ترجمة معاني سورة القلم
باللغة الفارسية من كتاب Farsi - Persian translation
.
ﰡ
قلم
نون, سوگند به قلم وآنچه می نویسند.
که تو (ای پیامبر) به نعمت (وفضل) پروردگارت دیوانه نیستی.
وبی گمان برای تو (ای پیامبر) پاداشی بی پایان (وعظیم) است.
و یقیناَ تو (ای محمد) بر اخلاق وخوی بسیار عظیم و والایی هستی.
ﮠﮡ
ﰄ
پس تو بزودی خواهی دید و آنها (نیز) خواهند دید.
ﮣﮤ
ﰅ
که کدام یک از شما دیوانه است!
همانا پروردگارت بهتر می داند چه کسی از راه او گمراه گشته است, و (نیز) او به هدایت یافتگان دانا تراست.
پس از تکذیب کنندگان اطاعت مکن.
آنها دوست دارند (و می خواهند) که نرمی (ومدارا) کنی, پس آنها (نیز) نرمی (ومدارا) کنند.
و از هر فرمایه ای که بسیار سوگند (دروغ) یاد می کند, اطاعت مکن.
(آن) بسیار عیبجوی که به سخن چینی آمد و رفت می کند.
وبسیار بازدارنده (کار) خیر, ومتجاوز وگنا هکار است.
خشن (و کینه توز) و(بدتر) از آن (بی نسب و) حرام زاده است.
بدان خاطر که صاحب مال و فرزندان بسیار است (مبادا از او اطاعت کنی!).
هنگامی که آیات ما براو خواند شود, گوید: «(اینها) افسانه های گذشتگان است.
به زودی بر بینی او داغ گذاریم.
ما آنها را آز مایش کردیم, همانگونه که صاحبان باغ را آز مودیم, هنگامی که سوگند یاد کردند که صبحگاهان (که مستندان نباشند) میوه های باغ را بچینند.
ﭜﭝ
ﰑ
و ان شاء الله (گر خدا بخواهد) نگفتند.
پس عذابی (فراگیر) از سوی پروردگارت بر (باغ) آنها فرو آمد, در حالی که همه در خواب بودند.
ﭧﭨ
ﰓ
پس آن باغ (سبز وخرم) همچون شب سیاه شد.
ﭪﭫ
ﰔ
آنگاه صبحگاهان یکدیگر را ندا دادند.
که اگر می خواهید درو کنید, به سوی کشتزار (وباغ) خویش بروید.
پس آنها (به سوی کشتزار) حرکت کردند. در حالی که آهسته باهم می گفتند:
«(مراقب باشید) که امروز هیچ بینوا (ومسکینی) در آن (باغ) وارد نشود».
وصبحگاهان با تصمیم جدی بر منع و جلوگیری (از مستنمدان) بیرون شدند.
پس هنگامی که آن (باغ) را دیدند, گفتند: «یقیناً ما راه گم کرده ایم,
نه, بلکه ما (از حاصلان) بی بهره ومحروم هستیم».
یکی از بهترین آنها گفت: «آیا به شما نگفتم, چرا (شکر و) تسبیح (خدا را) نمی گوئید ؟!».
گفتند: «پروردگار ما پاک ومنزه است, مسلّماً ما ستمکار بودیم».
آنگاه ملامت کنان به یکدیگر رو آوردند.
گفتند: «وای بر ما که طغیانگر (وسرکش) بودیم,
امیدواریم که پروردگارمان (مارا ببخشد و) در عوض چیزی بهتر از آن (باغ) به ما بدهد, بی گمان ما به سوی پروردگار خود روی آورده ایم».
عذاب (خدا در دنیا) این چنین است, وعذاب آخرت مسلماً بزرگتر (وبشیتر) است, اگر آنها می دانستند.
به راستی برای پر هیزگاران نزد پروردگارشان با غهای پر نعمت است.
آیا ما مسلمانان را همچون مجرمان (وگناهکاران) قرار می دهیم؟!.
شما را چه شده است, چگونه داوری می کنید؟!
آیا شما کتابی (آسمانی) دارید که در آن می خوانید؟!
و در آن (کتاب) آنچه را انتخاب کنید, برای شما (نوشته شده) است؟!
یا اینکه شما بر (عهدۀ) ما عهد وبیمان استواری تا روز قیامت دارید, که هر چه را حکم کنید, (حق) برای شما باشد؟!
(ای پیامبر) از آنها بیرس, کدامیک از آنان در برابر این (ادعاها) متعهد است؟!
ویا اینکه آنها (معبودان و) شریکانی دارند, پس اگر است می گویند باید شریکان (ومعبودان) خویش را بیاورند.
روزی که (کار بالا گیرد وخداوند متعال برای داوری میان خلائق بیاید) ساق برهنه ومکشوف گردد, و(شرکان) دعوت به سجود می شوند, ولی نمی توانند (سجده کنند).
(در حالی که) دید گانشان (از ندامت وخجالت) فرو افتاده وذلّت وخواری وجودشان را در بر گرفته است, ویقیناً که پیش از آن (در دنیا) در حالی که سالم بودند به سجود فرا خوانده می شدند.
پس (ای پیامبر) مرا با آن کسی که این سخن (قرآن) را تکذیب می کند واگذار, ما آنان را از آنجای که نمی دانند بتدریج خواهیم گرفت.
وبه آنها مهلت می دهم, بی گمان مکر (وتربیر) من استوار (و محکم) است.
(ای پیامبر) آیا تو از آنها مزدی درخواست می کنی, که (آنها از ادای آن در رنجند, و) برایشان سنگین است؟!
یا (اسرار) غیب نزد آنهاست, پس آنان (از آن) می نویسند.
پس (ای پیامبر) برای فرمان (وحکم) پروردگارت صبر کن, ومانند صاحب ماهی (= یونس بن متی) مباش, هنگامی که سرشار از غم واندوه بود (خدا را) نداد کرد.
اگر نعمت (ورحمتی) از سوی پروردگارش اورا در نمی یافت, یقیناً (از شکم ماهی) به صحرای بی آب وعلف بیرون افکنده می شد, در حالی که او بدحال (ونکوهیده) بود.
پس پروردگارش اورا برگزید, و اورا از صالحان قرار داد.
و(ای پیامبر) نزدیک است کسانی که کافر شدند, هنگامی که آیات قرآن را می شنوند, با چشمهای خود تو را چشم زخم بزنند (وبلغزانند) ومی گویند: «قطعاً او دیوانه است».
در حالی که این (قرآن) جز پندی برای جهانیان نیست.
