarë shpërblimi, mua do të më shpërblejë vetëm Zoti i botëve.
Bëjeni drejt matjen dhe mos u bëni nga ata që hanë (në matje).
Peshoni drejtësisht me peshore të saktë,
mos ua pakësoni njerëzve gjërat e tyre, mos bëni ngatërresa në Tokë
dhe frikësojuni Atij, që ju ka krijuar ju dhe brezat e mëparshëm!”
Ata thanë: “Ti je vetëm një i magjepsur.
Ti je vetëm një vdekatar, si ne. Në të vërtetë, Ne mendojmë se ti je gënjeshtar;
andaj, lësho mbi ne një copë nga qielli, nëse thua të vërtetën!
Ai tha: “Zoti im e di më së miri atë që punoni ju.”
Ata vazhduan të mos e besojnë, prandaj i goditi dënimi Ditës së Errësirës. Njëmend, ky ishte dënimi i një dite të madhe.
Sigurisht, në këtë ka këshillë, por shumica e tyre nuk janë besimtarë,
Në të vërtetë, Zoti yt është i Plotfuqishëm dhe Mëshirëplotë.
Nuk ka dyshim se ky (Kuran) është Shpallja e Zotit të botëve.
Atë e zbriti Shpirti i besueshëm (Xhebraili)
në zemrën tënde (o Muhamed) që të jesh nga ata që paralajmërojnë.
E zbriti në gjuhën e qartë arabe.
Vërtet, ai është përmendur në Shkrimet e të parëve.
Vallë, a nuk është provë për ata (mekasit), që atë (Muhamedin) e kanë njohur dijetarët e bijve të Israilit?
Por edhe sikur t’ia shpallnim Kuranin ndonjë jo-arabi
e ai t’ua lexonte atyre - ata përsëri nuk do të kishin besuar.
Ja kështu, Ne ua kemi shtënë (mohimin) në zemër keqbërësve.
Ata nuk do ta besojnë atë, derisa të shohin dënimin e dhembshëm.
Por ai do t’u vijë atyre papritmas e ata nuk do ta ndiejnë fare.
Atëherë ata do thonë: “A do të na jepet afat?”
ﯽﯾ
ﳋ
A mos vallë, ata duan ta shpejtojnë dënimin Tonë!?
Mendo, nëse Ne i lëmë që të kënaqen disa vjet
e pastaj t’i godasë ai (dënim) që u është premtuar,
çfarë vlere do të kishte ajo me të cilën janë kënaqur?
Asnjëherë, Ne nuk kemi shkatërruar ndonjë vendbanim, pa i çuar më parë paralajmërues,
si këshillë për ata. Ne nuk jemi asnjëherë të padrejtë.
Atë (Kuran) nuk e kanë zbritur djajtë.
Jo vetëm që kjo s’u takon atyre, por as nuk kanë fuqi të bëjnë një si ai.
Në të vërtetë, ata mënjanohen nga të dëgjuarit (e Shpalljes).
Prandaj, mos adhuro tjetër zot, përveç Allahut, që të mos bëhesh nga ata që do të dënohen!
Paralajmëroje farefisin tënd më të afërm
dhe bëhu i butë me besimtarët që të pasojnë ty!
E, nëse nuk të dëgjojnë, thuaju: “Unë nuk jam përgjegjës për ato që bëni ju”.
Dhe mbështetu në të Plotfuqishmin, Mëshirëplotin,
i Cili e sheh qëndrimin tënd në këmbë (gjatë namazit)
dhe lëvizjet e tua midis atyre që përulen në sexhde.
Vërtet, Ai i dëgjon të gjitha dhe i di të gjitha.
A doni t’ju tregoj se kujt i vijnë djajtë?
Ata i vijnë çdo gënjeshtari gjynahqar.
Ata përgjojnë, por shumica e tyre janë gënjeshtarë.
Poetët ndiqen nga njerëzit e humbur.
Vallë, a nuk e sheh ti, që ata bredhin në çdo luginë (të fjalës së kotë),
duke folur atë që kurrë s’e bëjnë?
Përveç atyre (poetëve) që besojnë, bëjnë vepra të mira, e përmendin shumë Allahun dhe mbrohen, vetëm pasi u është bërë padrejtësi. Sigurisht, të padrejtët do ta shohin se në çfarë mundimi do të kthehen (pas vdekjes).
